Na die Woord – Dag 141

₁Satan was teen Israel. Hy het Dawid aangehits om 'n sensus van Israel te hou. ₂Dawid het vir Joab en die gesaghebbers van die volk gesê: “Gaan maak 'n opname van Israel van die suide tot die noorde en doen aan my verslag dat ek kan weet hoeveel hulle is.”

₃Toe sê Joab: “Selfs al sou die Here by sy volk honderd keer soveel byvoeg as wat hulle nou is, sal u mos nog koning wees! Hulle is mos almal u onderdane. Waarom wil u dit doen, U Majesteit? Waarom moet dit nou 'n sondelas op Israel word?”

₄Maar die koning se bevel aan Joab het bly staan. Joab het vertrek, die hele Israel deurgegaan en na Jerusalem toe teruggekom, ₅waar hy die resultaat van die volkstelling aan Dawid oorhandig het. Israel was in totaal een miljoen een honderd duisend weerbare man en Juda vier honderd en sewentig duisend. ₆Die Leviete en die Benjaminiete het hy nie bygereken nie, want die bevel van die koning het vir Joab 'n gruwel gebly.

₇In die oë van God was die saak verkeerd en Hy het Israel dan ook daaroor swaar gestraf. ₈Dawid het teenoor God bely: “Ek het swaar gesondig toe ek hierdie ding gedoen het. Vergewe tog nou my oortreding! Waarlik, ek het baie dwaas opgetree.”

₉Die Here sê toe vir Gad, die siener van Dawid: ₁₀“Gaan sê vir Dawid: So sê die Here: Ek lê drie dinge aan jou voor. Kies vir jou een daarvan, dan sal Ek dit laat gebeur.”

₁₁Gad het toe na Dawid toe gegaan en vir hom gesê: “So sê die Here: Kies ₁₂drie jaar hongersnood, of om drie maande lank op die vlug te bly voor jou teenstanders en deur die swaard van jou vyand agterhaal te word, of drie dae waarin die swaard van die Here self en die pes in die land is en die engel van die Here dwarsoor die Israelitiese gebied verderf saai. Besluit nou watter antwoord ek moet terugbring aan Hom wat my gestuur het.”

₁₃Dawid het vir Gad geantwoord: “Ek is in 'n hoek gedryf. Laat my liewer in die hand van die Here val, want sy genade is baie groot. Ek wil nie in die hand van 'n mens val nie.”

₁₄Daarna het die Here 'n pes onder Israel laat uitbreek, en daar is sewentig duisend Israeliete dood. ₁₅God het ook 'n engel na Jerusalem toe gestuur om dié uit te delg, maar terwyl hy besig was om verderf te saai, het die Here toegekyk en besluit om die straf nie verder te voer nie. Hy het vir die engel wat die verderf aanrig, gesê: “Dit is nou genoeg! Trek jou hand terug!”

Die engel van die Here het by die dorsvloer van Arauna die Jebusiet gestaan.

₁₆Toe Dawid opkyk en die engel van die Here tussen hemel en aarde sien staan met sy ontblote swaard in die hand en oor Jerusalem uitgesteek, val Dawid en die leiers met rouklere aan op hulle knieë neer. ₁₇Dawid het vir God gesê: “Dit is tog ék wat opdrag gegee het om 'n sensus van die volk te hou en ék wat gesondig het. Die herder het kwaad gedoen, maar hierdie kudde, wat het húlle gedoen? Here my God, tree tog teen my en my familie op, maar nie met 'n plaag teen u volk nie.”

₁₈Die engel van die Here het toe vir Gad opdrag gegee om vir Dawid te sê hy moet vir die Here 'n altaar gaan oprig op die dorsvloer van Arauna die Jebusiet. ₁₉Dawid het toe gegaan soos Gad hom in die Naam van die Here beveel het.

₂₀Arauna was besig om koring uit te trap. Toe hy omdraai en die engel sien, het hy en sy vier seuns by hom weggekruip. ₂₁Terwyl Dawid na Arauna toe kom, kyk Arauna af en sien hom. Hy het van die dorsvloer af gegaan en diep voor Dawid gebuig.

