Gebed van Habakuk
1'n Gebed van Habakuk, die profeet. Op Sjighjonoot.
2 Here, toe ek van u roem
gehoor het,
is ek met ontsag vervul.
U dade, Here,
maak dit 'n werklikheid
in hierdie tye;
laat dit in hierdie tye bekend word.
Onthou om barmhartig te wees
te midde van ontsteltenis.
3Toe God uit Teman kom,
die Heilige
van die Paranberge, •Sela
het sy luister die hemelruim bedek,
sy lof die aarde gevul.
4Skitterend soos sonlig
was die ligstrale uit sy hand;
daarin het krag geskuil.
5Voor Hom loop pessiektes,
op sy spore volg plae.
6Hy het gaan staan,
en die aarde laat bewe;
Hy het net gekyk,
en die nasies laat opspring.
Die oeroue berge het verbrokkel,
die ewige heuwels het laag gebuk.
Die ewige wentelbane van die sterre
behoort immers aan Hom.
7Ek het gesien die tente van Kusan
verkeer in nood,
die tentdoeke van die land Midian sidder.
8 Here, het u toorn
teen die riviere ontbrand?
Is u toorn teen die riviere,
of is u gramskap teen die see gerig,
dat U met u perde
op u strydwaens ry
vir verlossing?
9U boog is heeltemal ontbloot,
“sewe knuppels!”
was die bevel; •Sela
vir strome kloof U die aarde oop.
10-11Berge het U gesien,
hulle het ineengekrimp;
'n donderende wolkbreuk
het verbygetrek;
die •oerwater het sy stem laat hoor.
Hoog het die son sy hande gelig;
die maan het stilgestaan
in sy hoë woning,
vir die lig van u pyle
wat verbyvlieg,
vir die glans van u blitsende spies.
12In verontwaardiging
stap U oor die aarde,
in toorn trap U nasies plat.
13U trek op tot die redding
van u volk,
U kom tot die redding
van u gesalfde.
U verpletter koppe;
U ontbloot die binneste
van die goddelose
van die heup tot die nek. •Sela
14U splyt met sy knuppels
die koppe van sy magtiges
wanneer hulle aanstorm
om my te verstrooi,
wanneer dit hulle vreugde is
om die weerlose
in 'n skuilplek te verslind.
15U het met u perde die see getrap,
daardie skuimende watermassa.
16Toe ek dit hoor,
het my ingewande geril,
vir die geluid daarvan het my lippe
gebewe,
'n lamheid het in my gebeente
gekom;
ja, ek het daar gestaan en bewe,
want ek moes wag vir die dag
van benoudheid om aan te breek
vir die volk wat ons aanval.
17Al sou vyebome nie bot nie,
daar geen opbrengs
aan die wingerdstokke wees nie,
die drag van die olyfbome teleurstel,
die landerye niks te ete lewer nie,
kleinvee uit die kraal verdwyn
en geen beeste in die stalle
oor wees nie;
18nogtans sal ek jubel in die Here,
sal ek juig in die God wat my verlos.
19Die Here, my Heer, is my krag,
Hy maak my voete soos wildsbokke,
op my hoë plekke laat Hy my loop.
Vir die •musiekleier. Met snarespel.
