Waarskuwing teen 'n slegte vrou
1My seun, op my wysheid
moet jy ag slaan,
vir my verstandigheid
moet jy jou ore spits,
2om sodoende goeie oordeel
te kan bewaar,
en op kennis,
dat jou lippe daarby hou.
3Want die lippe van 'n vreemde
vrou drup van heuning,
en gladder as olie is haar mond.
4Maar uiteindelik is sy so bitter
soos wildeals,
so skerp
soos 'n tweesnydende swaard.
5Haar voete gaan af na die dood,
op die •doderyk
stuur haar voetstappe af.
6Die pad van die lewe –
sy hou dit nie in die oog nie.
Haar paaie is onbestendig,
maar sy besef dit nie.
7Daarom, seuns, luister na my,
en moenie afwyk van die woorde
uit my mond nie.
8Hou jou pad ver van haar af!
Moenie eers naby haar huis se deur
kom nie;
9anders gee jy jou bloeityd
aan andere,
jou beste jare aan 'n hartelose;
10anders eet vreemdes hulle
versadig aan jou vermoë,
en beland dit wat jy
met inspanning verdien het,
in die huis van 'n buitelander.
11Uiteindelik sal jy kreun,
wanneer jou vlees en jou
liggaam daarmee heen is.
12Jy sal sê: “Hoe het ek
vermaning gehaat,
hoe het my hart
teregwysing versmaai!
13Ek het nie geluister na die stem
van my leermeesters nie,
na hulle wat my onderrig het,
my oor nie gedraai nie.
14So byna was ek uitgelewer
aan elke onheil,
midde-in die byeenkoms
van die volksvergadering.”
15Drink water uit jou eie opgaarput,
en lopende water uit jou eie bron.
16Moet jou fonteine straataf spoel,
op die dorpspleine watervore word?
17Hulle is vir jou alleen bedoel,
nie vir •vreemdelinge by jou nie.
18Mag jou waterbron geseënd wees;
verheug jou oor die vrou van jou jeug
19– 'n bekoorlike rooitakbokkie,
'n grasieuse klipbokooitjie.
Haar borste, mag hulle jou
altyd bevredig;
mag jy deur haar liefkosings
voortdurend bedwelmd wees.
20Waarom sou jy jou laat bedwelm,
my seun, deur 'n vreemde,
die boesem van 'n uitlander
omhels?
21Voor die oë van die Here
is die weë van 'n man immers
oop en bloot,
en al sy paaie hou Hy in die oog.
22Die goddelose –
sy eie sondeskuld vang hom,
en in die strikke van sy sonde
word hy vasgeknel.
23Hy, hy sterf weens 'n gebrek
aan vermaning,
en deur die omvang van sy sotheid,
verdwaal hy.
