Troos uit die Woord – Dag 43

₂Hoe lank gaan U my nog bly vergeet, Here?

Vir altyd?

Hoe lank gaan U nog van my af weg kyk?

₃Hoe lank moet ek nog my eie planne maak

en my dae met kommer deurbring?

Hoe lank sal die vyand my nog oorheers?

₄Luister tog en antwoord my, Here my God!

Gee my tog nuwe lewenskrag.

Ek wil nie sterwe nie,

₅anders sê my vyand hy het my oorwin

en juig my verdrukkers oor my ondergang.

₆Ek hou vas aan u troue liefde,

oor die uitkoms wat U gee, juig my hart.

Ek wil sing tot eer van die Here,

omdat Hy aan my goed gedoen het.

Uit die dieptes roep ek na U, Here,

₂luister tog na my, Here,

hoor tog my hulpgeroep.

₃As U ons sondes in aanmerking sou neem, Here,

wie sou dan nog bestaan?

₄Maar by U ís daar vergifnis:

daarom word U steeds gedien.

₅Ek stel my vertroue in die Here, ek vertrou op Hom,

ek wag op die vervulling van sy woord.

₆Ek wag op die Here

meer as wat die wagte op die môre wag,

wagte op die môre.

₇Wag op die Here, Israel,

want by die Here is daar troue liefde,

by Hom is die verlossing seker.

₈Hy alleen sal Israel verlos

van al sy sondes.

Ek roep na U, Here, my Rots,

moet tog nie doof wees vir my nie.

As U bly swyg, sal ek wees soos 'n sterwende.

₂Hoor my smeekstem

as ek na U roep om hulp,

as ek my hande in gebed uitsteek na die allerheiligste deel van u tempel.

₆Aan die Here kom die lof toe,

want Hy het my smeekstem gehoor.

₇Die Here is my sterkte en my beskermer,

op Hom het ek vertrou.

Hy het my gehelp.

Daarom is ek bly en wil ek Hom loof met my lied.

₈Die Here is 'n sterkte vir sy volk,

'n veilige beskutting vir sy gesalfde.

₂My God, my God, waarom het U my verlaat

en bly U ver as ek om hulp roep?

₃My God, ek roep bedags en U antwoord nie,

ook snags, maar ek kry geen rus nie.

₄U is tog die Heilige

wat woon waar die lofsange van Israel weerklink!

₅Op U het ons voorvaders vertrou.

Hulle het vertrou en U het hulle gered.

₆Hulle het na U om hulp geroep en hulle is bevry;

op U het hulle vertrou en hulle is nie beskaam nie.

₇Maar ek is 'n wurm, nie 'n mens nie.

Ek word deur die mense bespot en deur die volk verag.

₈Almal wat my sien, spot my,

hulle steek vir my tong uit

en knik met voldoening die kop en sê:

₉“Laat dit aan die Here oor!

Laat Hý hom red, laat Hý hom bevry

as Hy dan so baie van hom hou.”

₁₀U het my die eerste lewenslig laat sien,

my veilig laat rus aan die bors van my moeder.

₁₁Van my geboorte af is ek onder u sorg,

van die begin van my lewe af is U my God.

₁₂Moet tog nie so ver van my af weg bly nie,

want die nood is naby

en daar is niemand wat help nie.

₁₃'n Wreedaardige klomp mense het my omsingel,

soos beeste uit Basan staan hulle my toe.

₁₄Soos verskeurende, brullende leeus storm hulle met oop bekke op my af.

₁₅Ek is soos uitgestorte water,

al my bene het uitmekaar geval,

my hart het soos was geword,

dit smelt weg in my.

₁₆Ek is so min werd soos 'n potskerf,

my tong kleef aan my verhemelte,

U laat lê my asof ek dood is.

₁₇Soos honde omsingel hulle my,

die bende misdadigers sak op my toe,

hulle bind my hande en voete vas.

₁₈Al wat been in my is, kan ek tel;

hulle kyk na my met leedvermaak.

₁₉Hulle verdeel my klere onder mekaar

en trek lootjies oor my mantel.

₂₀En U, Here – moet tog nie so ver bly nie,

Bron van my krag, help my tog gou!

₂₁Red my van die swaard,

my kosbare lewe uit die mag van die honde.

₂₂Red my uit die bek van die leeu

en tussen die horings van die wilde beeste uit.

U het my gebed verhoor!

₂₃Ek sal tot eer van u Naam getuig in die gemeente,

U in die volle vergadering prys.

₂₄Julle wat die Here dien, prys Hom!

Vereer Hom, nageslag van Jakob!

Betoon Hom eerbied, nageslag van Israel!

₂₅Die nood van die hulpelose

het Hy nie verontagsaam en gering geskat nie,

Hom daarvan nie teruggetrek nie,

maar die hulpgeroep na Hom het Hy gehoor.

₂₆My loflied in die volle vergadering kom van Hom af,

my geloftes sal ek nakom voor die mense wat Hom dien.

