Bybelleesrooster – Dag 232

Edom, Ek maak jou 'n klein volkie onder die volke,

jy sal glad nie meer gereken word nie.

₃Jy is deur jou vermetelheid mislei,

jy wat daar in die klipskeure sit,

wie se woonplek hoog in die berge is,

jy wat dink: wie sal my hier afkry grond toe?

₄Al bou jy daar in die hoogte soos 'n aasvoël,

al sit jy jou nes tussen die sterre,

Ek sal jou daar afhaal, sê die Here.

₅As diewe of rowers in die nag na jou toe kom,

sou jy nie bly stilsit nie,

al steel hulle net tot hulle genoeg het;

as ander jou wingerd kom afoes,

sou hulle van die druiwetrosse laat agterbly;

₆maar jy, land van Esau, sal gefynkam word;

alles wat jy weggesteek het, sal gestroop word.

₇Al jou eie bondgenote sal jou oor jou grense jaag

en jou in die steek laat.

Jou eie vriende sal jou oorrompel,

mense vir wie jy kos gegee het,

sal vir jou strikke stel waar jy dit nie verwag nie.

₈Dit is wat daardie dag sal gebeur, sê die Here.

Ek sal die wyse mense uitroei uit Edom,

Ek sal die slim mense uitroei uit die bergland van Esau.

₉Jou dapper vegters sal bang word, Teman,

al die mense sal uitgeroei word uit die bergland van Esau.

Oor die moorde ₁₀op jou broervolk Jakob,

oor die geweld teen hom, sal jy verslaan word,

uitgeroei word vir altyd.

₁₁Die dag toe vreemdes die bevolking van Jakob gevange weggevoer het,

het jy afsydig daar gestaan.

Toe uitlanders die poorte van Jerusalem binnegegaan

en oor hom begin lootjies trek het, was jy aan hulle kant.

₁₂Jy moes jou nie daarin verlekker het

dat jou broer se dag gekom het nie,

die dag toe die ongeluk hom getref het;

jy moes nie so bly gewees het oor wat gebeur het

met die mense van Juda

die dag toe hulle omgekom het nie;

jy moes nie so uit die hoogte gepraat het

die dag toe die ellende hulle getref het nie;

₁₃jy moes nie die poorte van my volk binnegegaan het

die dag toe die ramp hom getref het nie;

jy moes jou nie ook verlekker het in sy ongeluk

die dag toe die ramp hom getref het nie;

jy moes nie sy besittings geroof het

die dag toe die ramp hom getref het nie;

₁₄jy moes nie by die kruispaaie gaan staan het

om sy vlugtelinge dood te maak nie;

jy moes nie sy oorlewendes uitgelewer het

die dag toe die ellende hom getref het nie.

₁₅Die dag van die Here is naby,

naby vir al die nasies.

Wat jy gedoen het, Edom, sal aan jou gedoen word,

jou dade sal op jou eie kop afkom.

₁₆Soos julle, my volk Jakob, die oordeelsbeker moes drink

op my heilige berg,

so sal die ander nasies dit drink, maar sonder ophou,

hulle sal drink en sluk,

en hulle sal word asof hulle nooit bestaan het nie.

₁₇Maar op Sionsberg sal daar uitkoms kom,

dit sal weer 'n heilige plek wees.

Die volk van Jakob sal weer in besit neem

wat aan hom behoort.

₁₈Die volk van Jakob sal die vuur wees,

die volk van Josef die vlam,

en die volk van Esau die strooi:

Josef sal hom brand en hom verteer,

en van die volk van Esau sal niemand oorbly nie.

Die Here het dit gesê.

₁₉Mense uit die Suidland sal die bergland van Esau in besit neem,

mense uit die Laeveld die gebied van die Filistyne.

Jakob sal die Efraimsvelde in besit neem,

en die veld van Samaria, Benjamin en Gilead.

₂₀Dieselfde Israeliete wat in ballingskap weggevoer is,

sal Kanaän in besit neem tot by Sarfat;

die mense van Jerusalem wat nou ballinge in Sefarad is,

sal die stede in die Suidland in besit neem.

₂₁Die bevrydes op Sionsberg sal optrek

om oor die bergland van Esau te regeer,

en die heerskappy sal aan die Here behoort.

₁Die uitkoms is hier!

Die uitkoms is hier!

Dit, sê julle God, moet julle vir my volk sê.

₂Bring vir Jerusalem die goeie tyding,

sê vir hom

sy swaarkry is verby,

hy het geboet vir sy sonde,

hy het van die Here die volle straf ontvang

vir al sy sondes.

₃Iemand roep:

“Maak vir die Here 'n pad in die woestyn,

maak in die barre wêreld 'n grootpad vir ons God!

₄Elke laagte moet opgevul word,

elke berg en rant moet gelykgrond word.

Elke bult moet 'n gelykte word

en elke koppie 'n vlakte.

₅Dan sal die mag van die Here geopenbaar word;

al wat leef, sal dit sien.

Die Here self het dit gesê.”

₆Iemand sê: “Roep!”

