Job: Daar is nie hoop in die doderyk nie
1“Ek is gedaan, my tyd is verby, net die graf bly vir my oor.
2Al wat ek hoor, is bespotting;
my oë is dof van my bitter lyding.
3Wees tog vir my 'n borg, o God!
Wie anders kan vir my instaan?
4U het die verstand van my vriende vir rede gesluit,
moenie dat hulle seëvier nie.
5Sou iemand sy besittings met sy vriende deel,
terwyl sy eie kinders gebrek ly?
6God het my tot 'n bespotting van mense gemaak;
hulle spoeg in my gesig.
7My oë het swak geword van die swaarkry,
my liggaam is net 'n skaduwee.
8Die opregtes slaan die hande saam daaroor
en die onskuldiges kom in opstand oor die godlose mense.
9Wie reg het, loop sy pad,
wie rein voor God is, neem toe in krag.
10Al kom julle almal elke keer weer terug,
kry ek nie een onder julle wat verstandig is nie.
11My dae is verby,
dis klaar met wat ek beplan en begeer het.
12My vriende maak mos of die nag dag is,
of die lig naby is omdat dit donker is.
13As ek my hoop vir 'n huis op die doderyk sou vestig,
sy donkerte my bed sou maak,
14as ek vir die graf sou sê: ‘Jy is my vader,’
en vir die wurms: ‘Julle is my moeder en my susters,’
15watter hoop sou ek dan hê
en wie sou vir my enige hoop kon gee?
16Sou die hoop dan saam met my na die doderyk toe afgaan?
Sou ons saam in die stof kon rus?”
