Die Heilige Gees – Dag 4

Wat sal jy dink as jy televisienuus kyk en dit word aangekondig dat die Israeliese weermag sonder wapens op pad is om hulle land teen een van hul vyande te gaan beskerm? En nog meer, die troepe word gelei deur ʼn koor wat God al die pad loof en prys.

Ons het voorheen gelees dat Dawid erken het dat sy oorwinning oor Goliat aan die Here behoort, en toe Josafat koning van Juda was, het die Heilige Gees aan hom die krag gegee om dieselfde realiteit te erken. Josafat, ʼn godvresende koning, gaan oorlog toe met sy leër sonder wapens, en hulle word gelei deur ʼn koor wat God uit volle bors prys.

Ons lees: “Die Here was by Josafat, want hy het sy voorvader Dawid se vroeëre lewe nagevolg. Hy het nie die Baäls gedien nie, maar die God van sy vader …” (2 Kronieke 17:3-4). Josafat het besef dat die onkunde onder sy mense rakende die Woord van God veroorsaak het dat hulle geestelik arm was. Daarom het hy amptenare en priesters uitgestuur om die wet vir die mense te leer. Dit het so ʼn diep invloed gehad dat “al die lande rondom Juda van skrik bevange [was] vir die Here …” (2 Kronieke 17:10) en Josafat het ʼn kragtige en ryk koning geword en vrede het geheers solank as wat hy die mense in die weë van die Here onderrig het.

Toe het hy God kwaad gemaak en probleme oor homself gebring. Hy het toegelaat dat sy seun trou met die dogter van koning Agab, ʼn koning wat God se profeet, Miga, verwerp het ten gunste van diegene wat hom vertel het wat hy wou hoor. Josafat het wel besef dat Agab vals waardes gehad het en het hom daaroor berispe (2 Kronieke 18:7), maar tog het hy uiteindelik in sy koninklike gewaad saam met koning Agab gaan veg, ʼn duidelike teiken vir die vyand. Maar toe hy om hulp roep was God getrou en het hom gered, en God het toegelaat dat Agab, wat homself vermom het, dodelik gewond is deur ʼn pyl wat hom getref het tussen die skubbe van sy harnas en sy borsplaat (2 Kronieke 18:33).

Godvresende mense maak soms foute wanneer hulle deur die kwaad wat oral in die wêreld is, weggelok word en nie gehoorsaam aan God is nie. God werk egter ten goede vir sy kinders en toe hy dit geleer het, het Josafat die Here selfs meer vertrou. Toe hulle opgetrek het om teen die groot leermagte van die Moabiete, Ammoniete en die mense van die Seïrberge te gaan veg, het hy sy mense aangemoedig en gesê: “Stel julle vertroue in die Here julle God.” Hulle het op die Here vertrou vir die oorwinning en Hom aanbid. Die Here het dit bewerkstellig dat die vyand teen mekaar begin veg het.

Hoe wonderlik dat dit moontlik was vir Josafat en sy manskappe om “met groot blydskap terug Jerusalem toe [te gaan]. Die Here het hulle bly gemaak oor hulle vyande” (2 Kronieke 20:27).