Bybelleesrooster – Dag 262

₂₁“Sonder iets het ek in die wêreld gekom

en sonder iets gaan ek daaruit.

Die Here het gegee en die Here het geneem.

Prys die Naam van die Here.”

₃“Die dag waarop ek gebore is, moes nooit aangebreek het nie,

die nag toe gesê is 'n seuntjie het in die wêreld gekom.

₄Daardie dag moes net donkerte gewees het;

God daarbo moes dit nie eens raakgesien het nie;

geen lig moes dié dag deurgebreek het nie.

₅Donkerte en duisternis moes dit opgeëis het,

wolke moes daaroor toegetrek het,

sonsverduistering moes dit oorval het.

₆Die donkerte moes daardie nag ingesluk het,

dit moes nooit ingereken gewees het

by die dae van die jaar nie,

dit moes nooit bygevoeg gewees het

by die berekening van die maande nie.

₇“Ja, daardie nag moes niemand gebore gewees het nie,

daar moes geen blydskap gewees het nie.

₈Wie dae vervloek, moes ook dié dag vervloek het,

hulle moes die Leviatan aangehits het om dit te vernietig.

₉Die môrester moes verduister gewees het,

hy moes tevergeefs gewag het op die lig

en nooit die dag sien breek het nie,

₁₀want hy het nie gekeer dat ek gebore word nie,

my hierdie smart nie gespaar nie.

₁₁Waarom het ek nie by my geboorte gesterf nie,

net toe ek gebore is, my laaste asem uitgeblaas nie?

₁₂Waarom was daar knieë om my op neer te sit,

borste om my te voed?

₁₃Anders kon ek nou stil in die graf gelê het,

rustig in die dood geslaap het

₁₄saam met konings en hulle raadgewers

wat puinhope herbou het,

₁₅of saam met vorste wat goud besit het,

wat hulle huise vol silwer gemaak het.

₁₆“Waarom was ek nie maar 'n misgeboorte

wat sonder meer begrawe is nie,

'n doodgebore kind wat nooit die daglig gesien het nie?

₁₇Dan sou ek daar gewees het

waar die goddeloses nie meer kwaad stook nie,

waar dié wat gedaan is, rus vind,

₁₈waar die gevangenes saam rus geniet

en nie meer die stem van die slawedrywer hoor nie;

₁₉daar waar klein en groot saam is,

waar die slaaf vry is van sy eienaar.

₂₀“Waarom moes God dan die lewenslig gee

aan 'n man wat net swaar kry,

waarom moes Hy lewe gee aan 'n man wat so bitter ly,

₂₁aan iemand wat tevergeefs hunker na die dood,

wat daarna soek soos na 'n verborge skat,

₂₂wat maar te bly sou wees om in 'n graf te kom

en daaroor sou jubel?

₂₃“Waarom die lewenslig gee aan 'n man

wat vir hom geen pad vorentoe sien nie,

'n man vir wie God van alles afgesny het?

₂₄“Ek kan nie eet van die pyn nie,

ek kan nie ophou kreun nie.

₂₅Wat ek gevrees het, het oor my gekom;

waarvoor ek bang was, het my getref.

₂₆Ek het geen rus en geen vrede nie,

geen verposing nie, net angs.”

₂“Sal dit jou vermoei as iemand met jou redeneer?

Ek kan nie stilbly nie.

₃Jy het self baie mense reggehelp

en dié wat moed verloor het, het jy weer moed ingepraat.

₄Jou woorde het dié wat struikel, opgebeur,

dié wat wou val, het jy weer opgehelp.

₅Nou het die ramp jou getref, en jy is platgeslaan;

dit het jou oorgekom, en jy is verslae.

₆Beteken dit dan vir jou niks dat jy God gedien het nie,

gee jou vrome lewe jou geen hoop nie?

₇“Dink daaroor na: het iemand ooit onskuldig te gronde gegaan?

Waar is regverdiges ooit uitgewis?

₈Ek het ondervind: dié wat onreg plant

en moeilikheid saai, oes dit ook.

₉Deur die toorn van God gaan hulle te gronde,

deur sy woede gaan hulle tot niet.

₁₀Hulle is soos leeus,

maar hoe 'n leeu ook al brul of grom,

as sy tande uitgebreek word,

₁₁gaan selfs die sterkste leeu dood van die honger

en kom sy kleintjies om.”

₁₂“'n Woord het geheimsinnig by my gekom,

my oor het die fluistering daarvan opgevang.

₁₃In die tyd wanneer ander diep slaap,

is ek ontstel deur 'n gesig in die nag.

₁₄Vrees en angs het my oorval,

my liggaam het verskriklik gebewe.

₁₅'n Gees het voor my verby gesweef,

en my hare het orent gaan staan.

₁₆“Die gees het stil gaan staan.

Hoe hy lyk, kon ek nie sien nie,

daar was net 'n gedaante voor my.

Dit was stil en toe hoor ek 'n stem:

₁₇‘Kan 'n mens ooit onskuldig wees in die oë van God

en sonder blaam voor sy Maker staan?

₁₈In sy hemelse dienaars stel Hy geen vertroue nie,

voor Hom is selfs sy engele vol gebreke,

₁₉hoeveel te meer hulle wat in huise van klei woon,

mense wat uit stof opgebou is,

mense wat soos 'n mot pap gedruk kan word.

₂₀Tussen oggend en aand word hulle vernietig,

hulle verdwyn vir altyd en word vergeet,

₂₁hulle gaan tot niet,

hulle sterf sonder dat hulle wysheid verwerf het.’

₁Roep maar! Niemand sal jou antwoord nie.

Is daar selfs 'n engel na wie jy jou sou kon wend om hulp?

₂“Verbitterdheid maak 'n dwaas dood,

onbeheerstheid vernietig 'n onverstandige.

₃Ek het gesien dat 'n dwaas wortel skiet,

maar skielik tref 'n ramp sy huis

₄en daar is geen hulp vir sy kinders nie;

hulle word veronreg in die hof

en niemand behartig hulle saak nie.

₅“Wat 'n dwaas geoes het, word deur honger mense opgeëet;

hulle haal dit uit selfs waar dit tussen die dorings weggepak is.

Dié wat niks het nie, gryp gretig na sy besittings.

₆Ellende kom nie sommerso uit die grond uit op nie,

swaarkry skiet nie sommer uit die aarde uit op nie.

₇Die mens is vir swaarkry gebore,

en sy lewe is kortstondig soos 'n vonk wat opskiet.”