Drome

In ou Israel het mense geglo dat drome van God af kom. God het dit gebruik om sy wil aan mense bekend te maak.

Twee soorte drome kom in die Bybel voor:

In die Bybel gebruik God drome om sy planne bekend te maak aan profete (Numeri 12:6) en konings (1 Samuel 28:6), en ook aan gewone mense (Job 33:15-16).

Nie alle drome in die Bybel word as belangrik beskou nie; sommige drome het geen betekenis nie (sien Prediker 5:6). Alle drome wat mense in ʼn nouer verhouding met God bring, word as goddelike openbarings beskou.

Vals profete beroep hulle ook op hulle drome, deur te sê dat dit deur God aan hulle gegee is. Maar die ware profete beskou daardie drome as leuens (Sagaria 10:2).

In die Nuwe Testament word drome beskou as ʼn manier waardeur God kommunikeer. Maar anders as in die Ou Testament word die betekenis van ʼn droom altyd dadelik gegee, selfs as drome ʼn simboliese inhoud het. Die klem val altyd op die boodskap en minder op die droom self. Die boodskap word dikwels verbind aan God se verlossing van die mens deur Jesus Christus. In die Evangelies vind ons drome hoofsaaklik in die verhale wat met Jesus se geboorte verband hou. Josef word, byvoorbeeld, in ʼn droom gewaarsku om na Egipte te vlug. In die boek Handelinge is drome en visioene ʼn teken dat God deur die Heilige Gees in die kerk teenwoordig is.

In die Bybel word drome dikwels in verband gebring met visoene (Joël 3:1). God gebruik beide om ʼn boodskap aan mense oor te dra. Maar die Bybel onderskei tussen ʼn visoen en ʼn droom. ʼn Droom is altyd ʼn voorstelling van ʼn gebeurtenis terwyl ʼn mens slaap, terwyl dit nie noodwendig die geval is met ʼn visioen nie.