PSALM 107

₁LOOF die Here, want Hy is goed, want sy goedertierenheid is tot in ewigheid!

₂Dit moet die verlostes van die Here sê, wat Hy uit die nood verlos het

₃en uit die lande versamel het, van die ooste en die weste, van die noorde en van die see af.

₄Hulle het gedwaal in die woestyn, op woeste paaie; 'n stad om in te woon het hulle nie gevind nie.

₅Honger, ook dors was hulle; hulle siel het in hulle versmag.

₆Toe het hulle die Here aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle gered.

₇En Hy het hulle gelei op 'n regte pad om te gaan na 'n stad om in te woon.

₈Laat hulle die Here loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders;

₉want Hy het die dorstige siel versadig en die hongerige siel met die goeie vervul.

₁₀Die wat in duisternis en doodskaduwee gesit het, gevang in ellende en ysters —

₁₁omdat hulle wederstrewig was teen die woorde van God en die raad van die Allerhoogste verwerp het,

₁₂het Hy hulle hart deur moeite verneder; hulle het gestruikel, en daar was geen helper nie.

₁₃Toe het hulle die Here aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle verlos.

₁₄Hy het hulle uit duisternis en doodskaduwee laat uitgaan en hulle bande verbreek.

₁₅Laat hulle die Here loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders;

₁₆want Hy het koperdeure verbreek en ystergrendels stukkend geslaan.

₁₇Die wat dwase was vanweë die weg van hulle oortreding en weens hulle ongeregtighede gepynig is —

₁₈hulle siel het 'n afsku gehad van elke soort voedsel, en hulle het tot by die poorte van die dood gekom.

₁₉Toe het hulle die Here aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle verlos.

₂₀Hy het sy woord uitgestuur, dat Hy hulle kon gesond maak en hulle uit hul kuile red.

₂₁Laat hulle die Here loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders;

₂₂en laat hulle lofoffers bring en met gejubel sy werke vertel.

₂₃Die wat na die see toe afdaal in skepe, wat handel drywe op die groot waters —

₂₄húlle het die werke van die Here gesien en sy wonders in die diepte.

₂₅Want Hy het gespreek en 'n stormwind laat opsteek wat die golwe daarvan opgesweep het.

₂₆Hulle het opgerys na die hemel, neergedaal na die dieptes — hulle siel het vergaan van wee.

₂₇Hulle het getuimel en gewaggel soos 'n dronk man, en al hulle wysheid is verwar.

₂₈Toe het hulle die Here aangeroep in hul benoudheid, en uit hul angste het Hy hulle uitgelei.

₂₉Hy het die storm 'n gesuis gemaak, en hulle golwe het stil geword.

₃₀Toe was hulle bly, omdat dit rustig geword het, en Hy het hulle gelei na die hawe van hul begeerte.

₃₁Laat hulle die Here loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders.

₃₂En laat hulle Hom verhoog in die vergadering van die volk en Hom roem in die kring van die oudstes.

₃₃Hy het riviere 'n woestyn gemaak en waterfonteine 'n dorsland,

₃₄vrugbare land 'n brak aarde, oor die boosheid van die wat daarin woon.

₃₅Hy het die woestyn 'n waterplas gemaak en die dor land waterfonteine;

₃₆en Hy het hongeriges daar laat bly, en hulle het 'n stad gestig om in te woon.

₃₇En hulle het lande gesaai en wingerde geplant wat vrugte as opbrings verskaf het.

₃₈En Hy het hulle geseën, sodat hulle sterk vermenigvuldig het, en hulle vee het Hy nie min gemaak nie.

₃₉Toe het hulle min geword en weggesink deur die druk van onheil en kommer —

₄₀Hy wat veragting uitstort oor edeles en hulle laat dwaal in 'n woeste wêreld, sonder pad —

₄₁Hy het die behoeftige beskerm teen verdrukking en die geslagte soos kuddes gemaak.

₄₂Die opregtes sien dit en is bly, maar alle ongeregtigheid hou sy mond toe.

₄₃Wie wys is, laat hy op hierdie dinge ag gee, en laat hulle let op die goedertierenhede van die Here.