Johannes 10

₁“Amen, amen, Ek sê vir julle: Wie nie by die hek van die kraal ingaan nie, maar van 'n ander kant af inklim – daardie man is 'n dief en 'n rower. ₂Maar hy wat by die hek ingaan, is 'n herder van die skape; ₃vir hom maak die hekwagter oop, en die skape luister na sy stem. Hy roep sy eie skape op hulle naam en lei hulle uit. ₄Wanneer hy al sy eie skape uitgelei het, gaan hy voor hulle uit, en hulle volg hom, omdat hulle sy stem ken. ₅Hulle sal 'n vreemde nooit volg nie, maar van hom wegvlug, omdat hulle die stem van vreemdes nie ken nie.” ₆Hierdie gelykenis het Jesus aan hulle vertel, maar hulle het nie begryp wat Hy vir hulle sê nie.

₇Jesus het toe weer gesê: “Amen, amen, Ek sê vir julle: Ek is die deur vir die skape. ₈Almal wat voor My gekom het, is diewe en rowers; die skape het egter nie na hulle geluister nie. ₉Ek is die deur; as iemand deur My ingaan, sal hy gered word en hy sal ingaan en uitgaan en weiding vind. ₁₀'n Dief kom net steel en slag en uitroei; Ek het gekom sodat hulle lewe kan hê, en dit in oorvloed. ₁₁Ek is die goeie herder. Die goeie herder lê sy lewe af vir die skape. ₁₂Die huurarbeider, wat nie 'n herder is nie, en aan wie die skape nie behoort nie, sien die wolf kom, los die skape en vlug – en die wolf vang en verjaag hulle – ₁₃omdat die man 'n huurarbeider is en nie vir die skape omgee nie. ₁₄Ek is die goeie herder, en Ek ken my eie, en my eie ken My, ₁₅net soos die Vader My ken en Ek die Vader ken. En Ek lê my lewe af vir die skape. ₁₆Ek het ook ander skape wat nie van hierdie kraal is nie. Hulle moet Ek ook lei, en hulle sal na my stem luister, en daar sal een kudde wees, en een herder. ₁₇Om hierdie rede het die Vader My lief – omdat Ek my lewe aflê, sodat Ek dit weer kan opneem. ₁₈Niemand neem dit van My weg nie, maar Ek lê dit uit Myself af. Ek het volmag om dit af te lê, en Ek het volmag om dit weer op te neem. Hierdie opdrag het Ek van my Vader ontvang.”

₁₉Oor hierdie woorde het daar toe weer verdeeldheid onder die Jode ontstaan. ₂₀Baie van hulle het gesê: “Hy het 'n demoon en is kranksinnig; waarom luister julle na hom?” ₂₁Ander het gesê: “Hierdie woorde is nie van iemand wat van 'n demoon besete is nie. 'n Demoon kan tog nie blindes se oë oopmaak nie?”

₂₂In daardie tyd het die Fees van die Tempelwyding in Jerusalem plaasgevind. Dit was winter, ₂₃en Jesus het op die tempelterrein rondbeweeg, in die Pilaargang van Salomo. ₂₄Die Jode het toe om Hom saamgedrom en vir Hom gesê: “Hoe lank gaan u ons nog in onsekerheid hou? As u die Christus is, sê dit openlik vir ons.” ₂₅Jesus het hulle geantwoord: “Ek het dit vir julle gesê, maar julle glo nie. Die dade wat Ek in die Naam van my Vader doen, dit getuig van My. ₂₆Maar julle glo nie, omdat julle nie van my skape is nie. ₂₇My skape luister na my stem, en Ek ken hulle, en hulle volg My. ₂₈Ek gee hulle die ewige lewe, en hulle sal tot in ewigheid nooit verlore gaan nie, en niemand sal hulle uit my hand ruk nie. ₂₉My Vader, wat hulle aan My gegee het, is groter as almal, en niemand kan hulle uit die hand van die Vader ruk nie. ₃₀Ek en die Vader is een.”

₃₁Die Jode het weer klippe opgetel om Hom te stenig. ₃₂Jesus het hulle geantwoord: “Baie goeie dade van die Vader het Ek aan julle gewys. Oor watter een van daardie dade wil julle My stenig?” ₃₃Die Jode het Hom geantwoord: “Dit is nie oor 'n goeie daad dat ons jou wil stenig nie, maar oor godslastering, en omdat jy, wat net 'n mens is, jouself God maak.” ₃₄Jesus het hulle geantwoord: “Staan daar nie in julle Wet geskryf, ‘Ek het gesê julle is gode’ nie? ₃₅As Hy hulle tot wie die woord van God gekom het, gode genoem het – en die Skrif kan nie verbreek word nie – ₃₆hoe sê julle dan van Hom wat die Vader geheilig en na die wêreld gestuur het, ‘Jy laster,’ omdat Ek gesê het, ‘Ek is die •Seun van God’? ₃₇As Ek nie die dade van my Vader doen nie, moet julle My nie glo nie. ₃₈Maar as Ek dit doen en julle My tog nie glo nie, glo dan my dade, sodat julle kan besef en steeds weet dat die Vader in My en Ek in die Vader is.” ₃₉Hulle het toe weer probeer om Hom te arresteer, maar Hy het uit hulle hande ontglip.

₄₀Daarop het Hy weer teruggegaan na die plek oorkant die Jordaan waar Johannes tevore gedoop het, en daar vertoef. ₄₁En baie het na Hom gekom; hulle het gesê: “Johannes het wel geen teken gedoen nie, maar alles wat Johannes oor Hom gesê het, is waar.” ₄₂En talle het daar in Hom begin glo.