Na die Woord – Dag 164

₂“Kan 'n verstandige man soveel onsin praat,

so vol wind wees?

₃Kan hy hom verdedig met woorde wat niks sê nie,

met 'n pratery wat niks beteken nie?

₄Maar jy maak selfs die eerbied vir God nutteloos,

jy maak dit onmoontlik om iets in sy teenwoordigheid te sê.

₅Dit is jou sonde wat jou die woorde in die mond lê;

daarom kies jy sulke slinkse woorde.

₆Nie ek nie, jou eie mond veroordeel jou,

alles wat jy sê, getuig teen jou.

₇Is jy die eerste mens wat gebore is?

Het jy vóór die berge in die wêreld gekom?

₈Het jy in die raadsvergadering van God gesit en luister?

Het jy die alleenreg op die wysheid?

₉Wat weet jy wat ons nie weet nie?

Wat verstaan jy wat ons nie ook verstaan nie?

₁₀Ook onder ons is daar ou manne en grysaards,

manne selfs ouer as jou pa.

₁₁“Beteken die troos wat van God kom, vir jou niks,

die woorde wat met soveel deernis tot jou gerig is?

₁₂Waarom het jou gevoel met jou op loop gesit,

waarom blits jou oë so?

₁₃Wil jy jou woede op God koel

dat daar sulke woorde uit jou mond kom?

₁₄Hoe kan 'n mens rein wees?

Hoe kan 'n sterfling onskuldig wees?

₁₅As God nie eers die hemelwesens vertrou nie

en selfs die hemel nie rein is in sy oë nie,

₁₆hoeveel minder 'n onrein, verdorwe mens

wat boosheid indrink soos water?

₁₇“Luister na my, ek wil jou iets vertel;

wat ek ervaar het, wil ek jou meedeel.

₁₈Dit is die woorde van wyse mense.

Hulle hou niks terug

van wat hulle vaders hulle vertel het nie.

₁₉Dit kom uit die tyd

toe hulle die land net vir hulleself ontvang het

en daar geen vreemdeling onder hulle beweeg het nie.

₂₀Hulle sê:

‘Sy lewe lank word die goddelose,

die geweldenaar, deur angs geteister,

al die jare wat vir hom afgemeet is.

₂₁Angswekkende krete klink in sy ore;

terwyl alles veilig lyk, storm rowers op hom af.

₂₂Hy twyfel of hy die dood sal vryspring,

hy weet hy kan nie aan die swaard ontkom nie.

₂₃As hy vlug, word hy kos vir die aasvoëls,

hy weet die dood wag op hom.

₂₄Soos 'n koning wat aanval,

storm swaarkry en lyding op hom af;

dit oorweldig hom,

₂₅want hy daag God uit

en verset hom teen die Almagtige:

₂₆in sy oormoed storm hy op God af

met sy dik, sterk skild,

₂₇met sy ronde, vet gesig

en sy onderlyf dik van die vet.

₂₈Hy sal in verwoeste stede moet woon,

in onbewoonbare huise,

huise wat dreig om bouvalle te word.

₂₉Hy sal nie ryk bly nie, sy rykdom sal nie hou nie,

sy besittings op die aarde sal nie meer word nie.

₃₀Hy sal die dood nie vryspring nie,

sy nakomelinge sal deur vuur verteer word,

sy woorde in die wind verdwyn.

₃₁'n Mens moenie vertrou op wat niks is nie.

Dit bring hom nêrens nie,

in ruil daarvoor kry hy ook niks nie.

₃₂Voor sy tyd gekom het,

is sy groeikrag daarmee heen.

₃₃Hy is soos 'n wingerdstok wat sy trosse verloor voor dit ryp is,

soos 'n olyfboom wat sy bloeisels afgooi voor daar vrugte is.’

₃₄“Die hele bende godloses sal sonder iets wees,

vuur sal die huise van die omkopers verteer.

₃₅Dit is hulle wat swanger is van die kwaad,

wat onreg voortbring

en aan bedrog die lewe skenk.”

₂“Hierdie soort argument het ek al baie gehoor.

Julle is almal maar hopelose troosters.

₃Kom daar dan geen einde aan julle sinlose gepraat nie?

Wat pla julle dat julle die laaste woord wil hê?

₄Ek sou ook soos julle kon praat

as julle sou ly wat ek te ly het.

Dan kon ek medelye met julle betoon

en my kop meewarig oor julle skud.

₅Ek sou julle kon bemoedig met my woorde,

maar niksseggende woorde sou ek terughou.

₆Maar my pyn sal nie ophou as ek praat nie,

dit sal ook nie verdwyn as ek ophou praat nie.

₇Nou het God my afgetakel,

Hy het my hele gesin uitgewis.

₈Hy het my beetgepak, en dít dien as getuienis teen my;

my vervalle toestand staan op en getuig teen my.

₉God het my in sy toorn verskeur en vervolg,

in sy woede het Hy my lewe bedreig,

Hy, my Teëstander, deurboor my met sy oë.

₁₀Mense rek hulle monde oor my,

hulle beledig my,

hulle sak op my toe.

₁₁God het my oorgelewer aan slegte mense,

Hy het my in die hande van goddeloses laat val.

₁₂Ek het rustig gelewe, toe versteur God my rus,

Hy het my aan die nek beetgepak en my vergruis.

Hy het van my 'n teiken gemaak:

₁₃sy pyle tref my hele liggaam,

meedoënloos deurboor Hy my niere

en my gal loop uit op die grond.

