Na die Woord – Dag 161

₂“Sal dit jou vermoei as iemand met jou redeneer?

Ek kan nie stilbly nie.

₃Jy het self baie mense reggehelp

en dié wat moed verloor het, het jy weer moed ingepraat.

₄Jou woorde het dié wat struikel, opgebeur,

dié wat wou val, het jy weer opgehelp.

₅Nou het die ramp jou getref, en jy is platgeslaan;

dit het jou oorgekom, en jy is verslae.

₆Beteken dit dan vir jou niks dat jy God gedien het nie,

gee jou vrome lewe jou geen hoop nie?

₇“Dink daaroor na: het iemand ooit onskuldig te gronde gegaan?

Waar is regverdiges ooit uitgewis?

₈Ek het ondervind: dié wat onreg plant

en moeilikheid saai, oes dit ook.

₉Deur die toorn van God gaan hulle te gronde,

deur sy woede gaan hulle tot niet.

₁₀Hulle is soos leeus,

maar hoe 'n leeu ook al brul of grom,

as sy tande uitgebreek word,

₁₁gaan selfs die sterkste leeu dood van die honger

en kom sy kleintjies om.”

₁₂“'n Woord het geheimsinnig by my gekom,

my oor het die fluistering daarvan opgevang.

₁₃In die tyd wanneer ander diep slaap,

is ek ontstel deur 'n gesig in die nag.

₁₄Vrees en angs het my oorval,

my liggaam het verskriklik gebewe.

₁₅'n Gees het voor my verby gesweef,

en my hare het orent gaan staan.

₁₆“Die gees het stil gaan staan.

Hoe hy lyk, kon ek nie sien nie,

daar was net 'n gedaante voor my.

Dit was stil en toe hoor ek 'n stem:

₁₇‘Kan 'n mens ooit onskuldig wees in die oë van God

en sonder blaam voor sy Maker staan?

₁₈In sy hemelse dienaars stel Hy geen vertroue nie,

voor Hom is selfs sy engele vol gebreke,

₁₉hoeveel te meer hulle wat in huise van klei woon,

mense wat uit stof opgebou is,

mense wat soos 'n mot pap gedruk kan word.

₂₀Tussen oggend en aand word hulle vernietig,

hulle verdwyn vir altyd en word vergeet,

₂₁hulle gaan tot niet,

hulle sterf sonder dat hulle wysheid verwerf het.’

₁Roep maar! Niemand sal jou antwoord nie.

Is daar selfs 'n engel na wie jy jou sou kon wend om hulp?

₂“Verbitterdheid maak 'n dwaas dood,

onbeheerstheid vernietig 'n onverstandige.

₃Ek het gesien dat 'n dwaas wortel skiet,

maar skielik tref 'n ramp sy huis

₄en daar is geen hulp vir sy kinders nie;

hulle word veronreg in die hof

en niemand behartig hulle saak nie.

₅“Wat 'n dwaas geoes het, word deur honger mense opgeëet;

hulle haal dit uit selfs waar dit tussen die dorings weggepak is.

Dié wat niks het nie, gryp gretig na sy besittings.

₆Ellende kom nie sommerso uit die grond uit op nie,

swaarkry skiet nie sommer uit die aarde uit op nie.

₇Die mens is vir swaarkry gebore,

en sy lewe is kortstondig soos 'n vonk wat opskiet.”

₈“As ek jý was, sou ek my tot God wend

en my saak aan Hom voorlê.

₉Wat God doen, is groot en ondeurgrondelik,

wonder op wonder.

₁₀Dit is Hy wat reën op die aarde gee,

wat water oor die veld uitgiet.

₁₁Dit is Hy wat die vertraptes weer optel,

wat uitkoms gee aan dié wat ly.

₁₂Dit is Hy wat die planne van slinkse mense verydel

sodat hulle niks blywends tot stand bring nie.

