Job 19

₂“Hoe lank gaan julle my nog teister,

my met woorde verbrysel?

₃Dit is nou tien keer

dat julle my verneder het;

skaamteloos teister julle my.

₄As ek inderdaad onwetend gesondig het,

is my onopsetlike sonde net my saak.

₅As julle julle inderdaad bo my verhef,

my verleentheid as bewys teen my wil aanvoer,

₆besef dan dat dit God is wat my te na gekom het,

en dat dit sy net is wat Hy om my gespan het.

₇Kyk, ek skreeu, ‘Geweld!’

maar ek kry geen antwoord nie;

ek roep om hulp,

maar daar is geen geregtigheid nie.

₈Hy het my lewenspad met klippe versper,

sodat ek nie verby kan kom nie;

oor my paaie het Hy die donker laat toesak.

₉Hy het my van my waardigheid gestroop,

die kroon van my kop verwyder.

₁₀Hy het my aan elke kant afgebreek,

en ek moes gaan.

Hy het my hoop ontwortel soos 'n boom.

₁₁Hy het sy toorn teen my laat ontbrand,

my as een van sy teenstanders beskou.

₁₂Sy troepe trek saam;

hulle vul hulle beleëringswal teen my op,

reg rondom my woonplek slaan hulle laer op.

₁₃“My volksgenote het Hy van my verwyder,

mense wat my ken,

draai net eenvoudig van my af weg.

₁₄My bloedverwante daag nie meer op nie;

my vertrouelinge het my vergeet.

₁₅•Vreemdelinge wat by my tuis is

en my slavinne beskou my as 'n buitestander;

in hulle oë is ek 'n vreemde.

₁₆Na my slaaf roep ek,

maar hy antwoord nie;

met my eie mond

moet ek hom smeek.

₁₇My asem is weersinwekkend vir my vrou,

ek is walglik vir my broers en susters.

₁₈Selfs jong seuns verwerp my;

as ek wil opstaan,

draai hulle die rug op my.

₁₉Al my vertrouelinge vind my afstootlik;

hulle wat ek liefhet,

het teen my gedraai.

₂₀Ek is net vel en been,

en ek gaan net my tandvleise oorhou.

₂₁“Kry my tog jammer!

Kry my tog jammer!

Ja, julle, my vriende!

Want dit is die hand van God

wat my getref het.

₂₂Waarom vervolg julle my soos God,

en kry nie genoeg van my vleis nie?

₂₃Kon my woorde nou maar neergeskryf word,

in 'n boekrol vasgelê word,

₂₄met 'n ystergriffel en lood

vir altyd in 'n rots gegraveer wees!

₂₅Maar ek, ek weet:

My Losser leef!

Uiteindelik sal Hy op aarde opstaan.

₂₆Nadat hulle my vel so afgeskeur het,

sal ek, 'n mens van vlees en bloed,

God sien,

₂₇wat net ek sal sien;

my eie oë, en niemand anders nie, sal Hom sien.

My hele wese smag daarna.

₂₈As julle dink,

‘Hoe sal ons hom vervolg?

Die wortel van die saak

is by hom te vinde,’

₂₉moet julle self die swaard vrees

– woede is immers 'n sondeskuld

wat die swaard verdien –

sodat julle kan weet dat daar 'n oordeel is.”