En ek vra:

“Wat kan ek roep?

Alle mense is soos gras,

alles waarop hulle staatmaak, is soos 'n veldblom:

₇gras verdor en blomme verwelk

as die Here sy wind daaroor laat waai.”

Dit ís so, die volk is soos gras.

₈Gras verdor en blomme verwelk,

maar die woord van ons God bly vir ewig.

₉Klim op 'n hoë berg en roep hard, Sion,

jy wat die goeie tyding moet bring;

roep hard, Jerusalem,

jy wat die goeie tyding moet bring,

moenie bang wees nie.

Sê vir die stede van Juda:

“Julle God is hier!”

₁₀Die Here God kom,

Hy is die Magtige, Hy regeer.

Hy bring die volk saam wat Hy Syne gemaak het,

dié wat aan Hom behoort, is by Hom.

₁₁Soos 'n herder versorg Hy sy kudde:

die lammers maak Hy bymekaar in sy arms

en Hy dra hulle teen sy bors,

Hy sorg vir die lammerooie.

₁₂Wie het die waters in die holte van sy hand afgemeet,

met die breedte van sy hand die maat van die hemel bepaal,

met 'n maatemmer die grond van die aarde afgemeet,

met 'n skaal die berge en die heuwels geweeg?

₁₃Wie kan die Gees van die Here peil,

wie kan sy raadgewer wees?

₁₄Vir wie raadpleeg Hy

dat dié Hom tot insig sou bring

en Hom sou leer wat om te doen?

Wie leer Hom en onderrig Hom

dat Hy met insig kan optree?

₁₅Die nasies is vir Hom soos 'n druppel aan 'n emmer,

soos 'n stoffie op 'n skaal.

As Hy die eilande op 'n skaal sit,

is hulle soos stofdeeltjies.

₁₆Al die hout op die Libanon

is nie genoeg vir vuur op die altaar nie

en al die wild nie genoeg vir 'n offer aan die Here nie.

₁₇Al die nasies is soos niks teenoor Hom,

hulle is vir Hom minder as niks, asof hulle nie bestaan nie.

₁₈Met wie kan julle God dan vergelyk?

Met watter beeld kan julle Hom gelykstel?

₁₉'n Beeld word deur 'n ambagsman gegiet

en deur 'n smid met goud oorgetrek

en met silwerkettinkies versier.

₂₀Wie te arm is vir so 'n offer aan sy god,

kies hout wat nie vrot nie

en soek vir hom 'n bedrewe ambagsman

om vir hom 'n beeld te maak wat nie omval nie!

₂₁Weet julle dan nie,

het julle nie gehoor nie,

is dit nie van die begin af aan julle bekend gemaak nie,

het julle nie 'n begrip van hoe die aarde ontstaan het nie?

₂₂God het sy troon bokant die hemelkoepel,

die aardbewoners is vir Hom soos sprinkane.

Hy span die hemel oop soos 'n tentdoek,

oop soos 'n tent vir die mense om onder te woon.

₂₃Hy maak die vername mense tot niks,

die heersers van die wêreld asof hulle nie bestaan nie.

₂₄Skaars is hulle geplant, skaars is hulle gesaai,

skaars het hulle wortelgeskiet,

of Hy blaas sy asem oor hulle, en hulle verdor,

die stormwind vat hulle weg soos stoppels.

₂₅Met wie kan julle My dan vergelyk,

wie is soos Ek? vra die Heilige.

₂₆Kyk op na die hemel:

wie het die sterre geskep?

Hy wat die hemelse leër laat uittrek in hulle volle getal,

dit is Hy wat hulle elkeen gemaak het.

Met sy groot krag, sy groot mag,

sorg Hy dat geeneen van hulle ontbreek nie.

₂₇Waarom sê jy dan, Jakob,

waarom kla jy, Israel:

“Die Here sien nie raak wat van my word nie,

my reg gaan by my God verby”?

₂₈Weet jy dan nie,

het jy nog nie gehoor nie?

Die Here is die ewige God,

Skepper van die hele aarde.

Hy word nie moeg nie,

Hy raak nie afgemat nie

en sy insig is ondeurgrondelik.

₂₉Hy gee die vermoeides krag,

Hy versterk dié wat nie meer kan nie.

₃₀Selfs jongmanne word moeg en raak afgemat,

selfs manne in hulle fleur struikel en val,

₃₁maar dié wat op die Here vertrou, kry nuwe krag.

Hulle vlieg met arendsvlerke,

hulle hardloop en word nie moeg nie,

hulle loop en raak nie afgemat nie.

₁Bly stil en luister na My, eilande,

maak julle gereed, volke,

staan nader en stel julle saak,

laat ons die saak uitmaak.

₂Wie is dit wat hom uit die ooste laat opstaan het

vir wie elke voetstap oorwinning bring?

Wie gee nasies aan hom oor,

onderwerp konings aan hom?

Sy swaard en sy pyl en boog

laat hulle verdwyn soos stof voor die wind,

soos dwarrelende stoppels.

₃Hy agtervolg hulle en trek ongehinderd voort,

sy voete raak nie eens grond nie.

