Job 4

₂“Kan mens 'n woord na jou kant toe waag?

Sal jy ontstemd raak?

Maar woorde terughou –

wie kan dit doen?

₃Kyk, jy het baie mense tereggewys;

slap hande het jy sterk gemaak.

₄Jou woorde het die een

wat struikel, regop gehelp;

wankelrige knieë

het jy stewig gemaak.

₅Maar noudat dit jou oorkom,

is jy ontstemd;

noudat dit jou tref,

is jy ontsteld.

₆Is jou ontsag vir God dan nie dit

waarop jy staatmaak nie?

Is jou hoop nie gevestig op jou

onberispelike optrede nie?

₇Dink tog daaraan:

Wie het, terwyl hy onskuldig is, omgekom?

Waar is opregtes al uitgewis?

₈Wat ek waargeneem het, is:

Wie onreg inploeg en teenspoed saai,

oes dit ook.

₉Deur die asem van God

kom hulle om,

deur die wind uit sy neus

gaan hulle tot niet.

₁₀Daar is die gebrul van 'n leeu,

die stem van 'n maanhaar,

maar die tande van jong leeus

word gebreek.

₁₁By gebrek aan prooi

kom die leeumannetjie om,

die welpies van die leeuwyfie

raak verstrooi.

₁₂“Na my toe het 'n woord

in die geheim gekom;

my oor het die fluistering daarvan

opgevang.

₁₃Te midde van verontrustende

gedagtes in naggesigte,

terwyl 'n diep slaap mense oorval,

₁₄het vrees en bewing my beetgepak

en my hele liggaam laat sidder.

₁₅'n Gees het langs my verbygegaan,

dit het die hare op my lyf laat rys.

₁₆Hy het gaan staan,

maar ek kon nie sy voorkoms

herken nie;

die gedaante was reg voor my oë.

'n Fluisterende stem

is wat ek gehoor het,

₁₇‘Kan 'n mens regverdiger

as God wees,

of kan 'n man reiner

as sy Maker wees?

₁₈Kyk, as Hy selfs in sy dienaars

nie sy vertroue stel nie,

en sy boodskappers blameer

vir dwaling,

₁₉hoeveel te meer geld dit dan

hulle wat in huise van klei woon,

met fondamente in die stof?

Vinniger as 'n mot

word hulle platgetrap.

₂₀Tussen dagbreek en sononder

word hulle verpletter;

sonder dat dit opgemerk word,

kom hulle vir ewig om.

₂₁Word hulle tenttoue

nie losgemaak nie?

Hulle sterf – sonder wysheid.’