₂₂Dawid sê toe vir hom: “Laat my die plek met die dorsvloer kry. Ek wil daarop vir die Here 'n altaar bou. Laat my dit kry vir die volle waarde daarvan, dat die plaag kan wegkom van die volk af.”

₂₃Arauna het vir Dawid gesê: “U kan dit gerus maar vat, U Majesteit; doen wat u goedvind. Ek gee ook nog die beeste vir die brandoffer, die dorsslee vir hout en die koring vir die graanoffer. Ek gee alles.”

₂₄Hierop het koning Dawid vir Arauna gesê: “Nee, ek koop dit beslis van jou vir die volle waarde. Ek kan nie van wat joune is vir die Here bring nie. Ek bring nie 'n brandoffer wat my niks kos nie.”

₂₅Dawid het aan Arauna byna sewe kilogram goud vir die plek betaal ₂₆en daar 'n altaar vir die Here gebou. Hy het brandoffers en maaltydoffers gebring en die Here aangeroep. Die Here het hom geantwoord deur vuur uit die hemel op die brandofferaltaar af te stuur. ₂₇Daarna het die Here met die engel gepraat en hy het sy swaard in die skede teruggesit.

₂₈Toe Dawid destyds gemerk het die Here antwoord hom daar op die dorsvloer van Arauna die Jebusiet, het hy daar bly offer. ₂₉Die tabernakel van die Here wat Moses in die woestyn gemaak het en die brandofferaltaar was toe op die hoogte in Gibeon, ₃₀maar Dawid was nie in staat om God daar te gaan raadpleeg nie, want hy is afgeskrik deur die swaard van die engel van die Here.

₁Dawid het toe gesê: “Die heiligdom van God, die Here, is nou hier by die dorsvloer en hier is ook die brandofferaltaar vir Israel.”

₂Dawid het die vreemdelinge wat in Israel woonagtig was, bymekaar laat bring en klipkappers aan die werk gesit om messelklippe reg te kap vir die bou van die huis van God. ₃Hy het 'n massa yster vir die spykers van die poortdeure en vir kramme gereed gemaak, en ook 'n massa brons, te veel om te weeg. ₄Daar was soveel sederhout dat dit nie gemeet kon word nie, want die Sidoniërs en Tiriërs het sederhout in oorvloed aan Dawid gelewer.

₅Dawid het gesê: “My seun Salomo is nog jonk en sag, en die huis wat vir die Here gebou gaan word, moet indrukwekkend groots wees, 'n roem en 'n sieraad vir alle lande. Daarom tref ek maar vir hom die voorbereidings.”

So het Dawid voor sy dood 'n groot hoeveelheid materiaal gereed gemaak. ₆Daarna het hy sy seun Salomo geroep en hom voorskrifte gegee oor die bou van 'n huis vir die Here die God van Israel. ₇Hy het vir Salomo gesê: “My seun, ek was van gedagte om 'n huis vir die Naam van die Here my God te bou, ₈maar die woord van die Here het tot my gekom en gesê: ‘Jy het bloed in strome laat vloei en groot oorloë gevoer. Jy mag nie vir my Naam 'n huis bou nie, want jy het voor my oë te veel bloed op die aarde laat vloei. ₉Jy gaan 'n seun hê wat 'n man van vrede sal wees, want Ek sal hom rus gee van al sy vyande rondom hom. Daarom sal sy naam Salomo wees: Ek sal vrede en kalmte aan Israel gee tydens sy regering. ₁₀Hy sal vir my Naam 'n huis bou. Hy sal vir My 'n seun en Ek vir hom 'n vader wees. Ek sal die troon van sy koninklike heerskappy oor Israel altyd stewig laat staan.’

