Bybelleesrooster – Dag 46

₁₂“Op die vyftiende van die sewende maand moet daar vir julle 'n gewyde byeenkoms wees; dan mag julle geen gewone werk doen nie. Sewe dae lank moet julle die huttefees vier tot eer van die Here. ₁₃Julle moet as brandoffer, as vuuroffer wat deur die Here aanvaar word, dertien jong bulle, twee ramme en veertien jaaroud lammers bring, almal sonder liggaamsgebrek. ₁₄Saam met elk van die dertien bulle moet julle 'n graanoffer bring van vyf kilogram meel gemeng met olie, saam met elk van die twee ramme drie kilogram, ₁₅en saam met elk van die veertien lammers een en 'n half kilogram. ₁₆Julle moet ook nog 'n bokram as sondeoffer bring afgesien van die gereelde brandoffer met die graan- en die drankoffer daarby.

₁₇“Op die tweede dag van die fees moet julle twaalf jong bulle, twee ramme en veertien jaaroud lammers offer, almal sonder liggaamsgebrek, ₁₈en daarmee saam die hoeveelheid graan- en drankoffers soos dit bepaal is. ₁₉Julle moet ook nog 'n bokram as sondeoffer bring afgesien van die gereelde brandoffer met die graanoffer en die drankoffers daarby.

₂₀“Op die derde dag moet julle elf bulle, twee ramme en veertien jaaroud lammers offer, almal sonder liggaamsgebrek, ₂₁en daarmee saam die hoeveelheid graan- en drankoffers soos dit bepaal is. ₂₂Julle moet ook nog 'n bokram as sondeoffer bring, afgesien van die gereelde brandoffer met die graan- en die drankoffer daarby.

₂₃“Op die vierde dag moet julle tien bulle, twee ramme en veertien jaaroud lammers offer, almal sonder liggaamsgebrek, ₂₄en daarmee saam die hoeveelheid graan- en drankoffers soos dit bepaal is. ₂₅Julle moet ook nog 'n bokram as sondeoffer bring afgesien van die gereelde brandoffer met die graan- en die drankoffer daarby.

₂₆“Op die vyfde dag moet julle nege bulle, twee ramme en veertien jaaroud lammers offer, almal sonder liggaamsgebrek, ₂₇en daarmee saam die hoeveelheid graan- en drankoffers soos dit bepaal is. ₂₈Julle moet ook nog 'n bokram as sondeoffer bring afgesien van die gereelde brandoffer met die graan- en die drankoffer daarby.

₂₉“Op die sesde dag moet julle ag bulle, twee ramme en veertien jaaroud lammers offer, almal sonder liggaamsgebrek, ₃₀en daarmee saam die hoeveelheid graan- en drankoffers soos dit bepaal is. ₃₁Julle moet ook nog 'n bokram as sondeoffer bring afgesien van die gereelde brandoffer met die graanoffer en die drankoffers daarby.

₃₂“Op die sewende dag moet julle sewe bulle, twee ramme en veertien jaaroud lammers offer, almal sonder liggaamsgebrek, ₃₃en daarmee saam die hoeveelheid graan- en drankoffers soos dit bepaal is. ₃₄Julle moet ook nog 'n bokram as sondeoffer bring afgesien van die gereelde brandoffer met die graan- en die drankoffer daarby.

₃₅“Die agste dag moet julle ook as 'n feesdag deurbring; dan mag julle geen gewone werk doen nie. ₃₆Julle moet as brandoffer wat deur die Here aanvaar word, 'n bul, 'n ram en sewe jaaroud lammers offer, almal sonder liggaamsgebrek, ₃₇en daarmee saam die hoeveelheid graan- en drankoffers soos dit bepaal is. ₃₈Julle moet ook nog 'n bokram as sondeoffer bring afgesien van die gereelde brandoffer met die graan- en die drankoffer daarby.

₃₉“Dit is dan die brandoffers, die graanoffers, die drankoffers en die maaltydoffers wat julle in julle feestye vir die Here moet bring, julle gelofteoffers en vrywillige offers.”

