PSALM 78

₁'n ONDERWYSING van Asaf.

My volk, luister na my onderrig; neig julle oor tot die woorde van my mond.

₂Ek wil my mond open met 'n spreuk, raaisels uit die voortyd laat stroom.

₃Wat ons gehoor het en weet en ons vaders ons vertel het,

₄sal ons nie verberg vir hulle kinders nie, maar aan die volgende geslag vertel die roemryke dade van die Here en sy mag en sy wonders wat Hy gedoen het.

₅Hy tog het 'n getuienis opgerig in Jakob en 'n wet gegee in Israel, wat Hy ons vaders beveel het — om dit aan hulle kinders bekend te maak,

₆sodat die volgende geslag dit kan weet, die kinders wat gebore word, dat hulle kan opstaan en vertel aan hulle kinders,

₇en hulle vertroue op God kan stel en die dade van God nie vergeet nie, maar sy gebooie kan bewaar,

₈en nie word soos hulle vaders nie, 'n koppige en wederstrewige geslag, 'n geslag met 'n onvaste hart en wie se gees nie trou was teenoor God nie.

₉Die kinders van Efraim, gewapende boogskutters, het omgespring op die dag van oorlog.

₁₀Hulle het die verbond van God nie gehou nie en geweier om te wandel in sy wet.

₁₁En hulle het sy dade vergeet en sy wonders wat Hy hulle laat sien het.

₁₂Voor hulle vaders het Hy wonders gedoen, in die land Egipte, die veld van Soan.

₁₃Hy het die see geklief en hulle laat deurgaan en die waters laat staan soos 'n wal.

₁₄En Hy het hulle bedags gelei met 'n wolk en die hele nag met 'n lig van vuur.

₁₅Hy het rotse gekloof in die woestyn en hulle oorvloedig laat drink soos uit watervloede.

₁₆En Hy het strome laat uitgaan uit die rots en die waters laat afloop soos riviere.

₁₇Nog het hulle voortgegaan om teen Hom te sondig, om wederstrewig te wees teen die Allerhoogste in die dor land.

₁₈En hulle het God versoek in hul hart deur voedsel te vra na hulle sin.

₁₉En hulle het teen God gespreek, hulle het gesê: Sou God 'n tafel kan dek in die woestyn?

₂₀Kyk, Hy het die rots geslaan, dat waters gevloei en spruite gestroom het — sou Hy ook brood kan gee of vleis kan verskaf aan sy volk?

₂₁Daarom het die Here gehoor en toornig geword, en 'n vuur is aangesteek teen Jakob, en toorn het ook opgegaan teen Israel;

₂₂omdat hulle in God nie geglo en op sy hulp nie vertrou het nie.

₂₃En Hy het aan die wolke daarbo bevel gegee en die deure van die hemel oopgemaak;

₂₄en Hy het manna op hulle laat reën om te eet en koring van die hemel aan hulle gegee.

₂₅Mense het die brood van die engele geëet; Hy het hulle volop padkos gestuur.

₂₆Hy het die oostewind laat uitbreek aan die hemel en die suidewind deur sy sterkte aangevoer;

₂₇en Hy het vleis soos stof op hulle laat reën en gevleuelde voëls soos sand aan die seë;

₂₈en Hy het dit binne-in sy laer laat val, rondom sy wonings.

₂₉Toe het hulle geëet en ten volle versadig geword, en hulle begeerte het Hy bevredig.

₃₀Hulle was nie weg van hul begeerte nie — hulle voedsel was nog in hulle mond —

₃₁toe die toorn van God teen hulle opgegaan het en Hy 'n slagting onder hulle kragtige manne aangerig en die jongmanne van Israel neergewerp het.

₃₂Ondanks dit alles het hulle verder gesondig en nie aan sy wonders geglo nie.

₃₃So het Hy dan hulle dae laat vergaan in nietigheid en hulle jare in verskrikking.

₃₄Elke keer as Hy hulle gedood het, het hulle na Hom gevra en teruggekom en God gesoek;

₃₅en hulle het daaraan gedink dat God hul rots was en God, die Allerhoogste, hul verlosser.

₃₆En hulle het Hom met hul mond gevlei en Hom met hul tong belieg;

₃₇maar hulle hart het nie aan Hom vasgehou nie, en hulle was nie trou in sy verbond nie.