₁₁“Mag die Here dan nou by jou wees, my seun, en jou voorspoed gee dat jy die huis van die Here jou God kan bou soos Hy beloof het dat jy sal doen. ₁₂Mag die Here jou tog net verstand en insig gee en die nodige opdragte in verband met Israel, dat jy die wet van die Here jou God kan nakom. ₁₃Jy sal voorspoed hê net as jy sorg dra dat die voorskrifte en bepalings wat die Here vir Moses in verband met Israel gegee het, nagekom word. Wees sterk en staan vas. Moenie bang wees nie en moenie besorg wees nie. ₁₄Onder al my swaarkry het ek vir die huis van die Here drie duisend vier honderd sewe en twintig ton goud en vier en dertig duisend twee honderd en sewentig ton silwer opsy gesit, en 'n massa brons en yster, te veel om te weeg. Ek het ook hout en klip gereed gemaak, en jy kan daar nog byvoeg. ₁₅Daar is bowendien 'n menigte arbeiders tot jou beskikking: klipkappers, vakmanne in klip en hout, en allerlei ander vakmanne, bedrewe in enige tegniek. ₁₆Daar is goud, silwer, brons en yster in onberekenbare hoeveelhede. Pak nou die werk aan, en mag die Here by jou wees.”

₁₇Dawid het ook al die gesaghebbers van Israel beveel om sy seun Salomo te help: ₁₈“Was die Here julle God nie by julle nie en het Hy julle nie op alle grense rus gegee nie? Hy het die inheemse bevolking van die land in my mag gegee, en die land is aan die Here en sy volk onderwerp. ₁₉Gee nou hart en siel daaraan om aan die Here julle God gehoorsaam te wees, en begin bou aan die heiligdom van God die Here, sodat die verbondsark van die Here en die gewyde voorwerpe van God ingebring kan word in die huis wat vir die Naam van die Here gebou sal word.”

₁Toe Dawid oud word en sy einde begin nader, het hy sy seun Salomo koning oor Israel gemaak. ₂Hy het ook al die ampsdraers van Israel, die priesters en die Leviete laat bymekaarkom. ₃Toe hulle getel is, was die Leviete, die mans van dertig jaar en ouer, altesaam ag en dertig duisend. ₄Van hulle moes vier en twintig duisend sorg dra vir die werksaamhede in die huis van die Here, en ses duisend die orde en regspraak behartig; ₅vier duisend was poortwagte, en vier duisend moes sorg vir die lof van die Here op die instrumente wat daarvoor vervaardig is.

₆Dawid het hulle ingedeel in groepe volgens die seuns van Levi: Gerson, Kehat en Merari.

₇Onder die Gersoniete is Ladan en Simi gereken. ₈Die seuns van Ladan was Jegiël, die hoof, Setam en Joël, hulle drie. ₉Die seuns van Simi was Selomit, Gasiël en Haran, ook drie. Hulle was die familiehoofde van Ladan. ₁₀Die seuns van Simi was Jagat, Sisa, Jeüs en Beria. Dit was die vier seuns van Simi. ₁₁Jagat was hoof en Sisa tweede in rang. Jeüs en Beria het nie baie seuns gehad nie en vorm saam een diensgroep van die familie.

₁₂Die seuns van Kehat was Amram, Jishar, Hebron en Ussiël, hulle vier. ₁₃Die seuns van Amram was Aäron en Moses. Aäron is vir altyd afgesonder, hy en sy nageslag, om blywend die heilige diens in die Allerheiligste te verrig, om vir die Here wierookoffers te bring, Hom te dien en in sy Naam die seën uit te spreek. ₁₄Wat Moses betref, die man van God, sy nageslag is by die stam Levi gereken. ₁₅Die seuns van Moses was Gersom en Eliëser. ₁₆Van die nageslag van Gersom was Subael die hoof. ₁₇Van die nageslag van Eliëser was sy seun Regabja die hoof. Eliëser self het nie ander seuns gehad nie, maar Regabja het besonder baie gehad.

₁₈Van die nageslag van Jishar was Selomit die hoof. ₁₉Van die nageslag van Hebron was Jerija die hoof, Amarja die tweede, Jagasiël die derde en Jekamam die vierde. ₂₀Van die nageslag van Ussiël was Miga die hoof en Jissija die tweede.

₂₁Die seuns van Merari was Magli en Musi. Die seuns van Magli was Eleasar en Kis. ₂₂Toe Eleasar gesterf het, het hy geen seuns gehad nie, net dogters. Hulle verwante, die seuns van Kis, het met hulle getrou. ₂₃Die seuns van Musi was Magli, Eder en Jeremot, hulle drie.

