‘n Tuin van pyn en angs – 28 Januarie 2021

Tuine is nie altyd plekke waar jy vrede en troos vind nie. Die mees ontroerende tuintoneel in die hele Bybel is seker die van Christus in die tuin van Getsemané waar Hy om sy eie lewe smeek, en bid om van die beker verlos te word. Dit was Jesus op sy kwesbaarste. In die tuin was daar vir hom egter geen troos nie; dit was eerder ʼn plek van diepe wroeging en bloedsweet.

Wat beteken dit vir ons om ons Redder in so ʼn toestand te moet sien, waar Hy smeek om vertroosting en desperaat bid dat die beker by hom moet verbygaan? In die tuin dring dit tot ons deur dat Jesus werklik soos ons was, en dat Hy die hartseer, die verraad, die vrees en die pyn en uiteindelik die dood wat deel is van die menslike toestand die hoof moes bied. En dit sonder vriend of vyand om Hom vertroosting te bied. Selfs sy vriende wat Hy vertrou het en liefgehad het, het hom verlaat − hulle slaap terwyl Hy deur erge wroeging in ʼn stryd om lewe en dood gewikkel is. Vir Hom was daar geen troos in die tuin nie; dit was ʼn plek van verraad en verlatenheid. God alleen was daar om Hom te versterk vir die taak wat Hy moes volbring.

Wat van ons? God sien ons ook raak in ons swakheid en onvermoё om diegene wat ly, die buitestaanders, die eensames, die armes, die siekes en noodlydendes by te staan. God sien ons angs oor ons eie situasie asook ons beperkte insig en ons menslike swakheid raak. En tog het Hy ons lief; Hy het ons so liefgehad dat Hy sy Seun toegelaat het om die beker van ons weg te neem en ons swakhede op Hom te neem in die tuin waar daar geen troos en geen omdraaikans was nie.

Wanneer jy deur al die verskillende tuine op jou pad loop, dink vir ʼn oomblik aan Jesus in die tuin en wat dit vir jou beteken dat Christus daar geveg het vir sy lewe, sodat jy jou Redder kon ontmoet.

Gebed: Here, in die tuin word ons daaraan herinner dat Jesus gely en gekreun het net soos wat die skeppping kreun en uitsien, nie na ʼn verganklike tuin nie, maar na ʼn nuwe hemel en ʼn nuwe aarde. Amen