₂₇By dié offermaaltyd sal die armes genoeg hê om te eet,

en sal dié wat na die wil van die Here vra, Hom prys.

Mag hulle lank en gelukkig lewe.

₂₈Mense oor die hele wêreld sal die Here erken

en hulle tot Hom bekeer.

Alle volke sal Hom as koning erken,

₂₉want die koningskap behoort aan die Here;

Hy heers oor die volke.

₃₀Al die rykes van die wêreld sal ook aan dié maaltyd deelneem

en Hom as koning erken,

ja, alle mense, sterflik en verganklik, sal voor Hom kniel.

₃₁Die nageslag sal Hom dien,

en hulle sal van die Here vertel aan die volgende geslag.

₃₂Dié sal dan aan die volk wat nog gebore moet word

van hierdie verlossingsdaad getuig:

die Here het dit gedoen.

₂Here my God wat my altyd help,

ek roep elke dag om hulp,

elke nag bid ek tot U.

₃Laat my gebed nie tevergeefs wees nie,

hoor my geroep.

₄Die swaarkry het vir my te veel geword:

ek vat al aan die doderyk,

₅ek staan al met die een voet in die graf,

ek het geen krag meer nie.

₆Dit is asof ek al tussen die dooies is,

tussen dié wat gesneuwel het en in hulle grafte lê,

dié aan wie U nie meer dink nie

en van wie U u hand teruggetrek het.

₇U het my onder in die put laat beland,

in diepe duisternis.

₈U gramskap rus swaar op my,

U laat al u golwe oor my breek. Sela

₉U laat my bekendes ver van my af staan

en maak my vir hulle iets afskuweliks;

ek sit vasgevang en kan nie uitkom nie.

₁₀My oë is al dof van ellende;

die hele dag deur roep ek na U, Here,

en steek ek my hande in gebed na U uit.

₁₁Sal U met dooies 'n wonder laat gebeur?

Kan gestorwenes opstaan en U loof? Sela

₁₂Word daar in die graf vertel van u troue liefde?

Word daar in die plek waar almal vergaan, van u trou vertel?

₁₃Sal u wondermag ondervind word in die duisternis van die dood,

u redding in die land van vergetelheid?

₁₄Ek roep na U om hulp, Here,

vroeg in die môre al bid ek tot U.

₁₅Waarom verstoot U my, Here,

waarom trek U U van my af terug?

₁₆Ek ly swaar, ek kwyn al weg van my jeug af.

Dit is 'n swaar las waarmee U my teister.

Ek weet geen raad meer nie.

₁₇U toorn rus op my,

U tref my met skrik en vernietig my.

₁₈Dit bedreig my heeldag soos vloedwater,

dit sak op my toe van alle kante af.

₁₉U laat my vriende en my bure ver van my af staan,

die duisternis van die dood is my geselskap.

₂Ek roep na God om hulp,

ek roep na God, want Hy sal my hoor.

₃In my nood soek ek hulp by die Here;

ook in die nag bly my hande in gebed uitgestrek

sonder om moeg te word;

maar ek vind geen troos nie.

₄Ek dink aan God en ek sug,

ek dink na en ek is verslae. Sela

₅U laat my wakker lê,

ontsteld en sprakeloos.

₆Ek dink aan vroeër dae,

aan jare lank gelede.

₇As ek so in die nag lê en terugdink

en peins, vra ek my af:

₈“Sal die Here vir altyd verstoot

en nooit weer genade betoon nie?

₉Het daar vir altyd 'n einde gekom aan sy trou?

Geld sy beloftes dan glad nie meer nie?

₁₀Het God vergeet om medelye te hê?

Het Hy in sy toorn

sy ontferming onttrek?” Sela

₁₁En ek sê:

“My grootste smart is dat die Allerhoogste nie handel soos voorheen nie.”

₁₂Ek wil dink aan die dade van die Here,

ja, ek wil dink aan u wonderdade van vroeër.

₁₃Ek wil nadink oor al u werk

en oor al u dade peins.

₁₄Alles wat U doen, is heilig, o God.

Waar is 'n god so groot soos God?

₁₅U is die God wat wonderdade doen;

U het u mag onder die volke geopenbaar.

₁₆U het u volk deur u krag gered,

die kinders van Jakob en Josef. Sela

₁₇Toe die waters U sien, o God,

toe die waters U sien, het hulle gebewe,

die diep waters het gesidder.

₁₈Die wolke het water uitgegiet,

uit die donderwolke het dit gedreun,

u weerligte het in alle rigtings geblits.

₁₉U donderslae het die lugruim gevul,

weerligstrale het die wêreld verlig,

die aarde het geskud en gebewe.

₂₀U het deur die see gekom,

u weg deur magtige waters gebaan.

Niemand het u spoor gesien nie.

₂₁U het u volk soos 'n kudde gelei

deur die hand van Moses en Aäron.