₄₀Dit alles het Moses vir die Israeliete gesê soos die Here hom dit beveel het.

₁Moses het vir die leiers van die Israelitiese stamme gesê: “Dit is wat die Here beveel het: ₂As iemand aan die Here 'n gelofte doen of met 'n eed 'n verpligting op hom neem, mag hy sy woord nie breek nie; hy moet hom aan alles hou wat hy beloof het.

₃“As 'n jong vrou wat nog in haar ouerhuis is, 'n gelofte aan die Here doen of 'n verpligting op haar neem, ₄en haar pa hoor van die gelofte of die verpligting en hy maak nie daarteen beswaar nie, bly al die geloftes of die verpligtinge wat sy op haar geneem het, van krag. ₅Maar as haar pa dit afkeur wanneer hy daarvan hoor, is die geloftes of die verpligtinge wat sy op haar geneem het, nie van krag nie. Die Here sal dit nie teen haar hou nie omdat haar pa dit afgekeur het.

₆“As 'n vrou trou nadat sy aan die Here geloftes gedoen het, of onnadenkend 'n verpligting op haar geneem het, ₇en haar man hoor daarvan en maak die dag waarop hy daarvan hoor, geen beswaar nie, bly die geloftes of al die verpligtinge wat sy op haar geneem het, van krag. ₈Maar as haar man dit afkeur wanneer hy daarvan hoor, verklaar hy die gelofte of die verpligtinge wat sy onnadenkend op haar geneem het, nietig, en sal die Here dit nie teen haar hou nie.

₉“Enige gelofte wat 'n weduwee of 'n geskeide vrou gedoen het of enige verpligting wat sy op haar geneem het, bly van krag.

₁₀“As 'n getroude vrou 'n gelofte doen of met 'n eed 'n verpligting op haar neem, ₁₁en haar man hoor daarvan en maak nie beswaar nie en keur dit nie af nie, bly al haar geloftes en die verpligtinge wat sy op haar geneem het, van krag. ₁₂Maar as haar man die geloftes uitdruklik nietig verklaar wanneer hy daarvan hoor, is alles wat sy gesê het, haar geloftes of verpligtinge, nie van krag nie, en sal die Here dit nie teen haar hou nie. ₁₃Elke gelofte of eed waarmee sy haarself wil kasty, kan deur haar man van krag gemaak of nietig verklaar word. ₁₄As haar man nie voor die volgende dag beswaar maak nie, maak hy al haar geloftes of al die verpligtinge wat sy op haar geneem het, van krag. Hy het dit dan van krag gemaak deurdat hy geen beswaar gemaak het toe hy daarvan gehoor het nie. ₁₅As hy egter die geloftes of verpligtinge eers lank nadat hy daarvan gehoor het, nietig verklaar, dra hy die skuld daarvoor, nie sy nie.”

₁₆Dit is die voorskrifte wat die Here aan Moses gegee het oor die verhouding tussen 'n man en sy vrou, en tussen 'n pa en sy ongetroude dogter wat nog in haar ouerhuis is.

₁Die Here het vir Moses gesê: ₂“Die Israeliete moet die Midianiete straf vir wat hulle julle aangedoen het. Daarna sal jy sterwe.”

₃Moses het toe vir die volk gesê: “Bewapen manne vir die oorlog en laat hulle teen die Midianiete optrek om hulle te straf in die Naam van die Here. ₄Stuur uit elke stam van Israel duisend man om te gaan veg.”

