SPREUKE 8

₁ROEP die Wysheid nie, en verhef die Verstandigheid nie haar stem nie?

₂Op die top van die hoogtes langs die weg, op die kruispunt van die paaie staan sy,

₃aan die kant van die poorte by die uitgang van die stad, by die ingang van die deure roep sy hardop:

₄Ek roep na julle, manne, en my stem is tot die mensekinders.

₅Leer tog skranderheid verstaan, eenvoudiges, en dwase, leer verstandigheid verstaan.

₆Hoor, want ek sal voortreflike dinge spreek, en my lippe gaan oop vir wat reg is.

₇Want my verhemelte spreek waarheid, en goddeloosheid is vir my lippe 'n gruwel.

₈Al die woorde van my mond is reg, daarin is niks wat slinks of vals is nie,

₉hulle is almal duidelik vir die verstandige en reg vir die wat kennis gevind het.

₁₀Neem my tug aan, en nie silwer nie, en kennis liewer as uitgesoekte goud.

₁₁Want wysheid is beter as korale, en al die kleinode kan daar nie mee vergelyk word nie.

₁₂Ek, Wysheid, is vertroud met die skranderheid, en ek vind kennis van regte oorleg.

₁₃Die vrees van die Here is om te haat wat sleg is; hoogmoed en trotsheid en 'n slegte wandel en 'n huigelagtige mond haat ek.

₁₄Raad en beleid is myne, ek is die insig, sterkte is myne.

₁₅Deur my regeer die konings en stel die maghebbers vas wat reg is;

₁₆deur my heers die vorste en die edeles, al die regters van die aarde.

₁₇Ék het lief die wat my liefhet, en die wat my soek, sal my vind.

₁₈Rykdom en eer is by my, duursame goed en geregtigheid.

₁₉My vrug is beter as goud en as fyn goud, en my opbrings as uitgesoekte silwer.

₂₀Ek wandel op die weg van geregtigheid, in die middel van die paaie van reg,

₂₁om die wat my liefhet, 'n besitting te laat erwe, en hulle skatkamers maak ek vol.

₂₂DIE Here het my berei as eersteling van sy weg, voor sy werke, van ouds af.

₂₃Van ewigheid af is ek geformeer, van die begin af, van die voortyd van die aarde af.

₂₄Toe daar nog geen wêreldvloede was nie, is ek gebore; toe fonteine, swaar van water, nog nie daar was nie;

₂₅voordat die berge ingesink het, voor die heuwels is ek gebore;

₂₆toe Hy die aarde en die velde en al die stoffies van die wêreld nog nie gemaak het nie.

₂₇Toe Hy die hemele berei het, was ek daar; toe Hy 'n kring afgetrek het op die oppervlakte van die wêreldvloed;

₂₈toe Hy die wolke daarbo bevestig het, toe die bronne van die wêreldvloed sterk geword het;

₂₉toe Hy vir die see sy grens gestel het, dat die waters sy bevel nie sou oortree nie; toe Hy die fondamente van die aarde vasgelê het —

₃₀toe was ek 'n kunstenaar naas Hom, en ek was dag vir dag vol verlustiging en het gespeel voor sy aangesig altyd,

₃₁en het gespeel op sy wêreldrond, en my verlustiginge was met die mensekinders.

₃₂Luister dan nou na my, seuns; want gelukkig is hulle wat my weë bewaar.

₃₃Luister na tug en word wys, en verwerp dit nie.

₃₄Gelukkig is die mens wat na my luister, om dag vir dag te waak aan my deure, by die syposte van my poorte die wag te hou.

₃₅Want hy wat my vind, het die lewe gevind en verkry 'n welbehae van die Here.

₃₆Maar hy wat my mis, benadeel sy eie lewe; almal wat my haat, het die dood lief.