1 Konings 8

₁Daarna het Salomo die oudstes van Israel, al die stamhoofde, die leiers van die families van die Israeliete, in Jerusalem by hom byeen laat kom om met die •verbondsark van die Here vanuit die Stad van Dawid, dit is Sion, op te trek. ₂Al die manne van Israel het toe by koning Salomo byeengekom in die feestyd, in die maand Etaním, dit is die sewende maand. ₃Toe al die oudstes van Israel aangekom het, het die priesters die ark opgetel. ₄Hulle het die ark van die Here, die Tent van Ontmoeting en al die heilige voorwerpe wat in die tent was, na bo gedra – die priesters en Leviete het dit gedra.

₅Koning Salomo en die hele volksvergadering van Israel, dié wat by hom saamgetrek het en saam met hom voor die ark was, het kleinvee en beeste geoffer wat vanweë hulle hoeveelheid nie getel of bereken kon word nie. ₆Die priesters het die verbondsark van die Here na sy plek geneem, na die heiligdom van die •tempel, na die •Allerheiligste, na sy plek onder die vlerke van die gerubs; ₇want die gerubs het hulle vlerke uitgesprei oor die plek van die ark. Die gerubs het die ark en sy draaghoute van bo af beskut. ₈Die draaghoute was lank, en die punte van die draaghoute was sigbaar uit die heilige deel aan die voorkant van die heiligste deel. Van buite af was dit egter nie sigbaar nie. Hulle is daar tot vandag toe. ₉Daar was niks in die ark nie, behalwe die twee kliptafels wat Moses daarin geplaas het op Horeb, toe die Here met die Israeliete 'n verbond gesluit het tydens hulle uittog uit Egipteland.

₁₀Toe die priesters uitkom uit die heiligdom, het 'n wolk die tempel van die Here gevul. ₁₁Die priesters kon vanweë die wolk nie bly staan om hulle dienswerk te doen nie, want die heerlikheid van die Here het die huis van die Here gevul.

₁₂Toe het Salomo gesê:

₁₄Die koning het omgedraai en die hele geloofsgemeenskap van Israel geseën. Terwyl die hele geloofsgemeenskap van Israel daar staan, ₁₅het hy gesê: “Die Here, die God van Israel, moet geprys word, wat met sy mond met my vader Dawid gepraat het, en met sy hand die volgende woorde vervul het, ₁₆‘Van die dag af dat Ek my volk Israel uit Egipte gelei het, het Ek onder al die stamme van Israel nie 'n stad gekies om 'n tempel te bou, sodat my Naam daar sou wees nie; maar Ek het Dawid gekies om oor my volk Israel te wees.’ ₁₇My vader Dawid was van voorneme om 'n tempel te bou vir die Naam van die Here, die God van Israel. ₁₈Maar die Here het vir my vader Dawid gesê, ‘Jy het jou voorgeneem om vir my Naam 'n tempel te bou. Dit was goed van jou dat jy jou dit voorgeneem het. ₁₉Jy is egter nie die een wat die tempel sal bou nie, maar jou seun wat uit jou liggaam sal voortkom, hy sal die tempel vir my Naam bou.’ ₂₀En die Here het sy woord wat Hy gespreek het, gestand gedoen, sodat ek in die plek van my vader Dawid opgestaan het en op die troon van Israel gaan sit het, soos die Here gesê het. Ek het die tempel vir die Naam van die Here, die God van Israel, gebou. ₂₁Ek het daar 'n plek ingerig vir die ark waarin die verbond van die Here is, wat Hy met ons voorouers gesluit het toe Hy hulle uit Egipteland gelei het.”

₂₂Toe het Salomo voor die altaar van die Here gaan staan, reg voor die hele geloofsgemeenskap van Israel. Hy het sy hande na die hemel uitgestrek ₂₃en gesê:

₃₁“Wanneer iemand teen sy naaste sondig, en dié 'n verwensing uitspreek om 'n vloek oor hom te bring, en hy dan met die vervloeking voor u altaar in hierdie tempel kom, ₃₂moet U self hoor in die hemel en optree en die reg handhaaf van u diensknegte deur die skuldige skuldig te verklaar, deur sy optrede op sy eie kop te laat neerkom, en die regverdige regverdig te verklaar deur aan hom te gee wat hy volgens sy regverdige optrede verdien.

₃₃“Wanneer u volk Israel deur 'n vyand verslaan word omdat hulle teen U gesondig het, en wanneer hulle na U terugkeer, u Naam prys en bid en by U smeek in hierdie tempel, ₃₄moet U self hoor in die hemel. Vergewe dan die sonde van u volk Israel en laat hulle terugkeer na die grond wat U aan hulle voorouers gegee het.

₃₅“Wanneer die hemel toegesluit is en daar geen reën val nie omdat hulle teen U gesondig het, en hulle bid dan in die rigting van hierdie plek en prys u Naam en bekeer hulle van hulle sondes omdat U hulle verneder, ₃₆moet U self hoor in die hemel en die sonde van u diensknegte en u volk Israel vergewe, want U leer hulle die goeie pad waarop hulle moet gaan. Gee dan reën oor u land, wat U vir u volk as erfenis gegee het.

₃₇“Wanneer daar hongersnood in die land is, wanneer pessiektes uitbreek, wanneer skroeisiekte, witroes, treksprinkane, kaalvreters toeslaan, wanneer u volk se vyand hom beleër in van sy stede in die land – tydens enige plaag, enige siekte – ₃₈en daar enige gebed is, enige smeekbede by enige mens, by enigiemand van u volk Israel wat elkeen die teistering van sy eie hart ken, en hy dan sy hande na hierdie tempel uitstrek, ₃₉moet U self hoor in die hemel, die plek van u verblyf. U moet dan vergewe en optree en met elkeen handel volgens al sy dade, U wat sy hart ken – U alleen ken immers die harte van alle mensekinders – ₄₀sodat hulle vir U ontsag mag hê solank as wat hulle leef op die grond wat U vir ons voorouers gegee het.

