JESAJA 16

₁Stuur uit Sela in die woestyn na Sionsberg toe

lammers vir die regeerder van die land,

₂want soos voëltjies wat rondfladder nadat hulle uit die nes geskop is,

so drom die mense van Moab by die Arnon se driwwe saam.

₃Hulle sê vir Juda:

“Gee vir ons raad, maak 'n plan,

laat u skaduwee oor ons val,

maak dit donker oor ons op hierdie snikhete dag,

beskerm dié wat verjaag is,

moenie die vlugtelinge uitlewer nie!

₄Neem Moab se vlugtelinge in beskerming,

wees vir ons 'n skuilplek teen dié wat vir ons wil vernietig!”

Wanneer die nood verby is,

die verwoesting tot 'n einde kom

en dié wat die land vertrap, weg is,

₅sal die Here in sy trou 'n troon oprig,

en daarop sal 'n heerser sit uit die nageslag van Dawid.

Hy sal betroubaar wees: hy sal hom beywer vir wat reg is,

hy sal reg laat geskied.

₆Ons het gehoor van die hoogmoed van Moab,

van sy trots, sy vermetelheid, sy hoogmoed, sy hovaardigheid,

maar sy grootpratery het tot niks gelei nie!

₇Daarom huil Moab nou oor Moab,

hulle huil almal,

hulle kerm verslae oor die rosyntjiekoeke van Kir-Geres,

₈want die wingerde op die terrasse van Gesbon

en die wingerde van Sibma verwelk.

Hulle wyn het heersers van nasies dronk gemaak,

dié wingerde wat gestrek het tot by Jaser,

gerank het tot in die woestyn.

Hulle ranke het welig gegroei

en tot by die see gekom.

₉Ek huil saam met Jaser oor die wingerde van Sibma,

my trane vloei oor julle, Gesbon en Elale,

want julle het nie meer 'n vrugteoes en 'n graanoes nie,

daar is nie meer oesvreugde nie;

₁₀vreugde en gejuig het verdwyn uit die vrugteboorde;

in die wingerde word daar nie meer gesing en gejubel nie,

in die parskuipe word daar nie meer wyn uitgetrap nie,

want Ek maak 'n einde aan die oesvreugde, sê die Here.

₁₁Dit kerm in My oor Moab,

dit kerm soos 'n lier,

my binneste kerm oor Kir-Geres.

₁₂Wanneer Moab na hulle hoogtes toe gaan

en hulle daar afsloof om offers te bring,

wanneer hulle na hulle heiligdomme toe gaan om te bid,

is dit tevergeefs.