₅Daar is toe twaalf duisend man uit die stamme van Israel aangewys, duisend uit elke stam, almal toegerus vir die oorlog. ₆Moses het hulle, duisend uit elke stam, saam met Pinehas seun van die priester Eleasar gestuur om te gaan veg. Pinehas het gewyde voorwerpe, die trompette om die seine te gee, saamgevat. ₇Hulle het oorlog gemaak teen die Midianiete soos die Here vir Moses beveel het en al die mans doodgemaak. ₈Onder die gesneuweldes was die vyf Midianitiese konings Ewi, Rekem, Sur, Gur en Reba. Die Israeliete het ook vir Bileam seun van Beor doodgemaak. ₉Hulle het die Midianitiese vrouens met hulle kinders gevange geneem, en al die beeste, kleinvee en besittings buitgemaak. ₁₀Die Israeliete het al die stede in die gebied van die Midianiete en al hulle ander blyplekke verbrand. ₁₁Daarna het die Israeliete alles wat hulle gebuit en geroof het, mens en dier, gevat ₁₂en die gevangenes, die roof en die buit na Moses en die priester Eleasar en die volk Israel toe gebring in die kamp in die Moabsvlakte regoor Jerigo aan die Jordaan.

₁₃Moses en die priester Eleasar en al die leiers van die volk het die leër buite die kamp gaan ontmoet. ₁₄Moses was kwaad vir die bevelvoerders van die leër, die bevelvoerders oor duisend en oor honderd wat van die veldtog af teruggekom het. ₁₅Hy het vir hulle gesê: “Julle het al die vrouens in die lewe laat bly, ₁₆en deur toedoen van Bileam was juis húlle die oorsaak dat die Israeliete by Peor ontrou was aan die Here en daar 'n ramp oor die volk van die Here gekom het! ₁₇Maak al die seuntjies dood en elke vrou wat al met 'n man gemeenskap gehad het. ₁₈Maar elke dogter wat nog nie met 'n man gemeenskap gehad het nie, mag julle laat lewe en vir julle vat. ₁₉Dié van julle wat iemand doodgemaak het of aan 'n lyk geraak het, moet sewe dae buite die kamp bly. Op die derde en die sewende dag moet julle julleself en julle gevangenes reinig. ₂₀Julle moet ook al julle klere en alles wat van vel of bokhaar of hout gemaak is, reinig.”

₂₁Die priester Eleasar het vir die soldate wat gaan oorlog maak het, gesê: “Die voorskrif wat die Here aan Moses geopenbaar het, is: ₂₂goud, silwer, brons, yster, tin, lood, ₂₃alles wat nie kan verbrand nie, moet deur julle met vuur gereinig word en daarna met reinigingswater. Alles wat kan verbrand, moet deur julle met reinigingswater gereinig word. ₂₄Op die sewende dag moet julle julle klere was en sal julle rein wees. Daarna mag julle na die kamp toe terugkom.”

₂₅Die Here het vir Moses gesê: ₂₆“Jy en die priester Eleasar en die familiehoofde van die volk moet al die mense wat gevang is en die diere wat buitgemaak is, tel. ₂₇Dan moet julle die buit verdeel tussen dié wat by die oorlog betrokke was en gaan veg het, en die res van die volk. ₂₈Jy moet van die soldate wat gaan veg het, 'n offergawe vir die Here neem, een op vyf honderd uit die mense, beeste, donkies en kleinvee. ₂₉Die bydrae wat jy uit hulle deel vat, moet jy aan die priester Eleasar gee as 'n offergawe aan die Here. ₃₀Uit die deel van die res van die Israeliete moet jy een op vyftig vat, uit die mense, beeste, donkies, kleinvee en ander diere, en dit aan die Leviete gee wat die diens by die tabernakel van die Here behartig.”

₃₁Moses en die priester Eleasar het gedoen soos die Here vir Moses beveel het. ₃₂Die buit wat behoue gebly het uit wat die soldate geroof het, was ses honderd vyf en sewentig duisend stuks kleinvee, ₃₃twee en sewentig duisend beeste, ₃₄een en sestig duisend donkies, ₃₅twee en dertig duisend vrouens wat nog nie met mans gemeenskap gehad het nie.

₃₆Die soldate wat gaan veg het, se deel was drie honderd sewe en dertig duisend vyf honderd stuks kleinvee, ₃₇waarvan ses honderd vyf en sewentig as offergawe aan die Here, ₃₈ses en dertig duisend beeste, waarvan twee en sewentig as offergawe aan die Here, ₃₉dertig duisend vyf honderd donkies waarvan een en sestig as offergawe aan die Here, ₄₀en sestien duisend mense van wie twee en dertig as offergawe aan die Here.

