Klaagliedere van Jeremia 2

₁Ag, hoe het my Heer in sy toorn

die dogter van Sion met wolke bedek.

Hy het vanuit die hemel

die sieraad van Israel

op die aarde neergewerp.

Hy het op die dag van sy toorn

nie eers die voetbank

van sy voete ontsien nie.

₂Genadeloos het my Heer

al die nedersettings van Jakob verswelg.

In sy gramskap het Hy

die versterkte stede

van die dogter van Juda afgebreek,

hulle met die grond gelyk gemaak.

Hy het die koninkryk en haar leiers onteer.

₃In sy siedende toorn

het Hy die mag van Israel

volledig gebreek.

Hy het sy regterhand daarvan

weerhou om die vyande te keer,

en in Jakob het Hy soos

'n vlammende vuur gebrand

wat alles rondom hom verteer.

₄Hy het sy boog soos 'n vyand gespan,

met 'n ferm regterhand –

Hy het soos 'n teenstander

almal wat kosbaar was,

om die lewe gebring.

In die tent van die dogter van Sion

het Hy sy woede soos 'n vuur uitgestort.

₅My Heer het soos 'n vyand geword;

Hy het Israel verswelg.

Hy het al haar vestings verswelg

en sy versterkte stede vernietig.

Hy het verdriet en droefheid

by die dogter van Juda laat toeneem.

₆Hy het sy woonplek afgebreek

soos 'n skuiling in 'n tuin;

sy ontmoetingsplek het Hy vernietig.

Die Here het fees en Sabbat

in Sion vergete laat raak;

in die toorn van sy verontwaardiging

het Hy koning en priester geminag.

₇My Heer het sy altaar verwerp;

sy heiligdom het Hy verstoot;

Hy het die mure van sy vestings

in die hand van 'n vyand oorgelewer.

Hulle het in die huis van die Here gejuig

soos op 'n feesdag.

₈Die Here het beplan

om die dogter van Sion se mure

te vernietig.

Hy het 'n maatlyn gespan,

sy hand nie van verdelging

weerhou nie;

Hy het skans en stadsmuur laat weeklaag –

saam stort hulle ineen.

₉Haar stadspoorte

het in die grond weggesak;

Hy het hulle sluitbalke

stukkend gebreek.

Haar koning en haar leiers

leef sonder leiding onder die nasies;

selfs haar profete

ontvang nie 'n visioen van die Here nie.

₁₀Swyend sit die oudstes

van die dogter van Sion op die grond.

Hulle het stof op hulle koppe gestrooi,

en rouklere aangetrek.

Die jong vroue van Jerusalem

het hulle koppe

na die aarde af gebuig.

₁₁My oë is verblind deur trane;

my ingewande gloei.

My hart is stukkend

oor die ineenstorting

van die dogter van my volk,

want kinders en babas

kwyn weg op die dorpspleine.

₁₂Hulle vra vir hulle ma's,

“Waar is die koring en wyn?”

terwyl hulle soos gewondes

wegkwyn op die stadspleine,

die lewe uit hulle uitvloei

in hulle ma's se arms.

₁₃Wat kan ek vir jou

as voorbeeld voorhou,

waarmee kan ek jou vergelyk,

dogter van Jerusalem?

Wat kan ek aan jou gelykstel,

sodat ek jou kan vertroos,

jong meisie, dogter van Sion?

Waarlik, so wyd soos die see

is die breuk in jou.

Wie kan jou genees?

₁₄Jou profete se visioene

is vir jou nutteloos en niksseggend.

Hulle het nie jou skuld ontbloot

om jou ballingskap te verhoed nie.

Die visioene wat hulle

aan jou oorgedra het,

was nutteloos en misleidend.

₁₅Almal wat hier verbyreis,

slaan hulle hande oor jou saam;

hulle fluit en skud hulle koppe

oor die dogter van Jerusalem:

“Is dit nou die stad

wat mense volmaak mooi noem,

'n vreugde vir die hele aarde?”

₁₆Al jou vyande het hulle mond vol oor jou;

hulle fluit en kners op hulle tande,

en sê: “Ons het uitgedelg!

Waarlik, dit is die dag

waarop ons gewag het –

ons het dit bereik,

ons het dit gesien.”

₁₇Die Here het gedoen

wat Hy Hom voorgeneem het;

Hy het sy woord vervul

wat Hy reeds lank gelede bepaal het:

Hy het genadeloos uitgeroei

en vyande oor jou verbly,

jou teenstanders die mag

laat verkry.

₁₈Hulle harte het geroep na my Heer.

Muur van die dogter van Sion,

laat jou trane dag en nag

soos 'n rivier stroom;

gun jouself geen rus nie,

laat jou oë nie tot rus kom nie.

₁₉Staan op, roep in die nag

as die nagwake begin.

Stort jou hart soos water

voor my Heer uit.

Lig jou hande op na Hom

ter wille van die lewe van jou kinders

wat van honger

op elke straathoek wegkwyn.

₂₀Kyk, Here, en sien tog raak

aan wie U dit gedoen het!

Moet vroue dan hulle vrug,

gesonde kinders, eet?

Moet priester en profeet dan

in die heiligdom van my Heer

doodgemaak word?

₂₁Oud en jonk lê op die grond

in die strate;

my jong vroue en my jong manne

het deur die swaard geval.

U het hulle op die dag van u toorn

doodgemaak;

U het hulle genadeloos geslag.

₂₂Van oraloor het U dié

wat my bedreig,

bymekaargeroep soos op 'n feesdag;

en op die dag van die Here se toorn

het niemand ontsnap of ontkom nie.

My vyand het dié wat ek voortgebring

en grootgemaak het, uitgewis.