JOB 30

₁“Maar nou lag hulle vir my, mense wat jonger is as ek,

mense wie se vaders ek nie werd geag het

om saam met die honde

my kleinvee op te pas nie.

₂Buitendien, wat sou hulle vir my kon beteken?

Hulle is tot niks in staat nie:

₃hulle is uitgeteer deur gebrek en honger,

hulle kou snags aan droë stokke in die dorre woestyn;

₄hulle pluk aan brakbossies en struike,

die wortels van die besembos is vir hulle kos;

₅hulle is uitgestoot uit die gemeenskap,

daar word op hulle geskel soos op diewe;

₆hulle woon in die beddings van spruite,

in gate in die grond en tussen die rotse;

₇hulle balk soos wildedonkies tussen die struike,

hulle soek skuiling in die bossies;

₈hulle is mense sonder verstand, sonder eer,

uitgedryf uit die land.

₉“En nou sing hulle liedjies oor my

en word ek deur hulle bespot.

₁₀Hulle verafsku my en wil niks met my te doen hê nie,

dit is vir hulle niks om my in die gesig te spoeg nie.

₁₁God het my weerloos gemaak, hulpeloos;

mense behandel my nie meer met eerbied nie.

₁₂Die gespuis val my goedsmoeds aan,

hulle stamp my onderstebo,

hulle bewerk my ondergang,

₁₃hulle breek my lewenspad op,

hulle kry dit reg om my te vernietig

sonder dat iemand hulle help.

₁₄Soos deur 'n wye bres kom hulle aan,

kom hulle tussen die puinhope deur aangestorm,

₁₅en ek word deur angs oorval;

my aansien het soos wind weggewaai,

my hoop op uitkoms het soos 'n wolk verdwyn.

₁₆“Nou is daar geen hoop meer vir my nie,

ondergang staar my elke dag in die gesig.

₁₇Elke nag skiet pyne deur my liggaam,

knaagpyne wat nie end kry nie.

₁₈Deur die groot geweld van God hang my klere vormloos aan my,

word ek gewurg soos deur 'n boordjie om my nek.

₁₉Hy gooi my in die modder asof ek stof en as is.

₂₀Ek roep na U om hulp, maar U antwoord my nie.

Hier staan ek, maar U steur U nie aan my nie.

₂₁U draai U teen my met u geweld,

U val my aan met mag.

₂₂U tel my op en laat die wind my wegwaai,

U ruk my heen en weer in u stormwind.

₂₃Ek weet dat U my bestem vir die dood,

die plek waar alle mense saamkom.

₂₄Sal ek hier van my puinhoop af dan nie my hand uitsteek om hulp nie?

Sal ek in my ondergang nie om hulp roep nie?

₂₅Het ek nie trane gestort vir dié wat swaarkry nie,

het ek nie meegevoel betoon met die armes nie?

₂₆Ek het toe die goeie verwag, maar rampe het my getref,

ek het uitgesien na lig, maar donker het my oorval.

₂₇Dit kook in my, ek kom nie tot rus nie,

dae vol swaarkry bly my inwag.

₂₈Ek het swart geword, maar nie van sonbrand nie.

So staan ek hier tussen julle en roep om hulp.

₂₉Al broers wat ek het, is die jakkalse;

al vriende wat ek het, volstruise.

₃₀Oor my hele lyf het my vel swart geword,

ek gloei van die koors.

₃₁Al wat vir my oorbly, is 'n treurlied op die lier,

'n lied van trane op die fluit.”