₄₁Moses het die offergawe aan die Here vir die priester Eleasar gegee soos die Here hom beveel het.

₄₂Die ander Israeliete se deel wat deur Moses van dié van die soldate afgesonder is, ₄₃die volk se helfte, was drie honderd sewe en dertig duisend vyf honderd stuks kleinvee, ₄₄ses en dertig duisend beeste, ₄₅dertig duisend vyf honderd donkies en ₄₆sestien duisend mense. ₄₇Van die Israeliete se helfte het Moses een uit elke vyftig persone en diere gevat soos die Here hom beveel het, en dit aan die Leviete gegee wat die diens by die tabernakel van die Here behartig.

₄₈Toe het die bevelvoerders van die leërafdelings, die bevelvoerders oor duisend en oor honderd, na Moses toe gekom ₄₉en gesê: “Ons het die soldate wat onder ons bevel was, getel, en daar word nie een vermis nie. ₅₀Daarom bring ons as offergawe aan die Here al die goue goed wat ons gekry het: armkettings en armbande, seëlringe, oorringe en halskettings. Dit moet vir ons versoening doen by die Here.”

₅₁Moses en die priester Eleasar het al die goue sierade in ontvangs geneem. ₅₂Al die goud wat hulle van die bevelvoerders ontvang het en wat as offergawe aan die Here gegee is, het amper twee honderd kilogram geweeg. ₅₃Die soldate het hulle buit vir hulleself gehou. ₅₄Moses en die priester Eleasar het die goud by die bevelvoerders in ontvangs geneem en dit na die tent van ontmoeting toe gebring. Dit moes die Here altyd aan Israel herinner.

₁Die stamme Ruben en Gad het groot troppe vee besit. Hulle het gesien dat die Jaser- en Gileadstreke goeie veewêreld is, ₂en het toe vir Moses, die priester Eleasar en die volksleiers gaan sê: ₃“Die streke Atarot, Dibon, Jaser, Nimra, Gesbon, Elale, Sibma, Nebo en Baäl-Meon ₄wat deur die Here vir die volk Israel verower is, is goeie veewêreld, en ons het baie vee. ₅As u dit goedvind,” het hulle gesê, “gee dan hierdie gebied vir ons as besitting en moet ons nie verplig om deur die Jordaan te trek nie.”

₆Moses sê toe vir hulle: “Moet julle volksgenote gaan veg terwyl julle hier bly? ₇Waarom wil julle die ander Israeliete ontmoedig om na die land toe te trek wat die Here vir hulle gegee het? ₈So het julle voorvaders ook gemaak toe ek hulle van Kades-Barnea af gestuur het om die land te verken. ₉Hulle het tot by Eskolspruit gegaan en die land verken, en toe die Israeliete ontmoedig, sodat hulle nie na die land toe wou gaan wat die Here vir hulle gegee het nie. _10-11Dié dag het die Here baie kwaad geword omdat hulle Hom nie getrou gevolg het nie. Hy het met 'n eed verklaar dat die manne van twintig jaar en ouer wat uit Egipte getrek het, nie die land sou sien wat Hy met 'n eed aan Abraham, Isak en Jakob beloof het nie. ₁₂Net Kaleb seun van Jefunne, die Kenassiet, en Josua seun van Nun sal die land sien, want hulle het die Here getrou gevolg. ₁₃Die Here was baie kwaad vir Israel en het hulle veertig jaar lank in die woestyn laat rondswerf, totdat die hele geslag omgekom het wat in sy oë verkeerd gedoen het. ₁₄En nou kom julle, sondaarsgeslag, net soos julle voorvaders destyds, en julle maak die Here nog meer kwaad vir Israel. ₁₅As julle nou aan Hom ontrou is, sal Hy die hele volk nog langer in die woestyn laat bly en hulle tot niet laat gaan.”

