SPREUKE 1

₁DIE spreuke van Salomo, die seun van Dawid, die koning van Israel,

₂om wysheid en tug te ken, om woorde van insig te verstaan,

₃om aan te neem tug wat verstandig maak, geregtigheid en reg en regverdigheid;

₄om aan die eenvoudiges skranderheid te gee, aan die jongeling kennis en oorleg;

₅laat die wyse luister, dan sal hy insig vermeerder, en die verstandige sal verstandige gedagtes verkry,

₆om 'n spreuk en beeldspraak te verstaan, die woorde van die wyse manne en hulle raaisels.

₇DIE vrees van die Here is die beginsel van die kennis; sotte verag wysheid en tug.

₈My seun, luister na die tug van jou vader, en verwerp die onderwysing van jou moeder nie;

₉want dit is 'n lieflike krans vir jou hoof en sierlike kettings vir jou hals.

₁₀My seun, as die sondaars jou wil verlei, moet jy nie inwillig nie;

₁₁as hulle sê: Gaan saam met ons, laat ons loer op bloed, laat ons die onskuldige voorlê sonder oorsaak,

₁₂laat ons hulle lewendig verslind soos die doderyk en die gesondes soos die wat in die kuil neerdaal;

₁₃allerhande kosbare goed sal ons vind, ons huise sal ons vol maak met buit;

₁₄jy sal jou lot onder ons werp, ons sal almal een beurs hê —

₁₅my seun, gaan nie met hulle saam op die weg nie, hou jou voet terug van hulle pad;

₁₆want hulle voete hardloop na die kwaad en haas hulle om bloed te vergiet;

₁₇want die net word tevergeefs uitgesprei voor die oë van allerhande voëls:

₁₈so loer hulle op hul eie bloed, hulle lê hulleself voor.

₁₉So gaan dit met almal wat onregverdige wins maak: dit ontneem sy besitter die lewe.

₂₀DIE Wysheid roep hardop daarbuite, sy verhef haar stem op die pleine,

₂₁op die hoek van die rumoerige strate roep sy, by die ingange van die poorte, in die stad, spreek sy haar woorde:

₂₂Hoe lank sal julle, eenvoudiges, die eenvoudigheid liefhê en die spotters lus hê om te spot en die dwase kennis haat?

₂₃Wend julle tot my teregwysing, dan laat ek my gees vir julle uitstroom, wil ek my woorde aan julle bekend maak.

₂₄Omdat ek geroep en julle geweier het, ek my hand uitgestrek en niemand geluister het nie,

₂₅en julle al my raad nie opgevolg en van my teregwysing nie wou geweet het nie,

₂₆daarom sal ek ook lag by julle ondergang, ek sal spot as julle verskrikking kom;

₂₇as julle verskrikking kom soos 'n onweer, en julle ondergang soos 'n stormwind aankom, as benoudheid en angs julle oorval.

₂₈Dan sal hulle na my roep, maar ek sal nie antwoord nie; hulle sal my soek, maar my nie vind nie.

₂₉Omdat hulle die kennis gehaat en die vrees van die Here nie verkies het nie,

₃₀van my raad nie wou weet nie, al my teregwysinge verag het,

₃₁daarom sal hulle eet van die vrug van hulle wandel en versadig word van hulle planne.

₃₂Want hulle eie afkerigheid maak die eenvoudiges dood, en hulle eie sorgeloosheid rig die dwase te gronde;

₃₃maar die wat na my luister, sal veilig woon en gerus wees teen die skrik vir die onheil.