JOB 16

₁MAAR Job het geantwoord en gesê:

₂Dergelike dinge het ek al baie gehoor: treurige vertroosters is julle almal.

₃Kom daar nou 'n einde aan winderige woorde? Of wat prikkel jou dat jy antwoord?

₄Ek sou ook kon spreek soos julle as julle siel in die plek van my siel was; ek sou woorde aanmekaar kon koppel teen julle en my hoof oor julle skud;

₅ek sou julle kon versterk met my mónd, en die troos van my lippe sou versagting aanbring!

₆AS ek sou spreek, my smart word nie versag nie; en as ek ophou — watter verligting bring dit my?

₇Maar nou het Hy my uitgeput; U het my hele huishouding verwoes.

₈En U het my gegryp — 'n getuie het dit teen my geword; en my siekte staan teen my op, dit getuig openlik teen my.

₉Sy toorn het verskeur en my as vyand behandel; Hy het teen my gekners met sy tande; as my teëstander kyk Hy my met skerp oë aan.

₁₀Hulle het hul mond teen my oopgespalk; smadelik het hulle my op die kakebeen geslaan; soos een man versamel hulle hul teen my.

₁₁God gee my oor aan slegte mense en werp my in die hande van die goddelose.

₁₂Ek het rustig gelewe; toe het Hy my verbrysel en my aan die nek gegryp en my verpletter; en Hy het my vir Hom as teiken opgestel.

₁₃Sy pyle gons om my heen; Hy splits my niere sonder verskoning; Hy werp my gal op die grond uit.

₁₄Bres op bres breek Hy in my; Hy loop my storm soos 'n held.

₁₅'n Roukleed het ek oor my vel vasgewerk en my horing in die stof gesteek.

₁₆My gesig het rooi geword van geween, en oor my ooglede is daar 'n doodskaduwee;

₁₇alhoewel daar geen gewelddaad in my hande is nie en my gebed rein is.

₁₈o AARDE, moenie my bloed bedek nie, en laat daar geen rusplek vir my geroep wees nie.

₁₉Selfs nou, kyk, in die hemel is my Getuie; en Hy wat saam met my getuig, is in die hoogtes.

₂₀My vriende spot met my; uit my oog drup trane tot God —

₂₁dat Hy kan pleit vir 'n man by God en as Menseseun vir sy naaste.

₂₂Want maar min jare kom — dan bewandel ek 'n pad waarlangs ek nie terugkeer nie.