Sodat die volgende geslag dit kan weet
1'n Gedig van Asaf.
Luister na wat ek jou leer, my volk,
luister aandagtig na wat ek sê.
2Ek gaan 'n gedig voordra,
ek gaan julle inlei in geheimenisse uit die verre verlede.
3Wat ons gehoor het en wat ons weet,
wat ons vaders ons vertel het,
4sal ons vir ons kinders nie verswyg nie.
Ons sal aan die volgende geslag vertel
van die roemryke dade van die Here en van sy mag,
van die wonderdade wat Hy gedoen het.
5Hy het aan Jakob sy voorskrifte gegee,
aan Israel sy onderwysing.
Hy het ons voorvaders beveel
om dit aan hulle kinders bekend te maak,
6sodat die volgende geslag dit kan weet
en die kinders wat nog gebore sal word,
dit weer aan húlle kinders kan vertel.
7So sal hulle dan op God vertrou
en nie vergeet wat Hy gedoen het nie,
maar gehoorsaam wees aan wat Hy beveel het
8en nie wees soos die voorvaders nie.
Dié was 'n opstandige en ongehoorsame volk,
'n onbestendige geslag wat nie aan God getrou was nie.
9Die Efraimiete was goed gewapen en bedrewe met die boog,
maar toe die geveg begin, het hulle gevlug.
10Hulle het die verbond met God nie gehou nie,
en geweier om te lewe soos Hy hulle geleer het.
11Hulle het vergeet van sy werke,
van die wonderdade wat Hy hulle laat sien het.
12Voor die oë van hulle voorvaders het Hy wonders gedoen
in Egipte, in die veld by Soan.
13Hy het die see oopgekloof
en hulle laat deurtrek.
Hy het die water laat opdam
en dit het soos 'n muur gestaan.
14Bedags het Hy hulle met 'n wolk gelei,
snags met die lig van 'n vuur.
15Hy het rotse in die woestyn oopgekloof
en soos by groot waterstrome almal se dors geles.
16Hy het water uit die rots laat stroom,
dit soos riviere laat vloei.
17Maar hulle het aangehou om teen Hom te sondig;
in die woestyn het hulle teen die Allerhoogste in opstand gekom.
18Hulle het God getart
toe hulle kos gevra het na eie smaak
19en God uitgedaag het:
“Kan God hier in die woestyn kos gee?
20Hy het wel teen 'n rots laat slaan
en die waters het gevloei,
spruite het gestroom;
maar sou Hy ook brood kon gee
en vleis aan sy volk kon voorsit?”
21Toe die Here dit hoor,
het Hy kwaad geword;
Hy het 'n vuur teen Jakob laat ontbrand,
teen Israel sy toorn laat woed
22omdat hulle nie op God vertrou het
en op sy hulp staatgemaak het nie.
23Hy het die wolke daarbo gebied
en die deure van die hemel oopgemaak:
24Hy het manna op hulle laat reën,
uit die hemel kos aan hulle gegee om te eet.
25Van hierdie brood uit die hemel het elkeen geëet.
God het vir hulle oorgenoeg kos gestuur.
26Hy het die oostewind laat opsteek
en deur sy krag die suidewind laat waai.
27Soos sandkorrels, so baie voëls het Hy op hulle laat reën,
voëls so volop soos die sand van die see.
28Hy het dit in die kamp
rondom hulle tente laat val.
29Hulle het geëet, meer as genoeg,
Hy het vir hulle gegee wat hulle gevra het.
30Maar hulle gulsigheid het geen perke geken nie.
Hulle kos was nog so in hulle mond,
31toe tref die toorn van God hulle.
Hy het 'n slagting onder die grotes aangerig,
die keur van Israel laat omkom.
32Tog het hulle bly sondig
en sy wonderdade het vir hulle niks gesê nie.
33Daarom het Hy hulle hulle dae vrugteloos laat deurbring
en hulle jare vol kommer.
34Elke keer as God 'n slagting onder hulle aangerig het,
het hulle na sy wil gevra,
hulle bekeer en na Hom toe gekom.
35Hulle het bely dat God hulle rots,
dat die Allerhoogste hulle verlosser is.
36Maar hulle was vals teenoor Hom,
hulle was nie opreg in wat hulle gesê het nie,
37hulle was ontrou aan Hom,
hulle het hulle nie aan sy verbond gehou nie.
