Job 16

₂“Ek het al baie sulke woorde gehoor!

Almal van julle is treurige troosters!

₃Is dit nou die einde

van jou woorde van wind?

Of wat dryf jou dat jy bly antwoord?

₄Ook ek sou soos julle kon praat

as julle in my plek was.

Ek sou woorde aanmekaar kon ryg teen julle,

my kop oor julle meewarig skud.

₅Ek sou julle met die woorde

van my mond kon versterk;

die meegevoel van my lippe

sou verligting bring.

₆As ek praat, bedaar my pyn nie.

En as ek ophou –

sou dit my dan verlaat?

₇“Maar nou – God het my uitgeput.

U het almal in my omgewing

met vrees vervul.

₈U het my vasgegryp –

dit dien as getuienis;

die leuen oor my staan teen my op,

dit getuig openlik teen my.

₉Sy toorn het my verskeur,

my as 'n vyand behandel.

Teen my het Hy op sy tande gekners;

my teenstander het my

met sy oë deurpriem.

₁₀Hulle het hulle monde

wyd teen my oopgesper,

my beledigend op die wange geslaan;

hulle span teen my saam.

₁₁God lewer my oor

aan misdadigers,

in die hande van goddeloses

werp Hy my.

₁₂Ek was sorgeloos,

maar Hy het my rondgeruk,

my aan die nek gegryp

en aan stukke gebreek.

Hy het my as 'n teiken vir Hom opgestel;

₁₃sy pyle vlieg rondom my,

sonder genade deurboor Hy my niere,

Hy stort my gal op die grond uit.

₁₄Hy slaan bres ná bres in my;

soos 'n held storm Hy op my af.

₁₅“'n Roukleed het ek bo-oor

my naakte vel vasgewerk,

ek het my krag in die stof laat sink.

₁₆My gesig is rooi van die gehuil;

en daar is donker skaduwees om my oë –

₁₇al kleef daar geen geweld

aan my handpalms nie,

en al is my gebed suiwer.

₁₈Grond, moenie my bloed bedek nie,

laat daar geen rusplek

vir my hulpgeroep wees nie.

₁₉Maar nou, kyk, my getuie is in die hemel,

my pleitbesorger is in die hoogte;

₂₀die een wat vir my

voorspraak maak, is my vriend.

By God stort my oog trane;

₂₁maar die voorspraak

sal vir 'n man by God pleit

soos 'n mens vir sy vriend pleit.

₂₂Want min jare sal verloop

voordat ek op 'n pad gaan

waarmee ek nie sal terugkeer nie.