1 Makkabeërs 3

₁Sy seun Judas, wat Makkabeus genoem is, het in sy plek na vore getree. ₂Al sy broers het hom gehelp, en ook almal wat by sy vader aangesluit het. Hulle het met blydskap die oorlog namens Israel voortgesit.

₁₀Apollonius het die heidennasies byeengebring en 'n groot leërmag uit Samaria versamel om teen Israel oorlog te maak. ₁₁Toe Judas dit agterkom, het hy hom tegemoetgegaan. Hy het hom 'n hou toegedien en doodgemaak. Baie het verwond neergeval en gesneuwel, en die res het gevlug. ₁₂Hulle het hulle oorlogsbuit afgeneem, en Judas het die swaard van Apollonius geneem, en daarmee het hy die res van sy lewe oorlog gemaak.

₁₃Seron, die bevelvoerder van die Siriese leërmag, het gehoor dat Judas 'n versameling mense versamel het, 'n groepering lojale mense om saam met hom uit te gaan om te veg. ₁₄Hy het gesê: “Ek sal vir myself 'n naam maak en eer in die koninkryk verwerf, en ek sal oorlog maak teen Judas en diegene saam met hom wat die koning se bevel verag.” ₁₅'n Sterk leërafdeling goddeloses het hulle by hom gevoeg en saam met hom opgetrek om hom te help om hom op die Israeliete te wreek. ₁₆Hy het die hoogte van Bet-Goron genader, en Judas het hom met 'n klein groepie manne tegemoetgegaan.

₁₇Toe hulle die leërafdeling sien wat hulle tegemoetkom, sê hulle vir Judas: “Hoe kan ons, wat so min is, oorlog maak teen so 'n sterk menigte? Boonop is ons swak, want ons het nie vandag geëet nie.” ₁₈Maar Judas het gesê: “Dit is maklik om baie deur min hande in bedwang te hou. Voor die Hemel is daar nie 'n verskil om deur baie of deur min gered te word nie, ₁₉want oorwinning in oorlog hang nie af van die grootte van 'n leërmag nie, maar van die krag wat uit die Hemel kom. ₂₀Hulle trek met groot oormoed en wetteloosheid op teen ons om ons, ons vroue en ons kinders te vernietig en ons te plunder; ₂₁maar ons, ons veg ter wille van ons lewens en ons voorskrifte. ₂₂Hy, Hy sal hulle voor ons aangesig verpletter. Maar julle, julle moenie vir hulle bang wees nie.” ₂₃Toe hy klaar gepraat het, het hy die vyand skielik aangeval. Seron en sy leërafdeling is voor sy oë verpletter. ₂₄Hulle het hom teen die helling van Bet-Goron af tot op die vlakte agtervolg. Ongeveer agthonderd van Seron se manskappe het gesneuwel. Die res het na die land van die Filistyne gevlug.

