JESAJA 42

₁Hier is my dienaar, Ek stel hom aan.

Ek het hom uitverkies, hy geniet my guns.

Ek laat my Gees op hom kom,

hy sal my wil aan die nasies bekend maak.

₂Hy sal nie roep nie, hy sal nie hard skree nie,

hy sal nie sy stem op straat laat hoor nie.

₃'n Geknakte riet sal hy nie afbreek nie,

'n lamppit wat dof brand, sal hy nie uitdoof nie.

Hy sal my wil bekend maak soos dit is.

₄Self sal hy ook nie uitgedoof of geknak word nie

totdat hy my wil op aarde gevestig het.

Die eilande wag op wat hy hulle sal leer.

₅So sê God, die Here,

Hy wat die hemelkoepel geskep en dit oopgespan het,

Hy wat die aarde gevorm het en alles wat dit oplewer,

Hy wat aan al die mense op aarde die asem gee,

die lewe aan alles wat op die aarde beweeg:

₆Ek is die Here.

Omdat Ek getrou is aan my verbond, het Ek jou geroep.

Ek hou jou vas,

Ek beskerm jou

en Ek maak jou my verbond met my volk,

my lig vir die nasies.

₇Jy sal blindes laat sien,

jy sal gevangenes uit die tronk bevry;

wie in die donkerte van die gevangenis sit,

sal jy laat uitgaan.

₈Ek is die Here, dit is my Naam,

die eer wat My toekom, gee Ek aan geen ander nie,

die lof wat My toekom, gee Ek nie aan gesnede beelde nie.

₉Wat Ek vroeër aangekondig het, het plaasgevind.

Ek kondig nuwe dinge aan.

Voor dit begin gebeur, laat Ek julle al daarvan hoor.

₁₀Sing tot eer van die Here 'n nuwe lied,

sing sy lof oor die hele aarde,

almal wat op die see vaar, alles wat in die see is,

al die eilande en dié wat daarop woon.

₁₁Laat die woestyn en sy stede die lof van die Here uitroep,

die dorpe in die omgewing van Kedar,

laat die inwoners van Sela jubel,

laat hulle van die toppe van die berge af juig.

₁₂Laat hulle aan die Here eer bewys

en op die eilande sy lof verkondig.

₁₃Die Here ruk op soos 'n soldaat,

strydlustig soos 'n krygsman.

Hy skree en roep die oorlogskreet uit.

Hy oorwin sy vyande.

₁₄Ek het lank stilgebly,

Ek het geswyg, My bedwing.

Nou skree Ek soos 'n vrou wat 'n kind in die wêreld bring.

Ek hyg, Ek snak na asem.

₁₅Ek laat die berge en rante verdor,

Ek laat al die plante daarop verdroog.

Ek laat die riviere opdroog,

Ek laat die rietvleie droog word.

₁₆Ek laat die blindes loop op 'n pad wat hulle nie ken nie,

Ek laat hulle op paaie gaan wat vir hulle onbekend is.

Ek verander die donker voor hulle in lig

en Ek maak die ongelyk plekke gelyk.

Dit is wat Ek gaan doen,

Ek gaan daar nie van afsien nie.

₁₇Dié wat op afgode vertrou,

wat vir beelde sê: “Julle is ons gode,”

sal op die vlug moet slaan, teleurgestel in hulle verwagting.

₁₈Luister, julle dowes,

kyk, julle blindes, dat julle kan sien.

₁₉Is daar iemand so blind soos my dienaar,

so doof soos my boodskapper wat Ek stuur?

Is daar iemand so blind soos die een

wat vir sy sonde gestraf is,

so blind soos die dienaar van die Here?

₂₀Julle het baie gesien, maar julle slaan nie ag daarop nie,

julle het gehoor, maar julle luister nie.

₂₁Die Here het vreugde daaraan om getrou te wees,

Hy laat sy woord roem en eer ontvang.

₂₂Maar sy volk is as 'n stuk buit weggevoer,

hulle word almal in gate gevange gehou,

hulle is in gevangenisse opgesluit.

Hulle het buit geword, en niemand red hulle nie,

hulle het gevangenes geword,

en niemand sê: “Laat hulle teruggaan!” nie.

₂₃Wie van julle neem dit waar?

Wie van julle gee aandag

en luister met die oog op wat voorlê?

₂₄Wie het van Jakob 'n gevangene gemaak,

wie het vir Israel oorgegee aan dié wat buit gemaak het?

Is dit nie die Here nie, Hy teen wie ons gesondig het?

Ons wou nie sy wil doen nie,

ons wou nie na sy woord luister nie.

₂₅Daarom het Hy sy toorn teen hulle laat ontvlam:

die geweld van oorlog.

Daar was vlamme rondom hulle,

maar hulle wou nie verstaan nie;

dit het hulle gebrand,

maar hulle wou dit nie ter harte neem nie.