₂₄Dit is dan die Leviete volgens hulle families, die familiehoofde volgens hulle diensgroepe, soos hulle een vir een by name opgeneem is. Die Leviete van twintig jaar en ouer het die werksaamhede verrig in die diens van die huis van die Here.

₂₅Dit het so gekom omdat Dawid gesê het: “Die Here die God van Israel het sy volk rus geskenk en Hy wil vir altyd in Jerusalem woon. ₂₆Die Leviete hoef nie meer die tabernakel met al die toebehore vir sy diens te vervoer nie.”

₂₇Dit is dus die getal Leviete van twintig jaar en ouer wat diens gedoen het soos Dawid dit kort voor sy dood gereël het. ₂₈Hulle het die Aäroniete bygestaan in die diens van die huis van die Here. Hulle was verantwoordelik vir die voorhowe, die kamers, die reiniging van al die gewyde dinge en vir die werksaamhede van die tempeldiens. ₂₉Hulle moes sorg vir die offerbrood, die meel vir die graanoffer, die ongesuurde brood, die bakplaat, die deegmengsel en vir elke inhouds- en lengtemaat. ₃₀Hulle moes ook elke môre hulle plek inneem vir die dank en lof aan die Here, en so ook saans. ₃₁Verder moes hulle help by die bring van al die offers vir die Here op sabbatte, nuwemaansfeeste en ander feestye. Dit moes voortdurend voor die Here geskied, volgens die reëlmaat wat daarvoor vasgestel is. ₃₂So moes hulle al die nodige doen by die tent van ontmoeting, by die heiligdom, en saam met hulle ampsbroers die priesters in die diens van die huis van die Here.

₁Wat die Aäroniete betref, hulle afdelings moes dié van die seuns van Aäron gewees het: Nadab en Abihu, Eleasar en Itamar. ₂Nadab en Abihu is egter dood vóór hulle pa en hulle het nie seuns gehad nie. Daarom het net Eleasar en Itamar die priesterskap gekry. ₃Dawid het hulle met behulp van Sadok, uit die nageslag van Eleasar, en Agimelek, uit die nageslag van Itamar, in diensgroepe ingedeel vir die uitvoering van hulle pligte. ₄Toe hulle vind dat die nageslag van Eleasar meer manlike hoofde het as die nageslag van Itamar, het hulle die nageslag van Eleasar onder sestien familiehoofde en die nageslag van Itamar onder ag ingedeel. ₅Hulle het hulle deur loting ingedeel, die een groep by die ander, sodat daar ampsdraers van die heiligdom, ampsdraers vir God, uit die Eleasargeslag én uit die Itamargeslag gekom het. ₆Die administratiewe amptenaar Semaja, 'n Leviet, seun van Netanel, het hulle opgeskrywe in teenwoordigheid van die koning, die amptenare, die priester Sadok, Agimelek seun van Abjatar en die familiehoofde van die priesters en die Leviete. Telkens is twee families vir Eleasar en een vir Itamar geneem.

₇Die eerste lot het op Jojarib geval, die tweede op Jedaja, ₈die derde op Garim, die vierde op Seorim, ₉die vyfde op Malkija, die sesde op Mijamin, ₁₀die sewende op Kos, die agste op Abia, ₁₁die negende op Jesua, die tiende op Sekanja, ₁₂die elfde op Eljasib, die twaalfde op Jakim, ₁₃die dertiende op Guppa, die veertiende op Jesebab, ₁₄die vyftiende op Bilga, die sestiende op Immer, ₁₅die sewentiende op Gesir, die agtiende op Pisses, ₁₆die negentiende op Petagja, die twintigste op Esegiël, ₁₇die een en twintigste op Jakin, die twee en twintigste op Gamul, ₁₈die drie en twintigste op Delaja en die vier en twintigste op Maäsja. ₁₉Dit was die diensgroepe waarvolgens hulle vir die uitvoering van hulle pligte na die huis van die Here toe gekom het. Dit moes geskied volgens die orde wat Aäron, hulle pa, neergelê het in ooreenstemming met die bevel van die Here die God van Israel.

