Spreuke 7

₁My seun, neem my woorde

ter harte;

en my opdragte,

hou dit veilig by jou.

₂Kom my opdragte na,

dan sal jy leef;

ja, koester my onderrig

soos die appel van jou oog.

₃Bind dit aan jou vingers,

skryf dit op die tafel van jou hart.

₄Sê vir wysheid: “Jy is my suster!”

En noem insig bloedfamilie,

₅sodat dit jou beskerm

teen 'n vreemde vrou,

teen 'n uitlander

met haar vleitaal.

₆Want deur die venster van my huis,

deur my latwerk, het ek afgekyk;

₇en ek sien toe

daar by die onkundiges,

ja, ek merk toe onder die seuns

'n jong man sonder verstand,

₈wat die stegie by haar hoek

oorsteek,

wat op pad na haar huis stap

₉teen skemeraand,

toe die nag en donker

begin toesak.

₁₀Kyk, toe is daar 'n vrou

wat hom tegemoetgaan,

met die drag van 'n prostituut,

en met 'n listige hart.

₁₁Sy is altyd luidrugtig en koppig.

In haar huis is haar voete nie tuis nie;

₁₂sy is nou op straat,

dan weer op die dorpspleine,

en op elke straathoek

is sy op die loer.

₁₃Sy gryp hom en soen hom;

met 'n onbeskaamde gesig

sê sy vir hom:

₁₄“Daar is •maaltydoffers by my;

vandag het ek my geloftes betaal.

₁₅Daarom het ek uitgegaan

om jou te ontmoet;

ek was op die uitkyk vir jou,

en ek het jou gekry.

₁₆Met dekens het ek my slaapbank

opgemaak,

met geborduurde linne uit Egipte.

₁₇Ek het my slaapplek besprinkel

met mirre, adelhout en kaneel.

₁₈Kom, laat ons ons versadig drink

aan die liefdespel tot die môre toe,

laat ons swelg in die liefdesgenot.

₁₉Want my man is nie tuis nie;

hy het op reis gegaan, ver weg.

₂₀Hy het die sak met geld

met hom saamgeneem;

teen die tyd van volmaan

sal hy eers huis toe kom.”

₂₁Sy verlei hom met haar stortvloed

oortuigende woorde,

met haar gladde mond

haal sy hom oor.

₂₂Hy loop dadelik agter haar aan;

soos 'n bees na die slagplek

gaan hy in,

met die huppel van 'n rooitakbok

op pad na 'n vangstrik

₂₃– totdat 'n pyl sy lewer deurboor –

soos 'n voël hom haas na 'n net;

maar hy weet nie

dit gaan sy lewe kos nie.

₂₄Daarom, seuns, luister na my,

en slaan ag op die woorde

uit my mond.

₂₅Laat jou hart nie afdraai

na haar weë nie;

moenie op haar paaie ronddwaal nie.

₂₆Ja, baie gesneuweldes

het sy laat val,

en talryk is al haar slagoffers.

₂₇Paaie na die •doderyk is haar huis;

hulle lei af na die binnekamers

van die dood.