₁₃Hy vang die slimmes met hulle eie slinkse planne;

wat geslepe mense besluit, maak Hy gou tot niet.

₁₄Helder oordag oorval die donkerte hulle,

in die middel van die dag tas hulle rond asof dit nag is.

₁₅Dit is God wat die arm mens red van hulle vals beskuldigings

en uit die mag van die sterkes.

₁₆So is daar hoop vir die behoeftige

en kom die onreg tot 'n einde.

₁₇“Dit gaan goed met die mens wat deur God tereggewys word.

Jy moet nie die bestraffing van die Almagtige verontagsaam nie.

₁₈Dit is Hy wat wonde toedien, maar Hy verbind hulle weer,

wat seer slaan, maar Hy maak weer met sy eie hand gesond.

₁₉Al tref 'n ramp jou ses of sewe keer, Hy sal jou red,

selfs 'n hoeveelste keer sal dit jou geen kwaad aandoen nie.

₂₀In hongersnood sal Hy jou red van die dood,

in oorlog sal Hy jou red van die swaard.

₂₁Jy sal beskerm word teen venynige tonge;

en as daar rampe kom, hoef jy nie bang te wees nie.

₂₂Onder rampe en in hongersnood sal jy opgewek bly,

en vir die wilde diere hoef jy nie bang te wees nie.

₂₃Van die klippe in die veld sal jy geen las hê nie,

en met die wilde diere sal jy in vrede leef.

₂₄Jy sal ondervind dat jou woonplek veilig is,

en jy sal jou weiveld besoek en niks mis nie.

₂₅Jy sal 'n groot nageslag hê,

jou nakomelinge sal so veel wees soos die gras in die veld.

₂₆Jy sal op rype ouderdom die graf ingaan

soos 'n gerf wat op sy tyd na die dorsvloer toe gebring word.

₂₇“Kyk, dit het ons ontdek, so is dit,

luister daarna en neem dit ter harte.”

₂“As my bittere ellende maar geweeg kon word,

as die ongeluk wat my getref het, op 'n skaal gesit kon word,

₃sou dit swaarder weeg as die sand van die see.

Daarom het ek nie gedink wat ek sê nie.

₄Die pyle van die Almagtige deurboor my,

ek word geleidelik deur hulle vergiftig.

Verskrikkinge van God bedreig my.

₅Balk 'n wildedonkie as hy by gras kom?

Bulk 'n bees by sy voer?

₆Eet 'n mens smaaklose kos, kos sonder sout?

Het die wit van 'n eier enige smaak?

₇“Ek raak nie aan sulke kos nie,

dit maak my siek.

₈Ag, mag my gebed verhoor word,

mag God vir my gee wat ek begeer:

₉mag Hy dit goeddink om my te vernietig,

om my lewe met sy hand af te kap!

₁₀Dan sou ek nog dié troos hê,

die vreugde in die pyn wat Hy my nie gespaar het nie:

dat ek die woorde van die Heilige nie geminag het nie.

₁₁“Het ek nog die krag om dit uit te hou?

Kan ek nog geduldig op my einde wag?

₁₂Is ek dan so sterk soos klip,

is ek van brons gemaak?

₁₃Self is ek tot niks in staat nie.

Ek weet nie meer raad nie.

₁₄“Wie medelye met 'n vriend beskou as 'n las,

het die eerbied vir die Almagtige verwerp.

₁₅My vriende is so onbetroubaar soos die water van 'n spruit,

soos 'n droë loop waarin vloedwaters afkom,

₁₆vol modder en hael, met sneeu wat bo-op dryf,

₁₇maar wat na 'n tyd afloop en verdwyn

en wegraak as dit warm word.

₁₈Reisigers draai af na die spruit toe,

maar beland in 'n droë wêreld en kom om.

₁₉Reisigers van Tema af is op die uitkyk na water,

dié wat van Skeba af kom, vestig hulle hoop daarop,

₂₀maar hulle hoop word beskaam,

hulle kom by die spruit, en daar is niks.

