Bybelleesrooster – Dag 269

₁“Ek het my plegtig verbind

om nie na 'n meisie te kyk en haar te begeer nie.

₂Wat kom 'n mens toe van God in die hemel,

wat gee die Almagtige daar van bo af?

₃Vernietiging tref immers die bóósdoener,

'n ongeluk dié wat onreg doen.

₄God hou my paaie dop

en tel elke tree wat ek gee.

₅“As ek my sou opgehou het met valsheid,

agter bedrog sou aangehardloop het,

₆laat God my dan weeg op 'n betroubare skaal

dat Hy kan weet dat ek onskuldig is.

₇As ek die spoor byster geraak het,

my deur my begeerte laat lei het

en my hande besoedel het,

₈laat ander mense eet wat ek gesaai het,

of laat my gesaaides uitgeruk word.

₉As ek my deur 'n ander se vrou laat verlei het

en gretig geloer het na my buurman se deur,

₁₀laat mý vrou dan vir 'n ander man koring maal,

laat ander by haar slaap.

₁₁As ek so iets gedoen het, sou dit 'n skande gewees het,

'n misdaad vir regters om te straf.

₁₂Dit sou 'n vuur gewees het wat alles vernietig

en al my besittings verteer.

₁₃As ek nie reg gedoen het aan my slawe en slavinne

toe hulle 'n grief teen my gehad het nie,

₁₄wat sou ek kon doen as God van my rekenskap eis,

hoe sou ek my kon verweer as Hy my tot verantwoording roep?

₁₅Het Hy wat my in die moederskoot gemaak het,

hulle nie ook gemaak nie?

Het Hy ons nie almal gevorm nie?

₁₆Het ek armes geweier wat hulle gevra het

en weduwees van honger laat vergaan?

₁₇Het ek my stukkie kos alleen geëet

en die weeskind nie ook daarvan laat eet nie?

₁₈Inteendeel, van my jeug af was ek vir die weeskind 'n pa,

van my kindsdae af het ek vir die weduwee gesorg.

₁₉Het ek 'n arme sonder klere sien rondswerwe

en hom nie iets gegee om aan te trek nie?

₂₀Het hulle my nie juis geprys

omdat my skape se wol hulle warm gehou het nie?

₂₁Het ek my hand teen 'n weeskind opgelig

omdat ek kon reken op die partydigheid van die regters?

₂₂As ek aan iets hiervan skuldig is,

mag my bo-arm afgeskeur word van my skouer af,

mag my arm afgebreek word.

₂₃Maar vir die ramp wat God nou gestuur het, is ek bang,

teen sy majesteit kan ek niks doen nie.

₂₄Het ek op goud my vertroue geplaas,

het ek gedink fyn goud sal my sekerheid gee?

₂₅Het ek al my vreugde gevind in my groot rykdom,

in die besittings wat ek bymekaargemaak het?

₂₆Het ek die son sien skyn,

die maan in sy prag sien beweeg,

₂₇en my laat verlei

om hulle te vereer met 'n soen op my hand?

₂₈Dit sou 'n sonde wees wat gestraf moes word,

want dan sou ek God daarbo verloën het.

₂₉Het ek my verheug oor die ongeluk van my vyand,

was ek bly as 'n ramp hom tref?

₃₀Nee, ek het nie met 'n enkele woord gesondig

en hom dood gewens nie.

₃₁Het die mense in my diens ooit gesê:

‘By Job het ons nie genoeg gekry om te eet nie’?

₃₂Selfs 'n vreemde het nooit by my buite geslaap nie,

vir 'n reisiger het my deure altyd oopgestaan.

₃₃Het ek soos ander my oortredinge weggesteek

en my sonde vir myself gehou

₃₄omdat ek vir die mense bang was

en die minagting van die familie gevrees het?

Het ek stilgebly en dit nie buite gewaag nie?

₃₅Is daar dan niemand wat na my luister nie!

My saak het ek gestel:

nou moet die Almagtige my antwoord.

“As iemand wat 'n klag teen my het,

dit op skrif sou stel,

₃₆sou ek dit sonder meer bekend maak;

dit sal nie vir my 'n skande wees nie.

₃₇Ek kan rekenskap gee van elke tree wat ek gegee het,

ek kan my teëstander met vrymoedigheid tegemoet gaan.

₃₈As die grond wat ek bewerk, 'n klag teen my het

en sy ploegvore saam sou protesteer,

₃₉as ek sy opbrengs verteer het sonder vergoeding aan sy eienaars

en hulle van honger laat vergaan het,

₄₀mag daar dan dorings groei in plaas van koring,

onkruid in plaas van gars.”

Dit is die einde van Job se woorde.

“Ek is jonk, en julle is grysaards.

Daarom was ek huiwerig,

ek was bang om vir julle te sê wat ek weet.

₇Ek het gedink: laat die ouderdom praat,

laat die ervaring sy wysheid meedeel.

₈Maar dit is die gees in die mens

wat die mens insig gee,

die gees wat van die Almagtige af kom.