₄Wie het dit bewerkstellig, dit gedoen?

Wie het die verloop van dinge van die begin af bepaal?

Dit is Ek, die Here! Ek is die eerste,

en wanneer die laaste dinge gebeur,

sal Ek nog die Here wees.

₅Die eilande het gesien wat gebeur en het bang geword,

die hele aarde het gebewe.

Die mense kom bymekaar,

₆hulle help mekaar en praat mekaar moed in.

₇Die ambagsman praat die goudsmid moed in,

die een wat die metaal uitklop,

praat hom wat dit aanmekaar smee, moed in.

Hulle sê: “Die smeewerk is goed!”

Dan slaan hulle die beeld met spykers

vas dat hy nie omval nie!

₈Maar jy, my dienaar, Israel,

Jakob vir wie Ek uitverkies het,

afstammeling van Abraham vir wie Ek liefhet,

₉jy, vir wie Ek van die uiteindes van die aarde af gegryp het,

van sy uithoeke af geroep het,

vir jou het Ek gesê: Jy is my dienaar,

Ek het jou uitverkies, Ek het jou nie verwerp nie.

₁₀Moenie bang wees nie, Ek is by jou,

moenie bekommerd wees nie, Ek is jou God.

Ek versterk jou, Ek help jou, Ek hou jou vas,

met my eie hand red Ek jou.

₁₁Almal wat teen jou te kere gaan,

sal teleurgesteld staan en die aftog blaas.

Jou teëparty sal soos niks word, hulle sal omkom.

₁₂Jy sal dié soek wat teen jou veg,

maar hulle sal nêrens te vinde wees nie;

dié wat teen jou oorlog maak,

sal word soos niks, soos iets wat nie bestaan nie.

₁₃Ek is die Here jou God,

Ek vat jou hand,

Ek sê vir jou: Moenie bang wees nie,

Ék help jou.

₁₄Moenie bang wees nie,

al is jy niks meer as 'n wurm nie, Jakob,

al is jy klein, Israel.

Ék help jou, sê die Here jou Verlosser,

die Heilige van Israel.

₁₅Ek maak jou 'n skerp dorsslee, 'n nuwe met baie tande;

jy sal berge dors en fynmaal,

jy sal van rante kaf maak.

₁₆Jy sal hulle uitwan, en die wind sal hulle wegwaai,

die stormwind sal hulle verstrooi;

dan sal jy jubel in die Here,

jy sal roem in die Heilige van Israel.

₁₇Die hulpeloses en die armes soek water, maar daar is nie;

hulle versmag van dors.

Maar Ek, die Here, sal hulle gebede verhoor,

Ek, die God van Israel, sal hulle nie verlaat nie.

₁₈Ek sal op die kaal bergtoppe riviere laat ontspring,

en in die laagtes fonteine laat uitborrel.

Ek sal woestyngebied in rietvlei verander,

dor land in fonteinwêreld.

₁₉Ek sal in die woestyn seders laat groei,

doringbome, mirte en olyfbome.

Ek sal in die barre wêreld sipresse laat groei

saam met platane en denne.

₂₀Dan sal die mense sien en erken,

almal sal begryp en insien

dat die Here dit gedoen het,

dat die Heilige van Israel dit geskep het.

₂₁Stel julle saak, gode, sê die Here,

bring julle bewyse, sê die Koning van Jakob.

₂₂Kom, sê vir ons wat gaan gebeur,

sê vir ons wat beteken dit wat verby is

sodat ons daaroor kan nadink

en kan weet waarop dit uitloop.

₂₃Of laat ons hoor wat gaan gebeur,

sê vir ons wat in die toekoms gaan plaasvind

dat ons kan weet of julle gode is.

Doen iets, doen goed of kwaad,

dan sal ons almal verbaas staan en skrik.

₂₄Maar julle is niks,

julle kan niks doen nie.

Wie vir julle as sy gode kies, is self afskuwelik.

₂₅Ek het iemand uit die noorde te voorskyn laat kom,

van sonsopgang se kant af het hy gekom

en my Naam aangeroep.

Hy het regeerders in die modder in getrap

soos 'n pottebakker die klei trap.

₂₆Wie het voor die tyd al gesê dat dit sal gebeur

sodat ons daarvan kennis kon neem,

vantevore al, sodat ons sou kan sê dit het uitgekom?

Nee, niemand het dit gesê nie,

niemand het iets daaroor laat hoor nie,

niemand het julle 'n woord daaroor hoor sê nie.

₂₇Ek is die eerste wat vir Sion gesê het:

Kyk, jou mense kom terug!

Ek laat Jerusalem 'n goeie tyding hoor.

₂₈Ek het gewag op 'n antwoord,

maar nie een van die afgode het gereageer nie,

nie een van hulle het 'n woord te sê gehad nie.

Ek het hulle ondervra,

maar niemand kon antwoord nie.

₂₉Hulle is almal vals,

hulle kan niks doen nie,

hulle beelde beteken niks,

hulle kon net so wel nie daar gewees het nie.