JOB 29

₁EN Job het verder sy spreuk aangehef en gesê:

₂Ag, was ek maar soos in die vorige maande, soos in die dae toe God my bewaar het;

₃toe sy lamp bo my hoof geskyn het, ek by sy lig die duisternis deurwandel het;

₄soos ek was in my herfsdae toe die verborgenheid van God oor my tent was;

₅toe die Almagtige nog by my was, my kinders rondom my;

₆toe my voetstappe gewas is in dikmelk en die rots by my strome van olie uitgegiet het.

₇Toe ek uitgegaan het na die poort, op na die stad toe, op die markplein my sitplek reggemaak het,

₈het die seuns weggekruip as hulle my sien, en grysaards het hulle opgerig en bly staan.

₉Vorste het hulle woorde ingehou en die hand op hul mond gelê.

₁₀Die stem van edeles is teruggehou, en hulle tong het gekleef aan hul verhemelte.

₁₁Want het 'n oor net gehoor, dan prys dit my gelukkig; en het 'n oog net gesien, dan gee dit vir my getuienis.

₁₂Want ek het die ellendige gered wat om hulp geroep het, en die wees en hom wat geen helper het nie.

₁₃Die seën van hom wat klaar was om onder te gaan, het op my gekom; en die hart van die weduwee het ek laat jubel.

₁₄Die geregtigheid was my kleed, en ek sy kleed; my reg was soos 'n mantel en 'n tulband.

₁₅Oë was ek vir die blinde, en voete vir die lamme was ek.

₁₆'n Vader was ek vir die behoeftiges; en die regsaak van hom wat ek nie geken het nie, het ek ondersoek.

₁₇En ek het die tande van die kwaaddoener stukkend gebreek en die buit uit sy gebit geslinger.

₁₈So het ek dan gedink: By my nes sal ek die asem uitblaas, en soos die feniks my dae vermenigvuldig.

₁₉My wortel staan oop na die water toe, en dou vernag op my tak.

₂₀My eer is altyd nuut by my, en my boog bly jonk in my hand.

₂₁NA my het hulle geluister vol verwagting, en hulle het stil my raad aangehoor.

₂₂Ná my woorde het hulle nie weer gespreek nie, en my rede het op hulle gedrup.

₂₃En hulle het op my gewag soos op reën, en hulle mond wyd oopgemaak soos vir lentereëns.

₂₄Ek het hulle toegelag as hulle moedeloos was, en hulle kon die lig van my gesig nie verdonker nie.

₂₅Het ek die weg na hulle toe gekies, dan sit ek as voorman en woon soos 'n koning onder die skare, soos een wat treuriges vertroos.