₂₅Vrees het begin posvat vir Judas en sy broers, en angs het die heidennasies rondom hulle oorval. ₂₆Sy reputasie het die ore van die koning bereik, en die heidennasies het oor Judas se veldslae gepraat. ₂₇Toe koning Antiogus hierdie berigte hoor, was hy woedend en het hy 'n boodskap uitgestuur en al die leërmagte van sy koninkryk bymekaargemaak. Dit was 'n baie sterk leërafdeling. ₂₈Hy het sy skatkamer oopgemaak, 'n jaar se soldy aan sy leërmagte oorhandig en hulle beveel om gereed te wees vir enige gebeurlikheid. ₂₉Maar hy het gesien dat die geld in sy skatkis uitgeput en die belasting van die land min was, as gevolg van die onenigheid en die onheil wat hy in die land veroorsaak het deur die voorskrifte op te hef wat al van die begin af bestaan het. ₃₀Hy was bang dat hy, soos wat een of twee keer gebeur het, nie genoeg sou hê vir al die uitgawes en die geskenke wat hy voorheen altyd mildelik uitgedeel het nie, want hy was vrygewiger as al die konings voor hom. ₃₁Hy was baie onseker in sy siel en besluit toe om na Persië te gaan en die belasting van dié gebiede in te vorder en baie geld in te samel. ₃₂Hy het Lisias, 'n man van hoë aansien en uit die koninklike geslag, in beheer gelaat van die koning se sake – vanaf die Eufraatrivier tot by die grense van Egipte – ₃₃en hy moes ook sy seun, Antiogus, grootmaak totdat hy terugkom. ₃₄Hy het die helfte van sy leërmagte en sy olifante aan Lisias oorhandig, en aan hom opdrag gegee oor alles wat hy gedoen wou hê, asook oor die inwoners van Juda en Jerusalem – ₃₅om 'n leërmag uit te stuur teen hulle, om die krag van Israel en die oorblyfsel van Jerusalem uit te roei en te vernietig; om die plek te stroop van enige herinneringe aan hulle. ₃₆Daarna moes hy in al hulle streke uitlanders laat woon, en hulle land onder hulle verdeel. ₃₇Die koning het die helfte van die leërmagte wat oorgebly het, geneem en in die honderd-sewe-en-veertigste jaar vanaf Antiogië, die hoofstad van sy koninkryk, vertrek. Hy het die Eufraatrivier oorgesteek en deur die noordoostelike gebiede marsjeer.

₃₈Lisias het vir Ptolemeus, seun van Dorumenes, asook Nikanor en Gorgias, bevoegde mans uit die •Vriende van die Koning, uitgekies. ₃₉Hy het veertigduisend manskappe en seweduisend perderuiters saam met hulle gestuur om na die land van Juda te gaan en dit volgens die bevel van die koning te vernietig. ₄₀Hy het saam met hulle hele leërmag vertrek en hulle het naby Ammaous op die vlakte kamp opgeslaan. ₄₁Die handelaars van die streek het van hulle reputasie gehoor, en silwer en baie groot hoeveelhede goud, sowel as boeie, geneem en na die kamp gegaan om die Israeliete as slawe te koop. 'n Leërmag uit Sirië en uit die land van die vreemdelinge het ook by hulle aangesluit.

₄₂Judas en sy broers het gesien dat die situasie versleg en dat die leërmagte in hulle gebied kamp opslaan. Hulle het die opdragte van die koning geken, wat hy beveel het om aan die volk te doen, om hulle te verwoes en te vernietig. ₄₃Maar elkeen het vir die een langs hom gesê: “Laat ons die ruïne van ons volk herbou en laat ons ter wille van ons volk en die heiligdom oorlog voer.” ₄₄Die groep het byeengekom om gereed te maak vir oorlog en om te bid en om genade en ontferming te smeek.

₄₆Hulle het bymekaargekom en na Mispa oorkant Jerusalem gegaan, want in Mispa was daar vroeër 'n plek van gebed vir Israel. ₄₇Hulle het op daardie dag gevas, en het rouklere aangetrek, as op hulle koppe gegooi en hulle klere geskeur. ₄₈Hulle het die •boekrol van die Wet oopgemaak om kennis in te win oor dié dinge waaroor die heidennasies hulle afgodsbeelde altyd geraadpleeg het. ₄₉Hulle het ook die klere van die priesteramp, die eerste vrugte en die tiendes gebring, en die Nasireërs wat hulle dae voltooi het, byeengeroep. ₅₀Hulle het na die hemel uitgeroep en gesê:

₅₇Die leërafdeling het vertrek en suid van Ammaous kamp opgeslaan. ₅₈Judas het gesê: “Omgord julleself en wees dapper, en wees vroeg die oggend gereed om oorlog te maak teen hierdie heidennasies wat teen ons saamgetrek het om ons en ons heiligdom te vernietig; ₅₉want dit is vir ons beter om in die oorlog te sterf as om die ellende van ons volk en ons heiligdom te aanskou. ₆₀Maar soos dit die wil in die hemel is – laat Hy so doen.”