Juk

ʼn Juk was ʼn houtbalk wat op die nek en skouers van een of twee trekdiere, byvoorbeeld osse, perde of donkies geplaas is.

Die juk is aan die diere se nek vasgemaak deur ʼn halsband van hout, strooi of tou. Die middel van die juk is deur middel van ʼn tou of ʼn paal aan die voorwerp wat die diere moes trek, vasgemaak. Dit kon ʼn ploeg, ʼn dorsslee, of ʼn wa wees.

Mense, byvoorbeeld slawe of gevangenes, kon ook ʼn juk opgelê word. Dis sou keer dat hulle ontsnap.

Die juk (van slawerny) word ook as ʼn metafoor gebruik in die Bybel, byvoorbeeld as ʼn simbool van onderworpenheid en diensbaarheid aan die koning of buitelandse onderdrukkers (Rigters 2:18; Jesaja 9:3). Die juk word ook as simbool gebruik vir die swaar las wat iemand moet dra. In Matteus 11:29-30 vra Jesus sy dissipels om Hom te volg en sy juk op hulle te neem: “My juk is sag en my las is lig.”