Bloedwraak

Wanneer iemand vermoor is, het die familie die opsie gehad om wraak te neem deur die moordenaar om die lewe te bring. Hierdie bloedwraak was egter onderworpe aan sekere reëls.

Bloedwraak was ʼn manier om ʼn balans, wat deur die moordenaar versteur is, te herstel. Wanneer iemand doodgemaak is, was die familie daarop geregtig om wraak te neem en die moordenaar dood te maak. Die bloedwraak is gewoonlik deur die (oudste) seun uitgevoer. Maar as daar geen seun was nie, kon ʼn ander familielid die rol van bloedwreker oorneem.

In die volgende gevalle kon ʼn moord nie gewreek word nie:

Iemand wat ʼn ander persoon doodgemaak het, kon die bloedwraak ontduik deur na ʼn asielstad te vlug. In hierdie stad sou hy net veilig wees indien hy die persoon per ongeluk doodgemaak het. As die moord beplan was, sou die moordenaar in elk geval gedood word. Bloedwraak kon nie afgekoop word nie.

Bloedwraak spruit voort uit dieselfde beginsel as die konsep van die losser. Die losser was ʼn familielid wat die verantwoordelikheid gehad het om balans te herstel. Wanneer ʼn familielid ʼn stuk grond verloor het, moes die losser dit terugkoop. Wanneer familielede as slawe verkoop moes word, moes hy hulle vrykoop. Bloedwraak was ook ʼn manier om balans te herstel. Trouens, die Hebreeuse term wat vir losser gebruik word, gaal, kan in Afrikaans met “bloedwreker” vertaal word. Die woord het te doen met “om iets terug te kry” of “om iets reg te maak”.