Job 17

₁Ek is naby die dood,

my lewe is verby,

die graf wag vir my.

₂Ja, almal spot my,

ek sien dat almal téén my is.”

₃“God, U moet asseblief

borg staan vir my,

niemand anders sal dit doen nie.

₄U keer sodat my vriende

nie kan verstaan nie,

daarom moet U hulle nie laat wen nie.

₅As iemand sy vriende verraai,

dan sal sy kinders swaarkry.”

₆“Mense gebruik my naam

wanneer hulle mekaar wil verneder,

hulle spoeg in my gesig.

₇Ek kry so swaar dat ek amper

nie meer kan sien nie,

my liggaam is soos 'n skaduwee.

₈Eerlike mense skrik wanneer hulle

my sien,

onskuldige mense word opstandig

teen mense wat nie vir God wil dien nie.

₉Die mense wat reg lewe,

hou aan om reg te lewe,

mense wat goed doen,

word altyd sterker.

₁₀Julle kan almal weer probeer

om die regte dinge te sê,

maar ek sal nie wysheid kry by julle nie.”

₁₁“My lewe het verbygegaan,

ek kan nie meer die dinge doen

wat ek graag wou doen nie.

₁₂My vriende dink my nag is dag,

hulle dink die lig is naby

wanneer dit vir my donker is.

₁₃Ek kan sê dat ek in die doderyk wil woon,

ek kan daar in die donker 'n plek kry om te lê,

₁₄ek kan vir die graf sê: ‘Jy is my pa,’

ek kan vir die wurms sê: ‘Julle is my ma en my susters,’

₁₅maar dan kan ek niks meer hoop nie,

en niemand kan vir my help

om weer te hoop nie.

₁₆Alles wat ek gehoop het,

gaan dan saam

met my in die doderyk in,

en ons lê daar saam in die stof.”