1Hy is wreed as jy hom wakker maak.
“Wie wil dan nog teen Mý standhou?
2Wie wil aan Mý eise stel dat Ek iets aan hom verskuldig is?
Alles onder die hemel behoort aan My.
3“Ek wil nog verder praat oor die krokodil,
oor sy krag en sy liggaamsbou.
4Wie kan sy bek oopmaak?
Wie kan met 'n toom naby sy tande kom?
5Wie kan sy kakebene oopbreek,
sy kakebene met die verskriklike tande?
6Op sy rug lê die skubbe in rye
vas aan mekaar gesluit:
7die een so teen die ander
dat die wind nie daardeur kan waai nie;
8die een is vas aan die ander,
hulle kleef aan mekaar en kan nie geskei word nie.
9As hy nies, spat die vonke,
sy oë is so rooi soos die daeraad.
10Daar kom vuur uit sy bek,
die vonke waai deur die lug.
11Daar trek rook uit sy neusgate,
soos uit 'n kokende pot op 'n vuur.
12Sy asem steek vure aan,
daar skiet vlamme uit sy bek.
13Daar is groot krag in sy nek;
wie hom sien, word deur angs oorval.
14Sy vleis is saamgepak asof dit aan hom gegiet is,
dit gee nie mee nie.
15Sy hart is so hard soos klip,
so hard soos 'n maalklip.
16Sterkes vlug as hy die water roer.
By die eerste rimpeling gee hulle pad.
17Wie hom met die swaard steek, rig niks uit nie,
ook nie met 'n spies, 'n pyl of 'n assegaai nie.
18Yster is vir hom soos strooi,
brons soos vrot hout.
19Met pyl en boog jaag jy hom nie op die vlug nie,
klippe uit 'n slingervel is vir hom niks nie.
20Aan 'n knopkierie steur hy hom nie,
hy lag as 'n swaard op hom afkom.
21Die skubbe aan sy onderkant het punte soos potskerwe,
soos 'n dorsslee maak dit merke op die modder.
22Hy laat die diep water kook soos in 'n pot,
hy laat die water van die meer skuim.
23Agter hom lê 'n blink streep op die water,
lê die diep water wit van die skuim.
24Op die grond is niemand sy gelyke nie,
hy is 'n ondier sonder vrees.
25Hy kyk met minagting na diere groter as hy,
hy is baas selfs oor al die groot diere.”
