Eksodus 11

₁Die Here het vir Moses gesê: “Nog een plaag gaan Ek oor die farao en oor Egipte bring. Daarna sal hy julle van hier af laat gaan. Wanneer hy julle laat gaan, sal hy julle beslis met alles wat julle het, van hier af wegjaag. ₂Stel dit duidelik aan die volk dat elke man van sy buurman en elke vrou van haar buurvrou silwer- en goue voorwerpe eis.” ₃Die Here het gesorg dat die Egiptenare die volk goedgesind is. Ook Moses was 'n man wat hoë aansien geniet het in Egipteland, in die oë van die farao se amptenare en in die oë van die volk.

₄Moses het gesê: “So sê die Here, ‘Teen middernag gaan Ek dwarsdeur Egipte trek. ₅Dan sal al die eersgeborenes in Egipteland sterf, van die eersgeborene van die farao wat op sy troon sit, tot die eersgeborene van die slavin agter die maalklippe, ook al die eersgeborenes van die vee. ₆Deur die hele Egipteland sal daar 'n harde geskreeu opklink, soos daar nog nooit was nie, en soos daar nooit weer sal wees nie. ₇Maar by al die Israeliete sal nie eers 'n hond grom nie, vir geen mens of dier nie, sodat julle kan besef dat die Here onderskeid tref tussen Egipte en Israel. ₈Dan sal al hierdie amptenare van u na my afkom en diep voor my buig en sê: “Trek weg, jy en die hele volk wat jou volg.” Eers daarna sal ek wegtrek.’ ” Toe het hy van die farao af weggegaan, briesend kwaad.

₉Die Here het vir Moses gesê: “Die farao sal nie na julle luister nie, sodat my tekens in Egipteland nog meer kan word.”

₁₀Moses en Aäron het al hierdie tekens voor die farao gedoen, maar die Here het die farao se hart verhard, sodat hy nie die Israeliete uit sy land wou laat gaan nie.