Dagboek 2021 – 8 Augustus

’n Mens se opvoeding en grootword binne ’n bepaalde kultuur speel onvermydelik altyd ’n rol in jou lewe, al het jou lewe heeltemal verander. Jesus weet dat die mense vir wie Hy hierdie gelykenis vertel, uit ’n godsdienstige agtergrond kom wat gevorm is deur die Fariseërs en skrifgeleerdes. Die wet en profete het ’n groot rol gespeel. Dit was ’n geloof gebou op ’n uitgebreide klomp reëls en regulasies, moets en moenies. ’n Ding is reg of weg, oordele oor ander mense word maklik gemaak en gestraf. Die geloofsgemeenskap was uitverkore en verhewe bo ander.

Die nuwe geloofsgemeenskap wat deur Jesus se lewe en werk tot stand kom, word hier vergelyk met goeie saad wat in ’n land gesaai word. Die verwagting is dus groot, ’n nuwe uitverkore groep wat deur niks en niemand bedreig sal word nie. Die onkruid, die bedreiginge, is toe van die begin af net soveel deel van hul lewenswerklikheid as die geloof waarin hulle gevestig is. Die slawe van die boer voel dat dit wat nie daar hoort nie, moet uit, dit gaan die groei van die goeie saad belemmer. Wanneer die mens egter regter wil speel oor ander en wil straf, is die risiko dat ook die goeie in die slag gaan bly. Gelowiges en ongelowiges bewoon dieselfde wêreld. Hulle het deurlopend met mekaar te doen en beïnvloed mekaar. Die wortels van die goeie saad en onkruid is immers met mekaar verstrengel.

Die Fariseërs het verwag dat daar met die koms van die Messias ’n groot suiwering van gelowiges wat hulle bekeer en ’n verplettering van die ongelowiges sou plaasvind. Jesus leer ons egter deur hierdie gelykenis dat ons verdraagsaamheid en geduld aan die dag moet lê. Die groot suiwering sal eers by die voleinding plaasvind. Nou is die fokus op die goeie saad en om standvastig te bly in die geloof. Ons bly bewus van die bose wat in verskillende vorme na ons toe kom, en ons moet nie toelaat dat dit die aandag van ons roeping aftrek nie.

Ds Dries Beukes, Emeritus/Swartkop