Dagboek 2021 – 3 Mei

Elke groot godsdiens het sy askete. Mense wat glo dat dit nodig is om hulself uit die wêreld te onttrek en hul fisiese begeertes te onderdruk. Hulle tugtig hulself deur te vas of deur slapelose nagte om te waak. Of deur slegs klere van geweefde hare te dra, of as kluisenaars in totale isolasie te lewe. Hierdie mistasting berus op die idee dat die liggaam die woonplek is van alles wat boos is en dat ons, as ons die eie liggaamlikheid kan onderdruk, nader aan die dieper geestelike realiteit kan kom.

Die Bybel ken nie hierdie teenstelling tussen liggaam en gees nie. In werklikheid veroordeel dit enige vorm van selfgeseling. Dit sien al die (gesonde) plesiere van die lewe as deel van die Here se seëninge. Dit is in die lig van hierdie positiewe uitkyk op fisiese plesier dat ons die Psalm moet verstaan.

Die Psalm is waarskynlik geskryf om ’n koninklike bruilof te vier. Die digter besing die prag en praal van die geleentheid. Die bruidegom is mooier as alle mense en die bruid is uitgevat in ’n goue trourok. Die digter verlustig hom in die skoonheid van die ivoorbeklede paleis, die duur wierook en wonderlike musiek. Hy verheerlik die weelde van die bruilof, maar ignoreer nie morele oorwegings en geestelike waardes nie. Die digter dring aan dat die koning moet intree vir die hulpeloses (vers 5), en loof hom vir sy liefde vir waarheid en geregtigheid. Daar is dus nie ’n konflik tussen fisiese genot en morele waardes nie. Albei is in harmonie.

Daarom dat die Here Jesus dit nie vreemd vind nie om in te gryp as die wyn opraak by die bruilof in Kana (Joh 2: 1 -11). Ons hoef nie bang te wees dat ons die Here se seën gaan verbeur as ons die lewe geniet nie. Of dat ons net die Here se genade kan verdien deur ons liggaamlikheid te ontken nie. Nee, die Here het gekom om vir ons die lewe te gee, en dit in oorvloed (Joh 10: 10).

Ds Willem Dreyer, Delareyville