Lukas 24

₁Teen dagbreek, op die eerste dag van die week, het hulle na die graf gegaan met die geurige speserye wat hulle voorberei het. ₂Hulle ontdek toe dat die klip van die graf weggerol was; ₃en toe hulle ingaan, het hulle die Here Jesus se liggaam nie gekry nie. ₄Hulle was verward hieroor, maar skielik het daar twee mans met glansende klere by hulle gestaan. ₅Hulle was verskrik en het hulle gesigte na die grond toe gedraai, en die mans het vir hulle gesê: “Waarom soek julle die lewende by die dooies? ₆Hy is nie hier nie, maar is opgewek! Onthou wat Hy vir julle gesê het toe Hy nog in Galilea was, ₇‘Die •Seun van die Mens moet oorgelewer word in die hande van sondige mense, gekruisig word, en op die derde dag opstaan.’ ” ₈Hulle het toe sy woorde onthou ₉en van die graf af teruggedraai, en al hierdie dinge aan die elf en al die ander gaan vertel. ₁₀Dit was Maria Magdalena en Johanna en Maria, die moeder van Jakobus, en 'n paar ander vroue saam met hulle. Hulle het hierdie dinge aan die •apostels vertel; ₁₁maar vir die apostels het hierdie woorde na leë praatjies geklink, en hulle het die vroue nie geglo nie. ₁₂•Petrus egter het opgestaan en na die graf gehardloop. Toe hy vooroor buk, sien hy net die linnedoeke. En hy het teruggegaan huis toe, vol verwondering oor wat gebeur het.

₁₃En kyk, juis op dié dag was twee van hulle op pad na 'n dorp met die naam Emmaus, sestig stadion van Jerusalem af. ₁₄Hulle het met mekaar gepraat oor al hierdie dinge wat gebeur het.

₁₅Terwyl hulle so praat en bespiegel, kom Jesus self nader en loop saam met hulle, ₁₆maar hulle oë is verhinder om Hom te herken. ₁₇Hy sê toe vir hulle: “Waaroor loop julle so met mekaar en redeneer?” Hulle het gaan staan, hulle gesigte somber. ₁₈Een van hulle, met die naam Kleopas, het Hom geantwoord: “Is u die enigste vreemdeling in Jerusalem wat nie weet van die dinge wat in hierdie dae in die stad gebeur het nie?” ₁₉Hy vra hulle: “Watter dinge?” En hulle antwoord Hom: “Dit wat gebeur het met Jesus van Nasaret, 'n profeet, magtig in woord en daad in die oë van God en die hele volk, ₂₀en hoe die leierpriesters en ons volksleiers Hom oorgelewer het om ter dood veroordeel te word, en Hom laat kruisig het. ₂₁Ons het bly hoop dat dit Hy is wat Israel gaan verlos. Maar intussen is dit nou al die derde dag vandat dit gebeur het. ₂₂Sommige vroue uit ons geledere het ons boonop ontstel. Hulle was vanoggend vroeg by die graf, ₂₃en toe hulle sy liggaam nie vind nie, het hulle kom vertel dat hulle 'n visioen gesien het van engele wat sê dat Hy leef. ₂₄'n Paar van ons het na die graf gegaan en dit net so aangetref soos die vroue gesê het, maar Hom het hulle nie gesien nie.” ₂₅Toe sê Hy vir hulle: “O, julle wat so sonder begrip is, met harte wat traag is om alles te glo wat die profete gesê het! ₂₆Moes die Christus nie hierdie dinge ly en in sy heerlikheid ingaan nie?” ₂₇Hierna het Hy begin om al die Skrifte oor Hom, vanaf Moses en die Profete, vir hulle uit te lê.

₂₈Toe hulle nader kom aan die dorpie waarheen hulle op pad was, het Jesus voorgegee dat Hy verder wil reis. ₂₉Maar hulle het sterk by Hom aangedring: “Bly by ons, want dit is amper aand, en die dag is reeds verby.” Hy het toe ingedraai om by hulle oor te bly.

₃₀Terwyl Hy saam met hulle vir ete aangeleun het, het Hy brood geneem, die seëngebed uitgespreek, dit gebreek en vir hulle gegee. ₃₁Toe is hulle oë geopen, en hulle het Hom herken. Hy het egter uit hulle sig verdwyn. ₃₂En hulle het vir mekaar gesê: “Was ons harte nie brandend in ons toe Hy met ons langs die pad gepraat en die Skrifte vir ons uitgelê het nie?”

₃₃Hulle het onmiddellik opgestaan en na Jerusalem teruggekeer, waar hulle die elf, en die ander saam met hulle, bymekaar gevind het. ₃₄En hulle het gesê: “Die Here is werklik uit die dood opgewek en het aan Simon verskyn!” ₃₅Hulle verduidelik toe wat op die pad gebeur het, en hoe Hy met die breek van die brood aan hulle bekend geword het.

₃₆Terwyl hulle nog besig was om oor hierdie dinge te praat, staan Hy self tussen hulle en sê vir hulle: “Vrede vir julle!” ₃₇Verskrik en beangs, het hulle gedink dat hulle 'n gees sien. ₃₈Maar Hy sê vir hulle: “Waarom is julle ontsteld, en waarom kom daar twyfel in julle harte op? ₃₉Kyk na my hande en my voete, dit is Ek self! Vat aan my, en kyk – 'n gees het nie vleis en bene soos julle sien dat Ek het nie.” ₄₀Nadat Hy dit gesê het, wys Hy hulle sy hande en voete. ₄₁Omdat hulle dit van vreugde steeds nie kon glo nie en verbaas was, sê Hy vir hulle: “Het julle iets te ete hier?” ₄₂En hulle het Hom 'n stuk geroosterde vis gegee. ₄₃Hy het dit geneem en dit voor hulle geëet.

₄₄Daarna het Hy vir hulle gesê: “Dit was my woorde wat Ek tot julle gerig het toe Ek nog saam met julle was, dat alles wat in die •Wet van Moses en die Profete en die Psalms oor My geskryf is, vervul moet word.” ₄₅Daarop het Hy hulle verstand daarvoor geopen om die Skrifte te verstaan, ₄₆en vir hulle gesê: “So staan daar geskryf dat die Christus moet ly en op die derde dag uit die dood opstaan, ₄₇en dat in sy Naam bekering tot die vergewing van sondes aan alle nasies verkondig moet word. Julle moet by Jerusalem begin, ₄₈en getuies van hierdie dinge wees. ₄₉En kyk, Ek sal die belofte van my Vader na julle stuur. Maar bly julle in die stad totdat julle met krag uit die hoogte toegerus word.”

₅₀Daarna het Jesus hulle uit die stad gelei, tot by Betanië. Hy het sy hande opgehef en hulle geseën. ₅₁Terwyl Hy hulle seën, het Hy van hulle af weggegaan, en is in die hemel opgeneem. ₅₂Hulle het Hom aanbid, en met groot blydskap na Jerusalem teruggekeer. ₅₃En hulle het God voortdurend in die tempelterrein bly prys.