₁₆Hulle het toe vir Moses gesê: “Ons sal hier krale bou vir ons kleinvee en stede vir ons gesinne, ₁₇maar ons sal dadelik ons wapens vat en aan die voorpunt van die Israeliete trek totdat ons hulle by hulle bestemming gebring het. Intussen kan ons gesinne in die versterkte stede woon en so sal hulle veilig wees teen die inwoners van die land. ₁₈Ons sal nie na ons huise toe terugkom voordat elke Israeliet sy besitting ontvang het nie. ₁₉Ons wil nie saam met hulle aan die westekant van die Jordaan ons besitting hê nie, ons wil ons besitting hier oos van die Jordaan hê.”

₂₀Toe het Moses vir hulle gesê: “Doen dit dan. Vat julle wapens en trek op voor die ark van die Here uit om te gaan veg. ₂₁Al julle gewapende manne moet deur die Jordaan gaan en voor die ark van die Here uit optrek, totdat Hy sy vyande verslaan het. ₂₂Eers wanneer die Here die land onderwerp het, mag julle terugkom en sal julle vrygestel wees van julle verpligting teenoor die Here en teenoor Israel. Dan kan julle hierdie gebied uit die hand van die Here ontvang as julle besitting. ₂₃Maar as julle dit nie doen nie, sondig julle teen die Here en moet julle weet dat julle sonde julle sal agterhaal. ₂₄Bou gerus die stede vir julle gesinne en die krale vir julle kleinvee, maar doen wat julle gesê het.”

₂₅Die mense van Gad en Ruben het toe vir Moses gesê: “Ons sal doen soos u gesê het. ₂₆Ons vrouens en kinders, ons kleinvee en ons beeste sal hier in die stede van Gilead bly, ₂₇maar al ons gewapende manne sal voor die ark van die Here uit optrek om te gaan veg soos u gesê het.”

₂₈Moses het toe vir die priester Eleasar, vir Josua seun van Nun en vir die leiers van die stamme van Israel ₂₉gesê: “As die mense van Gad en Ruben, al hulle gewapende manne, saam met julle deur die Jordaan gaan en voor die ark van die Here uit optrek om te gaan veg, en die land aan julle onderwerp is, moet julle die Gileadgebied aan hulle as 'n besitting gee. ₃₀Maar as hulle gewapende manne nie saam met julle gaan nie, moet hulle tussen julle in Kanaän 'n besitting kry.”

₃₁Die mense van Gad en Ruben het toe geantwoord: “Ons sal doen wat die Here vir ons gesê het. ₃₂Ons gewapende manne sal voor die ark van die Here uit optrek na Kanaän toe, maar ons besitting moet hier oos van die Jordaan wees.”

₃₃Moses het toe die koninkryk van koning Sihon van die Amoriete, en die koninkryk van koning Og van Basan, die hele streek met sy stede en die gebied daar rondom, aan die stamme Gad en Ruben en aan die halwe stam van Manasse seun van Josef gegee.

₃₄Die mense van Gad het Dibon, Atarot, Aroër, ₃₅Atrot-Sofan, Jaser, Jogboha, ₃₆Bet-Nimra en Bet-Haram as vestingstede ingerig en ook krale vir hulle kleinvee gebou.

₃₇Die mense van Ruben het die volgende stede herbou: Gesbon, Elale, Kirjatajim, ₃₈Nebo, Baäl-Meon, waarvan die naam verander is, en Sibma. Hulle het die ander stede wat hulle herbou het, se name behou.

₃₉Die afstammelinge van Makir seun van Manasse het na Gilead toe gegaan, dit verower en die Amoriete wat daar was, uitgedryf. ₄₀Moses het Gilead toe aan die mense van Makir seun van Manasse gegee, en hulle het daar gaan woon.

₄₁Jaïr, ook 'n afstammeling van Manasse, het die tentdorpe gaan verower, en hulle tentdorpe van Jaïr genoem.

₄₂Nobag het Kenat en sy buitedorpe gaan verower, en die plek Nobag genoem, na homself.