“Uitverkies” in die Nuwe Testament

Die begrip “uitverkies” kom op twee verskillende maniere in die Nuwe Testament voor:

In die Nuwe Testament word die gedagte van die uitverkore “dienaar van die Here” (soos in Jesaja 49:6) op Jesus van toepassing gemaak. Hy is “die Christus wat deur God uitverkies is” (Lukas 23:35), en “die lewende steen, wat deur die mense afgekeur is, maar deur God vir die ereplek uitverkies is” (1 Petrus 2:4).

In Paulus se teologie is dit die gelowiges wat “uitverkies is” (1 Tessalonisense 1:4). Hieruit kan afgelei word dat die ongelowiges “verwerp” is en daarom “verlore sal gaan”. Dit het later gelei tot die predestinasieleer in die Christelike kerk — ʼn leerstelling wat groot verdeeldheid veroorsaak het.