₉Dit is nie die baie jare wat verstandig maak

en aan oumense insig gee in wat reg is nie.

₁₀Daarom sê ek: Luister na my,

ek sal ook sê wat ek weet.

₁₁Ek het julle laat praat,

ek het geluister na julle argumente

om te kyk of julle by die regte antwoord uitkom.

₁₂My aandag was op julle toegespits,

maar nie een van julle het vir Job behoorlik berispe

of sy argumente weerlê nie.

₁₃Moet nou net nie sê:

‘Ons het die wysheid gevind;

God, nie 'n mens nie, sal met Job afreken’ nie.

₁₄Met my het Job nog nie geargumenteer nie,

en met júlle argumente sal ék hom nie pak nie.

₁₅As die vriende verslae staan,

as hulle niks meer het om te sê nie,

as woorde hulle ontbreek,

₁₆as hulle nie praat nie,

as hulle daar staan en verder niks sê nie,

moet ek nog langer stilbly?

₁₇Ek wil ook 'n beurt hê om te praat,

ek wil ook sê wat ek weet.

₁₈Ek het baie om te sê,

my gees dwing my om te praat.

₁₉Dit kook in my

soos wanneer wyn nie klaar gegis het nie

en selfs nuwe wynsakke wil laat oopbars.

₂₀Ek moet praat, ek moet my gemoed lug,

ek moet vir Job begin antwoord.

₂₁Ek sal niemand voortrek nie,

ek sal vir niemand partydig wees nie.

₂₂Partydig wees kan ek nie,

want dan sou my Maker my in 'n oogwink laat verdwyn.

₁Luister nou na my, Job,

luister wat ek sê.

₂Ek gaan nou praat,

my woorde lê al op my tong.

₃Ek gaan reguit praat,

ek gaan eerlik sê wat ek weet.

₄Die Gees van God het my gemaak,

die asem van die Almagtige het my die lewe gegee.

₅Antwoord my as jy kan,

maak jou klaar om my teë te staan.

₆Voor God is ek en jy gelyk,

ook ék is maar net uit klei gevorm.

₇Ek wil jou nie die skrik op die lyf ja nie,

ek sal dit nie vir jou moeilik maak nie.

₈Ek het jou met my eie ore hoor sê,

hier waar ek dit gehoor het, het jy gesê:

₉‘Ek is onskuldig, ek het nie oortree nie,

ek is rein, ek het nie gesondig nie.

₁₀Tog soek God fout by my,

beskou Hy my as sy vyand.

₁₁Hy behandel my as 'n gevangene,

Hy hou elke voetstap van my dop.’

₁₂Ek sê vir jou: Hierin is jy verkeerd;

God is meer as die mens.

₁₃Waarom beskuldig jy vir God?

Hy hoef nie vir jou rekenskap te gee van sy dade nie.”

₁₄“God spreek die mens aan,

Hy huiwer nie om dit op meer as een manier te doen nie.

₁₅Hy praat met die mens in 'n droom, in 'n gesig in die nag,

wanneer die mens diep slaap,

wanneer hy vas slaap op sy bed.

₁₆Dan openbaar God Hom aan die mens

en dreig dat Hy hom sal straf

₁₇om hom van verkeerde dade af weg te hou

en hom van hoogmoed te weerhou.

₁₈God wil die mens nie die graf laat ingaan nie,

Hy wil hom nie laat sterf nie.

₁₉“Of Hy spreek die mens aan met ernstige siekte,

met pyn wat aan sy liggaam knaag,

₂₀sodat alle kos hom walg,

selfs die lekkerste ete.

₂₁Die vleis aan sy liggaam is so weggevreet

dat jy dit nie meer kan sien nie,

jy sien nou net been.

₂₂Hy is op pad na sy graf toe,

na dié toe wat klaar dood is.

₂₃As daar dan 'n engel by hom sou wees,

een uit duisende, wat vir hom pleit,

en vir hom sê wat sy plig is,

₂₄wat hom jammer kry en sê:

‘Red hom dat hy nie sterf nie,

ek het 'n losprys vir hom,’

₂₅dan sal sy liggaam weer jonk word,

weer word soos in die dae van sy jeug.

₂₆Hy sal tot God bid, God sal sy gebed verhoor,

hom met vreugde laat bid,

hom 'n mens maak wat weer reg leef voor God.

₂₇Dan getuig hy voor die mense:

‘Ek het gesondig, my nie gesteur aan wat reg is nie,

en tog het God my nie gestraf soos ek verdien nie.

₂₈Hy het my gered, ek het nie gesterf nie,

nou lewe ek weer.’

₂₉“Dit alles doen God met die mens,

selfs meer as een keer.

₃₀So keer God die mens weg

van die graf af

en laat Hy hom weer lewe.

₃₁“Luister, Job, luister na my,

bly stil, ek wil praat.

₃₂Of as jy tog iets vir my wil sê,

sê dit dan,

praat, ek sal jou graag gelyk wil gee.

₃₃Maar as jy niks het om te sê nie, luister na my, bly stil, laat ek jou leer wat wysheid is.”