₃₈Maar Hy is barmhartig, Hy versoen die ongeregtigheid en verdelg nie, en dikwels wend Hy sy toorn af en wek nie al sy grimmigheid op nie.

₃₉En Hy het daaraan gedink dat hulle vlees was, 'n wind wat weggaan en nie terugkom nie.

₄₀Hoe dikwels was hulle wederstrewig teen Hom in die woestyn, het hulle Hom gegrief in die wildernis;

₄₁en hulle het God opnuut versoek en die Heilige van Israel gekrenk.

₄₂Hulle het nie aan sy hand gedink, aan die dag toe Hy hulle van die teëstander verlos het nie;

₄₃toe Hy sy tekens gedoen het in Egipte en sy wonders in die veld van Soan.

₄₄En Hy het hulle riviere verander in bloed en hulle strome, sodat hulle nie kon drink nie.

₄₅Hy het onder hulle steekvlieë gestuur wat hulle verteer het, en paddas wat verwoesting oor hulle gebring het.

₄₆En Hy het hulle opbrings aan die kaalvreter gegee en die vrug van hulle werk aan die treksprinkaan.

₄₇Hy het hulle wingerdstok deur die hael doodgemaak en hulle wildevyeboom deur ryp.

₄₈Ook het Hy hulle diere aan die hael oorgegee en hulle vee aan die blitse.

₄₉Hy het die gloed van sy toorn onder hulle gestuur, grimmigheid en woede en benoudheid, 'n uitsending van ongeluksbodes.

₅₀Hy het 'n pad vir sy toorn gebaan, hulle siel nie gered van die dood nie, maar hulle lewe aan die pes oorgegee.

₅₁En Hy het al die eersgeborenes in Egipte getref, die eerstelinge van hul krag in die tente van Gam.

₅₂Maar Hy het sy volk laat wegtrek soos skape en hulle gelei soos 'n kudde in die woestyn.

₅₃Ja, Hy het hulle veilig gelei, sodat hulle nie gevrees het nie; maar die see het hulle vyande oordek.

₅₄En Hy het hulle gebring na sy heilige grondgebied, na die bergland wat sy regterhand verwerf het.

₅₅En Hy het nasies voor hulle uit verdrywe en dié aan hulle as afgemete erfdeel laat val, en Hy het die stamme van Israel in húlle tente laat woon.

₅₆Maar hulle het Hom versoek en was wederstrewig teen God, die Allerhoogste, en hulle het sy getuienisse nie onderhou nie.

₅₇En hulle was afvallig en het troueloos gehandel soos hul vaders; hulle het omgedraai soos 'n bedrieglike boog.

₅₈En hulle het Hom geterg deur hul hoogtes en deur hul gesnede beelde sy jaloersheid gewek.

₅₉God het dit gehoor en toornig geword, en Hy het Israel heeltemal verwerp.

₆₀En Hy het die tabernakel in Silo prysgegee, die tent wat Hy opgeslaan het onder die mense.

₆₁En Hy het sy sterkte oorgegee in gevangenskap en sy heerlikheid in die hand van die teëstander.

₆₂En Hy het sy volk oorgelewer aan die swaard en toornig geword op sy erfdeel.

₆₃Die vuur het hulle jongmanne verteer, en hulle jongedogters is nie geprys nie.

₆₄Hulle priesters het deur die swaard geval, en hulle weduwees het nie geween nie.

₆₅Toe het die Here wakker geword soos een wat slaap, soos 'n held wat oorweldig is deur die wyn;

₆₆en Hy het sy teëstanders van agter geslaan, Hy het hulle 'n ewige smaadheid aangedoen.

₆₇En Hy het die tent van Josef verwerp, en die stam van Efraim het Hy nie uitverkies nie,

₆₈maar die stam van Juda uitverkies, die berg Sion wat Hy liefhet.

₆₉En Hy het sy heiligdom soos hemelhoogtes gebou, soos die aarde wat Hy vir ewig gegrondves het.

₇₀En Hy het sy kneg Dawid uitverkies en hom van die skaapkrale af geneem.

₇₁Agter die lammerooie het Hy hom gaan weghaal, om Jakob, sy volk, op te pas en Israel, sy erfdeel.

₇₂En hy het hulle opgepas na die opregtheid van sy hart en hulle gelei met die verstandige oorleg van sy hande.