₂₁“Só het julle vir my geword.

Julle het skaars my treurige toestand gesien of julle skrik.

₂₂Het ek ooit vir julle gesê: ‘Gee vir my iets

of koop iemand vir my om met julle geld,

₂₃red my van 'n vyand

of koop my los uit die mag van verdrukkers’?

₂₄Help my om te verstaan, dan sal ek stilbly,

sê my waar ek verkeerd gedoen het.

₂₅Opregte woorde maak nie seer nie,

maar 'n bestraffing deur júlle is geen bestraffing nie.

₂₆Wil julle my bestraf oor wat ek gesê het,

beskou julle die woorde van 'n wanhopige as blote wind?

₂₇Julle trek lootjies selfs oor 'n weeskind

en verkwansel julle vriend vir wins.

₂₈Maar kyk nou na my geval,

ek sal tog nie in julle gesig vir julle lieg nie.

₂₉Besin julle, moenie dat daar onreg geskied nie,

besin julle, my saak is reg.

₃₀Het ek onreg gepleeg met wat ek gesê het,

weet ek nie wat 'n ramp is nie?”

₁“Is 'n mens se lewe op aarde nie maar harde arbeid nie,

en sy dae soos dié van 'n dagloner nie?

₂Sy lewe is soos dié van 'n slaaf wat smag na koelte,

soos dié van 'n dagloner wat verlang na betaaltyd.

₃So bring ek my maande deur met swaarkry,

my nagte is net smart.

₄As ek gaan slaap, dink ek:

wanneer kan ek opstaan?

Maar die nag sleep stadig verby

en ek rol rusteloos rond tot dagbreek toe.

₅My liggaam is oortrek van wurms, vol rowe en stof,

my vel is vol barste en dit etter aanhoudend.

₆My dae loop vinnig soos 'n wewerspoel,

die draad raak gou op.

₇Dink daaraan, o God, dat my lewe maar net 'n asempie is;

ek sal nooit weer voorspoed beleef nie.

₈Die oë wat my nou sien, sal my nie weer sien nie:

U sal nog so na my kyk, dan is ek nie meer daar nie.

₉Soos 'n wolk weggaan en verdwyn,

so gaan 'n mens dood en kom nie terug nie,

₁₀hy kom nooit terug na sy huis toe nie,

en sy plek is vir altyd leeg.

₁₁“Nee, ek kan nie stilbly nie,

in my beproewing wil ek praat,

in my bitter lyding wil ek kla.

₁₂Is ek dan die see dat U my aan bande wil lê,

of 'n seemonster dat U my laat bewaak?

₁₃As ek dink dat my bed my sal troos

of dat ek verligting van die pyn sal kry as ek lê,

₁₄dan verskrik U my in my drome,

en oorval U my met nagmerries,

₁₅sodat ek eerder verwurg

en dood sou wou wees as om te lewe.

₁₆Ek wil nie meer nie, ek sal tog nie vir altyd lewe nie;

laat my staan; my lewe is niks meer werd nie.

₁₇“Wat is die mens dat U soveel van hom maak,

dat U hom so op die hart dra,

₁₈dat U hom van dag tot dag toets,

hom van oomblik tot oomblik op die proef stel?

₁₉Wil U nie van my af wegkyk

en my 'n oomblikkie laat asem skep nie?

₂₀As ek gesondig het, wat kan ek teen U uitrig,

U wat die mens gedurig oppas?

Waarom het U my u teiken gemaak?

Waarom moet ek vir U 'n las wees?

₂₁Waarom vergewe U dan nie my sonde

en vergeet wat ek verkeerd gedoen het nie?

Binnekort sal ek in die graf lê,

U sal my soek, maar ek sal nie meer lewe nie.”

₇“Geseënd is die mense wie se oortredinge nie gestraf word nie en wie se sonde vergewe word.

₈Geseënd is die mens vir wie die Here die sonde nie toereken nie.”