Job 3

₃“Mag die dag waarop ek gebore is, vergaan,

en die nag wat gesê het,

‘'n Seun is verwek.’

₄Daardie dag –

mag dit donker wees;

mag God daar bo

nie daarna vra nie,

mag 'n ligglans

nie daaroor skyn nie.

₅Mag donker, ja, stikdonkerte dit opeis,

mag wolke daarop toesak;

mag 'n verduistering van die dag dit verskrik.

₆Daardie nag –

mag 'n diepe duisternis

dit in besit neem;

mag dit nie verskyn

onder die dae van 'n jaar nie,

nie in die getal van die maande

voorkom nie.

₇Juis daardie nag –

mag dit onvrugbaar wees,

mag uitroepe van vreugde

nie daarin opklink nie.

₈Mag hulle wat dae vervloek,

dit verdoem,

hulle wat die kuns verstaan

om Leviatan wakker te maak.

₉Mag die sterre van dié dag se oggendskemering verduister,

mag dit wag op lig,

en daar is niks nie;

mag dit die wimpers

van die dagbreek nie sien nie,

₁₀omdat dit die deure van my moeder se skoot

nie gesluit het nie,

nie teenspoed vir my oë

verberg het nie.

₁₁“Waarom is ek nie dood by geboorte nie?

Waarom het ek nie gesterf

toe ek uit die moederskoot gekom het nie?

₁₂Hoekom het knieë my ontvang;

hoekom was daar borste,

dat ek kon drink?

₁₃Ja, anders sou ek nou kon lê en in vrede rus,

ek sou kon slaap.

Daar sou vir my rus wees

₁₄by konings en die raadsmanne van die wêreld,

dié wat vir hulleself puinhope herbou het,

₁₅of by •hoë amptenare wat goud besit het,

wat hulle huise met silwer gevul het.

₁₆Of soos 'n weggesteekte misgeboorte,

sou ek nie bestaan het nie,

soos kinders wat nie die lig gesien het nie.

₁₇Daar hou goddeloses op met die gewerskaf;

daar vind dié wie se kragte uitgeput is, rus.

₁₈Gevangenes is saam kommervry,

hulle hoor nie meer die stem

van die slawedrywer nie.

₁₉Klein en groot is daar,

die slaaf is vry van sy baas.

₂₀“Waarom gee God die lig

aan iemand wat hom moet afsloof?

Waarom gee Hy die lewe

aan mense met verbitterde siele,

₂₁wat wag vir die dood,

maar dit kom nie;

hulle wat dieper daarna delf

as na verborge skatte;

₂₂hulle wat van vreugde juig,

wat hulle verheug

wanneer hulle die graf vind.

₂₃Waarom gee Hy die lewe

aan 'n man wie se pad verborge is,

vir wie God aan alle kante afgesper het?

₂₄Ja, nog voor my brood,

daag my gesug op;

my geskreeu stroom soos water.

₂₅As ek vrees vir 'n verskrikking,

dan kom dit my oor;

dit waarvoor ek bang is, oorval my.

₂₆Ek kan nie rus vind nie,

nie tot rus kom nie;

ek kry geen verposing nie.

Die onrus daag telkens op.”