Jesaja word geroep om profeet te wees
1In die jaar van koning Ussia se dood het ek die Here gesien. Hy het op 'n baie hoë troon gesit, en die onderste van sy kleed het die tempel gevul. 2By Hom was daar serafs om Hom te dien. Elkeen het ses vlerke gehad: met twee het hy sy gesig bedek, met twee sy voete en met twee het hy gevlieg.
3Die serafs het mekaar telkens toegeroep:
“Heilig, heilig, heilig is die Here die Almagtige!
Die hele aarde is vol van sy magtige teenwoordigheid.”
4Hulle het so hard geroep dat die deure in hulle kosyne gerammel het en die tempel vol rook geword het.
5Toe het ek uitgeroep: “Dit is klaar met my! Ek is verlore! Elke woord oor my lippe is onrein, en ek woon onder 'n volk van wie elke woord onrein is. En nou het ek die Koning gesien, die Here die Almagtige.”
6Een van die serafs het toe 'n gloeiende kool met 'n tang van die altaar af gevat en na my toe gevlieg. 7Hy het my mond aangeraak met die kool en gesê: “Noudat die gloeiende kool jou lippe aangeraak het, is jou oortredinge vergewe, jou sonde versoen.”
8Toe het ek die Here hoor vra:
“Wie kan Ek stuur?
Wie sal ons boodskapper wees?”
Ek het geantwoord:
“Hier is ek! Stuur my!”
9Toe het die Here gesê:
“Gaan sê vir hierdie volk:
Julle sal hoor en hoor en tog sal julle niks verstaan nie,
en kyk en kyk en tog niks sien nie.”
10Verder het Hy vir my gesê:
“Maak hierdie volk traag van begrip,
maak hulle ore doof
en hulle oë blind
sodat hulle nie met hulle oë sien,
met hulle ore hoor,
en met hulle verstand begryp
en hulle hulle bekeer en genees word nie.”
11Toe vra ek: “Tot wanneer, Here?”
En Hy het geantwoord:
“Totdat die stede verwoes
en sonder inwoners is,
totdat die huise verlate is
en die land in 'n puinhoop omskep is,
12totdat Ek, die Here, die mense ver weggevoer het,
en die land heeltemal verlate is.
13Selfs al is daar net 'n tiende oor,
sal die land nog verder verwoes word.
“Maar soos van 'n akkerboom of 'n terpentynboom
'n stomp bly staan wanneer dit afgekap word,
so sal daar vir die land 'n stomp oorbly:
die gewyde geslag.”