₁₄Wond op wond dien Hy my toe,

soos 'n soldaat storm Hy op my af.

₁₅Ek het vir my 'n roukleed gemaak,

my eer het in die stof verdwyn.

₁₆Ek het my oë rooi gehuil,

daar is swart kringe onder my oë.

₁₇Tog is ek nie skuldig aan geweld nie

en is my gebed opreg.

₁₈Moenie die onreg teen my verberg nie, aarde,

moenie dat my noodkrete tot rus kom nie.

₁₉Selfs nou nog het ek 'n getuie in die hemel,

Hy wat vir my getuig, is daar bo.

₂₀My vriende het my bespotters geword,

daarom pleit ek met trane by God

₂₁dat Hy uitspraak lewer in die saak tussen 'n mens en Hom

soos in 'n saak tussen 'n man en sy vriend,

₂₂want my jare is min en gaan verby,

en ek gaan na die plek toe

waarvandaan niemand terugkom nie.”

₁“Ek is gedaan, my tyd is verby, net die graf bly vir my oor.

₂Al wat ek hoor, is bespotting;

my oë is dof van my bitter lyding.

₃Wees tog vir my 'n borg, o God!

Wie anders kan vir my instaan?

₄U het die verstand van my vriende vir rede gesluit,

moenie dat hulle seëvier nie.

₅Sou iemand sy besittings met sy vriende deel,

terwyl sy eie kinders gebrek ly?

₆God het my tot 'n bespotting van mense gemaak;

hulle spoeg in my gesig.

₇My oë het swak geword van die swaarkry,

my liggaam is net 'n skaduwee.

₈Die opregtes slaan die hande saam daaroor

en die onskuldiges kom in opstand oor die godlose mense.

₉Wie reg het, loop sy pad,

wie rein voor God is, neem toe in krag.

₁₀Al kom julle almal elke keer weer terug,

kry ek nie een onder julle wat verstandig is nie.

₁₁My dae is verby,

dis klaar met wat ek beplan en begeer het.

₁₂My vriende maak mos of die nag dag is,

of die lig naby is omdat dit donker is.

₁₃As ek my hoop vir 'n huis op die doderyk sou vestig,

sy donkerte my bed sou maak,

₁₄as ek vir die graf sou sê: ‘Jy is my vader,’

en vir die wurms: ‘Julle is my moeder en my susters,’

₁₅watter hoop sou ek dan hê

en wie sou vir my enige hoop kon gee?

₁₆Sou die hoop dan saam met my na die doderyk toe afgaan?

Sou ons saam in die stof kon rus?”

“God het aan hulle 'n gees gegee

wat hulle bedwelm het:

oë wat nie sien nie

en ore wat nie hoor nie,

tot vandag toe nog.”

“Mag hulle maaltye vir hulle 'n vangstrik en 'n val word

en 'n struikelblok en 'n straf.

₁₀Mag hulle oë verduister word dat hulle nie sien nie;

en buig hulle rug vir altyd krom.”

“Uit Sion sal die Redder kom,

en Hy sal die goddeloosheid van sy volk Jakob verwyder.

₂₇En hierdie verbond sal Ek met hulle sluit

wanneer Ek hulle sondes wegneem.”

₃₃O diepte van die rykdom en wysheid en kennis van God!

Hoe ondeurgrondelik is sy oordele,

hoe onnaspeurlik sy weë!

₃₄“Wie ken die bedoeling van die Here?

Wie gee Hom raad?

₃₅Wie bewys Hom 'n guns,

sodat Hy verplig is om iets terug te doen?”

₃₆Uit Hom en deur Hom en tot Hom is alle dinge.

Aan Hom behoort die heerlikheid tot in ewigheid! Amen.

₉Die liefde moet opreg wees.

Verafsku wat sleg is

en hou vas aan wat goed is.

₁₀Betoon hartlike broederliefde teenoor mekaar;

bewys eerbied teenoor mekaar

en wees mekaar daarin tot voorbeeld.

₁₁Moenie in julle toewyding verslap nie,

bly altyd geesdriftig,

dien die Here.

₁₂Verbly julle in die hoop;

staan vas in verdrukking;

volhard in gebed.

₁₃Help die medegelowiges

in hulle nood

en lê julle toe op gasvryheid.

₁₄Seën julle vervolgers, ja, seën hulle,

moet hulle nie vervloek nie.

₁₅Wees bly saam met dié wat bly is

en treur saam met dié wat treur.

₁₆Wees eensgesind onder mekaar.

Moenie hooghartig wees nie,

maar skaar julle by die nederiges.

Moenie eiewys wees nie.

₁₇Moenie kwaad met kwaad vergeld nie.

Wees goedgesind teenoor alle mense.

₁₈As dit moontlik is, sover dit van julle afhang,

leef in vrede met alle mense.

₁₉Moenie self wraak neem nie, geliefdes,

maar laat dit oor aan die oordeel van God.

Daar staan immers geskrywe:

“Dit is mý reg om te straf;

Ék sal vergeld,”

sê die Here.

₂₀“As jou vyand honger is,

gee hom iets om te eet;

as hy dors is,

gee hom iets om te drink;

want deur dit te doen,

maak jy hom vuurrooi van skaamte.”

₂₁Moet jou nie deur die kwaad laat oorwin nie,

maar oorwin die kwaad deur die goeie.