38Maar Hy is genadig, Hy vergewe sonde,
Hy wis sy volk nie uit nie.
Dikwels het Hy sy toorn bedwing
en sy gramskap nie laat losbreek nie.
39Hy het daaraan gedink dat hulle maar mense is,
wind wat verbywaai en nie terugkom nie.
40Hoe dikwels was hulle in die woestyn opstandig teen Hom
en het hulle Hom daar in die barre wêreld bedroef!
41Oor en oor het hulle God getart
en het hulle optrede die Heilige van Israel gegrief.
42Hulle het nie aan sy mag gedink nie,
aan die dag waarop Hy hulle van die vyand verlos het nie:
43Hy het in Egipte sy magtige dade gedoen,
sy wonders in die veld by Soan;
44Hy het hulle riviere in bloed verander
sodat hulle nie uit hulle waterstrome kon drink nie;
45Hy het swerms muggies tussen hulle ingestuur
wat nie opgehou het met byt nie;
ook paddas,
en dié het die lewe vir hulle ondraaglik gemaak;
46Hy het hulle oes aan sprinkaanswerms gegee,
die vrug van hulle arbeid laat afvreet;
47Hy het hulle wingerde deur die hael laat wegslaan,
hulle wildevyebome laat versuip;
48Hy het hulle vee aan die hael oorgegee,
hulle kuddes aan die weerligstrale;
49Hy het sy gloeiende toorn op hulle losgelaat:
gramskap, woede en rampe,
'n hele vrag onheil;
50Hy het sy toorn vrye loop gegee,
hulle lewens nie gespaar nie
en hulle aan die pes uitgelewer;
51Hy het al die eersgeborenes van die Egiptenaars getref,
die eerstelinge in die wonings van Gam.
52Maar sy eie volk het Hy uitgelei
en hulle soos 'n kudde skape deur die woestyn laat trek.
53Vir hulle het Hy veilig gelei, en hulle was nie bang nie,
maar hulle vyande, dié is deur die see oorweldig.
54Hy het sy volk gebring na die gebied wat Hy afgesonder het,
na die bergland wat Hy deur sy mag verower het.
55Hy het nasies voor sy volk uit verdryf
en aan sy volk 'n land as besitting gegee.
Hy het daardie nasies se woonplekke aan die stamme van Israel gegee.
56Maar hulle het God die Allerhoogste getart
en teen Hom in opstand gekom.
Hulle was nie aan sy gebooie gehoorsaam nie.
57Net soos hulle voorvaders was hulle afvallig en ontrou,
so vals soos 'n onbetroubare wapen.
58Hulle het Hom vertoorn met hulle afgodsdiens op die hoogtes
en Hom uitgetart met hulle gesnede beelde.
59Toe God dit sien, het Hy kwaad geword
en Israel verwerp.
60Hy het die tabernakel in Silo verwoes,
die tent waarin Hy onder die mense gewoon het.
61Hy het die volk wat Hy deur sy mag verower het,
in ballingskap weggestuur,
sy uitverkore volk in die mag van die vyand gegee.
62Hy het sy volk aan die swaard oorgegee,
kwaad geword vir dié wat aan Hom behoort.
63Die jongmanne het in die vuur omgekom:
daar is nie meer huweliksliedere vir die jongmeisies gesing nie.
64Die priesters het deur die swaard gesterf,
die weduwees het nie kans gekry om hulle mans te begrawe nie.
65Daarna het die Here weer ingegryp.
Dit was asof Hy geslaap het,
soos iemand wat in 'n roes was en nou wakker geword het.
66Hy het sy vyande teruggedryf
en hulle vir altyd 'n eerlose neerlaag laat ly.
67Hy het die geslag van Josef verwerp
en teen die stam Efraim gekies.
68Hy het die stam Juda verkies,
Sionsberg wat Hy liefhet.
69Hy het sy heiligdom hemelhoog gebou
en dit soos die aarde vir altyd vas laat staan.
70Hy het Dawid as sy dienaar gekies
en hom van die skaapkrale af weggeneem.
71Agter die lammerooie het Hy hom weggehaal
om sy volk Jakob, sy eiendom Israel, te versorg.
72Dawid het die volk met toewyding versorg
en hulle met oorleg gelei.