₂₀Wat die oorblywende Leviete betref, hulle familiehoofde was die volgende: Subael uit die nageslag van Amram, Jegdeja uit die nageslag van Subael, ₂₁Jissija uit die nageslag van Regabja, ₂₂Selomit uit die nageslag van Jishar, en Jagat uit die nageslag van Selomit. ₂₃Uit die nageslag van Hebron was daar vier: Jerija, Amarja, Jagasiël en Jekamam. ₂₄Miga was uit die nageslag van Ussiël, en Samir uit dié van Miga. ₂₅Jissija was Miga se broer, en Sagaria was die familiehoof uit die nageslag van Jissija. ₂₆Die seuns van Merari was Magli en Musi. Uit die nageslag van Jaäsija, ₂₇'n seun van Merari, was Soham, Sakkur en Ibri familiehoofde. ₂₈Uit die nageslag van Magli was daar Eleasar, maar hy het nie seuns gehad nie. ₂₉Jeragmeël was die familiehoof uit die nageslag van Kis. ₃₀Die seuns van Musi was Magli, Eder en Jerimot.

Dit is dan die Leviete volgens hulle families. ₃₁Hulle het ook, naas hulle broers, die nageslag van Aäron, deelgeneem aan die loting in teenwoordigheid van koning Dawid, Sadok, Agimelek en die familiehoofde van die priesters en die Leviete. Van elke familie is almal, van die hoof tot by sy jongste broer, ingereken.

₁Dawid en die amptenare in beheer het die seuns van Asaf, Heman en Jedutun vir 'n besondere diens afgesonder. Hulle was mense wat onder begeleiding van liere, harpe en simbale as profete opgetree het.

Hier volg besonderhede oor die manne wat 'n funksie gehad het in hierdie diens.

₂Die seuns van Asaf, naamlik Sakkur, Josef, Netanja en Asarela, was onder leiding van Asaf wat as profeet in diens van die koning opgetree het.

₃Die seuns van Jedutun, naamlik Gedalja, Seri, Jesaja, Simi, Gasabja en Mattitja, was al ses onder leiding van Jedutun, hulle pa, wat met begeleiding van die lier as profeet opgetree het in die dank en die lof aan die Here.

₄Die seuns van Heman was Bukkija, Mattanja, Ussiël, Subael, Jerimot, Gananja, Ganani, Eliata, Giddalti, Romamti-Eser, Josbekasa, Malloti, Hotir en Magasiot. ₅Hulle almal was seuns van Heman, die siener van die koning in godsdienstige sake, en hulle het hom groot aansien verleen. God het aan Heman veertien seuns en drie dogters gegee. ₆Hulle het almal onder leiding van hulle pa die sang in die huis van die Here begelei op simbale, harpe en liere in die tempeldiens.

Asaf, Jedutun en Heman was in diens van die koning. ₇Saam met hulle ampsgenote wat in sang ter ere van die Here onderrig was, was die getal opgeleides twee honderd ag en tagtig.

₈Hulle is vir diens geloot volgens die reël dat oud en jonk gelyk is, of hy nou al opgelei of leerling was. ₉Die eerste lot het op Josef, uit die nageslag van Asaf, geval; die tweede op Gedalja, ₁₀die derde op Sakkur, ₁₁die vierde op Seri, ₁₂die vyfde op Netanja, ₁₃die sesde op Bukkija, ₁₄die sewende op Asarela, ₁₅die agste op Jesaja, ₁₆die negende op Mattanja, ₁₇die tiende op Simi, ₁₈die elfde op Asarel, ₁₉die twaalfde op Gasabja, ₂₀die dertiende op Subael, ₂₁die veertiende op Mattitja, ₂₂die vyftiende op Jeremot, ₂₃die sestiende op Gananja, ₂₄die sewentiende op Josbekasa, ₂₅die agtiende op Ganani, ₂₆die negentiende op Malloti, ₂₇die twintigste op Eliata, ₂₈die een en twintigste op Hotir, ₂₉die twee en twintigste op Giddalti, ₃₀die drie en twintigste op Magasiot, ₃₁die vier en twintigste op Romamti-Eser. Elke groep, die leier, sy seuns en ampsgenote, was twaalf.

₁'n Pelgrimslied. Van Salomo.