PSALM 69

₁VIR die musiekleier; op die wysie van: „Lelies.” 'n Psalm van Dawid.

₂Verlos my, o God, want die waters het tot by die siel gekom.

₃Ek sink in grondelose modder waar geen staanplek is nie; ek het in waterdieptes gekom, en die stroom loop oor my.

₄Ek is moeg van my geroep, my keel brand, my oë versmag terwyl ek wag op my God.

₅Die wat my sonder oorsaak haat, is meer as die hare van my hoof; die wat klaar staan om my te vernietig, wat sonder grond my vyande is, is magtig; wat ek nie geroof het nie, moet ek dan teruggee.

₆o God, Ú weet van my dwaasheid, en my skuldige dade is vir U nie verborge nie.

₇Laat die wat u verwag, deur my nie beskaamd staan nie, o Here, Here van die leërskare! Laat die wat U soek, deur my nie in die skande kom nie, o God van Israel!

₈Want om U ontwil dra ek smaad, bedek skande my aangesig.

₉Vreemd het ek vir my broers geword en 'n onbekende vir die seuns van my moeder.

₁₀Want die ywer vir u huis het my verteer, en die smaadhede van die wat U smaad, het op my geval.

₁₁Wat my aangaan, my siel het geween met vas; maar dit het smaadhede vir my geword.

₁₂Ek het ook 'n rougewaad my kleding gemaak en vir hulle 'n spreekwoord geword.

₁₃Die wat in die poort sit, praat van my — ook die spotlied van die wat sterk drank drink.

₁₄Maar ek — my gebed is tot U, o Here: in die tyd van genade, o God, verhoor my deur die grootheid van u goedertierenheid, deur die trou van u heil!

₁₅Red my uit die modder en laat my nie sink nie; laat my gered word van my haters en uit waterdieptes.

₁₆Laat die waterstroom nie oor my loop en die diepte my nie verslind nie, en laat die put sy mond bo my nie toesluit nie!

₁₇Verhoor my, o Here, want u goedertierenheid is goed; wend U tot my na die grootheid van u barmhartighede.

₁₈En verberg u aangesig nie vir u kneg nie; want ek is benoud. Verhoor my dan gou!

₁₉Kom nader na my siel, verlos dit; bevry my om my vyande ontwil.

₂₀Ú ken my smaad en my beskaming en my skande; al my teëstanders is voor U.

₂₁Die smaad breek my hart, en ek is verswak; ja, ek het gewag op medelyde, maar verniet; en op vertroosters, maar het hulle nie gevind nie.

₂₂En hulle het aan my gal gegee as my spys, en vir my dors het hulle my asyn laat drink.

₂₃Laat hul tafel voor hulle 'n vangnet wees en vir hulle wat sorgeloos is, 'n strik.

₂₄Laat hulle oë duister word, sodat hulle nie sien nie; en maak dat hulle heupe altyddeur wankel.

₂₅Stort oor hulle u grimmigheid uit, en laat u toorngloed hulle inhaal.

₂₆Laat hulle laer woes word, laat in hulle tente geen bewoner wees nie.

₂₇Want hulle vervolg hom wat deur U swaar getref is, en vertel van die smart van u gewondes.

₂₈Voeg skuld by hulle skuld, en laat hulle nie in u geregtigheid kom nie.

₂₉Laat hulle uitgedelg word uit die boek van die lewe en nie saam met die regverdiges opgeskrywe word nie.

₃₀Maar ek is ellendig en in pyn: laat u hulp, o God, my beskerm!

₃₁Ek wil die Naam van God prys met 'n lied en Hom groot maak met danksegging;

₃₂en dit sal die Here welgevalliger wees as beeste, as stiere wat horings en gesplitste kloue het.

₃₃As die ootmoediges dit sien, sal hulle bly wees; julle wat na God soek, laat julle hart lewe!

₃₄Want die Here luister na die behoeftiges en verag sy gevangenes nie.

₃₅Laat hemel en aarde Hom prys, die see en alles wat daarin roer.

₃₆Want God sal Sion verlos en die stede van Juda bou; en daar sal hulle woon en dit besit.

₃₇En die nageslag van sy knegte sal dit beërwe, en die liefhebbers van sy Naam sal daarin woon.