Jesaja 64

₁As U maar die hemel

wou oopskeur en afdaal –

die berge sal bewe

van u teenwoordigheid.

₂Soos vuur struikgewas laat opvlam,

soos water deur vuur

tot kookpunt kom,

so sal die nasies bewe

vanweë u teenwoordigheid,

wanneer U u Naam bekend maak

aan u teenstanders.

₃Toe U ontsagwekkende dade

gedoen het wat ons

nie verwag het nie,

het U afgedaal;

vanweë u teenwoordigheid

het die berge gebewe.

₄Van die vroegste tye af

het niemand dit gehoor nie,

daarvan verneem nie,

het geen oog 'n god gesien nie,

buiten U, wat optree

vir dié wat op Hom wag.

₅U kom elkeen tegemoet

wat met vreugde

doen wat reg is,

wat op u paaie aan U bly dink.

Kyk, U was toornig,

en ons het gesondig.

Ons het lank

in sonde verkeer –

sal ons verlos word?

₆Ons almal het geword

soos iets wat onrein is,

soos 'n besoedelde kledingstuk

is al ons geregtighede.

Ons almal het verwelk soos blare,

en soos die wind het ons

sondeskuld ons weggedra.

₇Daar is niemand

wat u Naam aanroep

of homself wakker skud

om aan U vas te hou nie;

want U het u gesig vir ons verberg,

ons oorgelewer aan die greep

van ons sondeskuld.

₈Maar nou, Here,

U is ons Vader.

Ons is die klei

en U is ons pottebakker –

ons almal is die werk van u hande.

₉Moenie mateloos

toornig wees nie, Here;

moenie vir altyd

ons sondeskuld onthou nie!

Ja, sien tog in:

Ons almal is u volk.

₁₀U heilige stede

het woestyn geword:

Sion is 'n woestyn,

Jerusalem het 'n woesteny geword.

₁₁Ons heilige en pragtige •tempel,

waar ons voorouers U geloof het,

het 'n prooi van vuur geword –

alles wat vir ons kosbaar is,

het 'n puinhoop geword.

₁₂Sal U oor hierdie gebeure

U bedwing, Here?

Sal U bly swyg,

ons mateloos verneder?