Jesaja 33

₁Wee jou, verwoester,

jy wat nie verwoes is nie,

trouelose, aan wie niemand

ontrou was nie!

Wanneer jy jou verwoestingswerk

voltooi het,

sal jy verwoes word;

wanneer jy ophou

om troueloos te wees,

sal daar troueloos

teen jou opgetree word.

₂Here, wees ons genadig!

Op U wag ons.

Wees elke oggend ons krag,

ja, ons verlossing

in 'n tyd van nood.

₃Vir die geluid van 'n gedreun

vlug volke;

vanweë u verhewenheid

word nasies verstrooi.

₄Wat julle gebuit het, nasies,

word bymekaargemaak,

soos kaalvretersprinkane

bymekaarmaak.

Soos swerms toesak,

word op julle buit toegesak.

₅Die Here is verhewe,

ja, Hy woon in die hoogte.

Hy vul Sion

met reg en geregtigheid.

₆Hy sal bestendigheid

aan jou tye bied,

'n rykdom van bystand,

wysheid en kennis,

ontsag vir die Here –

dit is sy skatte.

₇Kyk, die mense van Jerusalem

roep om hulp op straat,

die boodskappers van vrede

huil bitterlik.

₈Gebaande weë was verlate,

niemand het meer op die pad

verbygegaan nie.

Hy het verdrae verbreek,

hy het stede geminag,

hy het mense nie geag nie.

₉Dit het droog geword,

die land was uitgedor;

die Libanon was verbluf,

het swart geword.

Saron het soos die Araba

geword;

Basan en Karmel

het hulle blare verloor.

₁₀“Nou gaan Ek opstaan,”

sê die Here,

“nou gaan Ek Myself verhef,

nou gaan Ek My oprig.

₁₁Julle raak swanger van droë gras,

gee geboorte aan kaf;

julle asem is 'n vuur

wat julle sal verteer.

₁₂Die volke

sal 'n kalkbrandery word –

afgekapte doringstruike

wat 'n vuur aan die brand

moet kry.

₁₃Luister, julle wat ver is,

na wat Ek gedoen het;

en julle wat naby is,

erken my mag.”

₁₄In Sion sidder sondaars

van angs;

bewing pak hulle beet,

hulle wat vervreemd is van God:

“Wie van ons kan

by 'n verterende vuur vertoef?

Wie van ons kan

by 'n ewig brandende

vuurherd vertoef?”

₁₅Hy wat eerlik leef

en spreek wat reg is,

wat wins uit afpersing afwys,

wat sy handpalms daarvan

weerhou om omkoopgeld

te aanvaar,

wat niks van bloedvergieting

wil hoor nie,

niks wat boos is,

wil aanskou nie –

₁₆dit is hy wat op die hoogtes

sal woon.

Bergvestings in kranse

is sy toevlugsoord;

sy kos word vir hom voorsien,

sy watervoorraad

is standhoudend.

₁₇Jou eie oë sal 'n Koning

in sy skoonheid sien,

sal uitkyk oor 'n wyd

uitgestrekte land.

₁₈Jou hart sal die verskrikking

oordink:

Waar is hy wat neerskryf,

waar hy wat weeg?

Waar is hy wat die getal

van die torings neerskryf?

₁₉Dié aanmatigende volk

sal jy nie weer sien nie,

die volk met spraak

wat te moeilik is om te volg,

met 'n gestamel van tong

wat onverstaanbaar is.

₂₀Kyk na Sion, die stad

van ons feestelike byeenkomste!

Jou oë sal Jerusalem sien –

'n ongestoorde tuiste,

'n tent wat nie afgeslaan sal word,

waarvan die tentpenne

nooit uitgetrek,

en die tentlyne

nooit losgeruk sal word nie;

₂₁want daar sal 'n magtige,

die Here, by ons wees,

by 'n plek van riviere,

met breë strome aan alle kante.

'n Boot met spane

sal nie daarop vaar nie,

'n magtige skip

sal dit nie oorsteek nie.

₂₂Ja, die Here is ons Regter,

die Here is ons Regeerder,

die Here is ons Koning –

Hy sal ons verlos.

₂₃Al hang jou takelwerk nou slap,

al hou dit nie die mas se voetstuk

stewig nie,

al span dit nie die banier

oop nie,

dan sal daar buit in oorvloed

verdeel word;

selfs lammes sal wat te roof is,

plunder.

₂₄Geen inwoner sal sê,

“Ek is siek” nie.

Die volk wat in Jerusalem woon,

se sondeskuld is vergewe.