₄₁“En ook die buitelander wat nie deel van u volk Israel is nie, maar uit 'n ver land kom ter wille van u Naam – ₄₂ja, hulle sal hoor van u groot Naam en u sterk hand en uitgestrekte arm – wanneer hy dan kom en in die rigting van hierdie tempel bid, ₄₃moet U self hoor in die hemel, die plek van u verblyf. U moet dan optree volgens alles waaroor die buitelander U aanroep, sodat al die volke van die aarde u Naam mag ken, dat hulle vir U ontsag mag hê, soos u volk Israel, en sal besef dat dit u Naam is wat uitgeroep is oor hierdie tempel wat ek gebou het.

₄₄“Wanneer u volk uittrek vir oorlog teen sy vyand op die pad waarop U hulle stuur, en hulle bid tot die Here in die rigting van die stad wat U gekies het, en van die tempel wat ek vir u Naam gebou het, ₄₅moet U in die hemel hulle gebede en smeekbedes hoor en hulle reg handhaaf.

₄₆“Wanneer hulle teen U sondig – want daar is geen mens wat nie sondig nie – en U toornig is op hulle en hulle oorgee aan 'n vyand, en hulle ontvoerders hulle wegvoer na die land van die vyand, ver of naby, ₄₇en hulle tot inkeer kom in die land waarheen hulle weggevoer is en hulle bekeer en by U om genade smeek in die land van hulle ontvoerders, met die woorde, ‘Ons het gesondig en afgedwaal, ons is skuldig,’ ₄₈en hulle dan met hulle hele hart en siel na U terugkeer in die land van hulle vyande wat hulle weggevoer het, en hulle tot U bid in die rigting van hulle land wat U aan hulle voorouers gegee het, die stad wat U gekies het, en die tempel wat ek vir u Naam gebou het, ₄₉moet U in die hemel, die plek van u verblyf, hulle gebede en smeekbedes hoor en hulle reg handhaaf. ₅₀Vergewe dan u volk dit wat hulle teen U gesondig het, ja, al hulle oortredings waarmee hulle teen U oortree het. Gee dat daar vir hulle barmhartigheid sal wees by hulle ontvoerders, sodat dié barmhartig sal optree teenoor hulle. ₅₁Hulle is immers u volk en u erfdeel wat U uit Egipte, uit die ystersmeltoond, uitgelei het.

₅₂“Laat u oë dan oop wees vir die smeekbede van u dienskneg en die smeekbede van u volk Israel, sodat U na hulle sal luister in alles waaroor hulle U aanroep; ₅₃want dit is U wat hulle vir U afgesonder het as erfenis onder al die volke van die aarde, soos U beloof het by monde van Moses, u dienskneg, toe U ons voorouers uit Egipte uitgelei het, Here, my Heer.”

₅₄Toe Salomo hierdie hele gebed en smeekbede tot die Here klaar gebid het, het hy dadelik opgestaan voor die altaar van die Here waar hy gekniel en sy handpalms na die hemel uitgestrek het. ₅₅Hy het gaan staan en die hele geloofsgemeenskap van Israel hardop geseën deur te sê: ₅₆“Die Here moet geprys word, Hy wat aan sy volk Israel 'n rusplek gegee het, net soos Hy beloof het. Nie een van al sy goeie beloftes wat Hy by monde van sy dienskneg Moses gemaak het, het onvervuld gebly nie. ₅₇Mag die Here ons God met ons wees, soos Hy met ons voorouers was. Mag Hy ons nie verlaat nie, ons nie in die steek laat nie, ₅₈sodat Hy ons harte na Hom sal wend om al sy paaie te volg en sy gebooie, vaste voorskrifte en bepalings na te kom wat Hy ons voorouers beveel het. ₅₉Mag hierdie woorde van my waarmee ek voor die Here smeek, dag en nag by die Here ons God wees, sodat Hy die reg van sy dienskneg en van sy volk Israel sal handhaaf, volgens die eis van elke dag, ₆₀sodat al die volke van die aarde mag besef dat die Here, dat Hy, God is, niemand anders nie. ₆₁En mag julle harte volkome by die Here ons God wees, deur sy vaste voorskrifte te volg en sy gebooie na te kom soos dit vandag is.”

₆₂Die koning en die hele Israel saam met hom was besig om offers te slag voor die Here. ₆₃Salomo het die offers geslag wat hy aan die Here opgedra het: twee-en-twintigduisend beeste en honderd-en-twintigduisend stuks kleinvee. So het die koning en al die Israeliete die huis van die Here ingewy.

₆₄Op daardie dag het die koning die binnekant van die voorhof wat voor die huis van die Here was, geheilig; want daar het hy die •brandoffers en •graanoffers gebring, asook die vet van die •maaltydoffers, omdat die bronsaltaar wat voor die Here was, te klein was vir die brandoffers, graanoffers en die vet van die maaltydoffers.

₆₅Salomo het in daardie tyd die Huttefees gevier. Die hele Israel was saam met hom, 'n groot byeenkoms uit die hele land, van Lebo-Hamat af tot by die Spruit van Egipte, saam voor die Here ons God, sewe dae lank en toe nog sewe dae lank, veertien dae altesaam. ₆₆Op die agtste dag daarna het hy die volk laat gaan; en hulle het die koning geseën. Hulle het na hulle woonplekke gegaan, verheug en met opgeruimde harte oor al die goeie dinge wat die Here gedoen het aan sy dienskneg Dawid, en aan sy volk Israel.