2 Samuel 5

₁Al die stamme van Israel het na Dawid in Hebron gekom en gesê: “Hier is ons – ons is u bloedfamilie. ₂Selfs in die verlede, toe Saul oor ons koning was, was u die een wat Israel se veldtogte gelei het. Die Here het vir u gesê, ‘Jy sal herder wees van my volk Israel, en jy sal 'n leier word oor Israel.’ ”

₃Toe al die oudstes van Israel na die koning in Hebron gekom het, het koning Dawid voor die Here 'n verbond met hulle gesluit in Hebron; en hulle het Dawid as koning gesalf oor Israel. ₄Dawid was dertig jaar oud toe hy koning geword het, en hy het veertig jaar lank regeer. ₅In Hebron was hy koning oor Juda sewe jaar en ses maande lank, en in Jerusalem was hy koning oor die hele Israel en Juda drie-en-dertig jaar lank.

₆Die koning en sy manne het na Jerusalem gegaan, na die Jebusiete wat in dié gebied gewoon het. Die Jebusiete het vir Dawid gesê: “Jy sal nie hier inkom nie! Selfs blindes en kreupeles sal jou afweer deur te sê, ‘Dawid sal hier nie inkom nie!’ ” ₇En tog het Dawid die vesting van Sion, dit is die Stad van Dawid, ingeneem. ₈Dawid het daardie dag gesê: “Elkeen wat die Jebusiete wil verslaan, moet deur die watertonnel kruip om die kreupeles en blindes by te kom, hulle wat veragtelik is vir Dawid.” Daarom word daar gesê: “'n Blinde en 'n kreupele mag nie die huis binnekom nie.”

₉Dawid het in die vesting gaan woon en dit die Stad van Dawid genoem. Dawid het rondom bouwerke opgerig, van die terrasse af na binne. ₁₀Dawid het al hoe sterker geword. Die Here, die God van alle magte, was met hom.

₁₁Hiram, die koning van Tirus, het gesante na Dawid gestuur, asook sederhout, skrynwerkers en klipmesselaars. Hulle het vir Dawid 'n paleis gebou. ₁₂Dawid het besef dat die Here hom as koning oor Israel gevestig het en dat die Here sy koningskap aansien gegee het ter wille van sy volk Israel.

₁₃Dawid het nog byvroue en vroue uit Jerusalem geneem nadat hy uit Hebron daar aangekom het. Daar is toe vir Dawid nog seuns en dogters gebore. ₁₄Dit is die name van die kinders wat vir hom in Jerusalem gebore is:

₁₇Toe die Filistyne hoor dat Dawid as koning oor Israel gesalf is, het al die Filistyne opgetrek om Dawid te soek; maar Dawid het daarvan te hore gekom en afgegaan na die bergvesting. ₁₈Die Filistyne het gekom en die vallei van Refaïm beset. ₁₉Dawid het by die Here raad gesoek: “Moet ek teen die Filistyne optrek? Sal U hulle in my hand gee?” Die Here het vir Dawid gesê: “Trek op, want Ek sal beslis die Filistyne in jou hand gee.”

₂₀Dawid het in Baäl-Perasim aangekom en hulle daar verslaan. Dawid het gesê: “Die Here het deur my vyande voor my gebreek soos water deurbreek.” Daarom het hy daardie plek Baäl-Perasim genoem. ₂₁Die Filistyne het hulle afgode daar agtergelaat, en Dawid en sy manne het dit saamgeneem.

₂₂Die Filistyne trek toe weer op en beset die vallei van Refaïm. ₂₃Toe Dawid die Here raadpleeg, het Hy gesê: “Moenie van voor teen hulle optrek nie; trek agter hulle om en val hulle aan voor die balsempopuliere. ₂₄Sodra jy die geluid van 'n opmars in die toppe van die balsempopuliere hoor, moet jy toeslaan; want dan gaan die Here voor jou uit om die leër van die Filistyne te verslaan.”

₂₅Dawid het gemaak soos die Here hom beveel het, en hy het die Filistyne verslaan van Geba af tot by Geser.