Die wêreld bly altyd dieselfde
1Woorde van die Prediker, seun van Dawid en koning in Jerusalem.
2Alles kom tot niks, sê die Prediker, tot niks.
3Wat kry die mens vir sy geswoeg,
sy geswoeg in hierdie wêreld?
4Geslagte kom en geslagte gaan,
maar die wêreld bly altyd dieselfde.
5Die son kom op, die son gaan onder,
en dan haas hy hom weer na waar hy opkom.
6Die wind waai suid, draai noord,
waai hierheen en daarheen
en dan draai hy maar weer.
7Al die riviere loop in die see in,
maar die see word nooit vol nie.
Die riviere hou aan om te loop
na die plek toe waarheen hulle altyd geloop het.
8Woorde vervaag mettertyd,
en 'n mens kry nie klaar met praat nie.
Die oog kyk, maar kry nie klaar met kyk nie;
die oor hoor, maar kry nie klaar met hoor nie.
9Wat was, sal weer wees;
wat gebeur het, sal weer gebeur.
Daar is niks nuuts in hierdie wêreld nie.
10Kan jy van iets sê dit is nuut?
Nee, dit was lankal daar,
lank voor ons tyd.
11Wat verby is, word vergeet,
en ook wat later kom,
sal vergeet word deur dié wat daarna kom.
Baie wysheid stel hoë eise
12Ek, die Prediker, was koning oor Israel in Jerusalem. 13Ek het my daarop toegelê om alles wat in hierdie wêreld gebeur, te ondersoek en behoorlik te deurdink. Ek het bevind: God het 'n harde taak aan die mens gegee om hom mee besig te hou.
14Ek het alles wat in hierdie wêreld gebeur, bekyk:
alles kom tot niks, dit is 'n gejaag na wind.
15Wat krom is, kan nie reguit word nie;
wat nie daar is nie, kan nie getel word nie.
16Ek het by myself gedink: ek het meer wysheid as almal wat voor my in Jerusalem geregeer het, ek het baie ervaring en insig. 17Ek het my daarop toegelê om te verstaan wat wysheid en kennis is, en wat dit is om 'n gebrek aan wysheid en kennis te hê. Ek het vasgestel: ook dit is 'n gejaag na wind.
18Baie wysheid stel hoë eise,
wie kennis versamel, versamel smart.
