Bybelleesrooster – Dag 239

₁Kom, Jerusalem, laat skyn jou lig!

Vir jou het die lig gekom,

die magtige teenwoordigheid van die Here het vir jou lig gebring.

₂Daar is donkerte oor die aarde,

duisternis oor die nasies,

maar oor jou gee die Here lig,

oor jou verskyn sy magtige teenwoordigheid.

₃Nasies kom na jou lig toe

en konings na die glans van die nuwe dag

wat vir jou aangebreek het.

₄Kyk rondom jou, kyk,

hulle kom almal bymekaar,

hulle kom na jou toe:

jou seuns kom van ver af,

jou dogters word met liefde gebring.

₅Jy sal dit sien en van vreugde straal,

jy sal bewe van blydskap,

want die rykdom van die see word joune,

die skatte van die nasies kom in jou besit.

₆Jou land sal vol kamele wees,

jong kamele uit Midian en Efa.

Almal wat uit Skeba kom,

bring goud en wierook

en verkondig die lof van die Here.

₇Al die kleinvee van Kedar word vir jou bymekaargemaak,

die ramme van Nebajot is tot jou beskikking;

hulle is aanneemlike offers op my altaar.

So vermeerder Ek die roem van die huis

waar Ek geëer word.

₈Wat kom hier aangesweef soos wolke,

soos duiwe na hulle neste toe?

₉Dit is die skepe van die eilande wat na My toe op pad is;

heel voor is die skepe van Tarsis af.

Hulle bring jou seuns van ver af,

en ook silwer en goud,

tot eer van die Here jou God,

die Heilige van Israel,

omdat Hy jou roem wil vermeerder.

₁₀Uitlanders sal jou mure herbou,

en hulle konings sal in jou diens wees.

Ek het jou in my toorn gestraf,

maar in my genade ontferm Ek My oor jou.

₁₁Jou poorte sal altyd oop staan,

dag of nag sal hulle nie gesluit word nie

sodat die rykdomme van die nasies na jou toe gebring kan word,

en hulle konings as gevangenes na jou toe gelei kan word.

₁₂Die nasie, die koninkryk wat jou nie dien nie, sal verdwyn,

dié nasies sal heeltemal tot niet gaan.

₁₃Die hoë bome van die Libanon sal na jou toe kom,

sipresse, platane en denne,

om die roem van my heiligdom te vermeerder,

om luister te verleen aan my tempel:

₁₄dié wat jou verdruk het,

sal na jou toe kom en buig,

almal wat jou met minagting behandel het,

sal by jou voete kniel.

Hulle sal jou noem: Stad van die Here,

Sion van die Heilige van Israel.

₁₅Jy sal nie meer verstoot en gehaat wees nie,

'n plek waar niemand kom nie,

want Ek gee blywende roem aan jou,

vreugde sonder einde.

₁₆Jy sal deur nasies en konings versorg word

soos 'n kind wat aan sy moeder se bors gevoed word.

Dan sal jy besef dat Ek die Here is, jou Redder,

dat die magtige God van Jakob jou Verlosser is.

₁₇Ek gee vir jou goud in die plek van brons,

silwer in die plek van yster,

brons in die plek van hout,

yster in die plek van klip.

Ek laat vrede oor jou regeer,

Ek laat geregtigheid jou bestuur.

₁₈Daar sal nie meer gehoor word van geweld in jou land nie,

of van ondergang en verwoesting binne jou grense nie.

Jy sal jou mure noem: Redding,

jou poorte: Lof.

₁₉Bedags sal dit nie die son wees wat vir jou lig gee nie,

snags sal dit nie die maan wees wat oor jou skyn nie:

die Here sal vir jou 'n ewige lig wees,

en jy sal roem in jou God.

₂₀Jou son en jou maan is die Here,

Hy gaan nie onder nie en word nie dof nie.

Die Here sal vir jou 'n ewige lig wees,

jou dae van smart is verby.

₂₁Al jou inwoners sal regverdiges wees,

hulle sal die land vir altyd besit.

Hulle is die loot wat Ek self daar geplant het,

die werk van my hande

om my roem te vermeerder.

₂₂Die kleinste onder hulle sal duisende word,

die swakste 'n sterk nasie.

Wanneer die tyd daarvoor kom, doen Ek dit.

Ek is die Here.

₁Die Gees van die Here my God het oor my gekom;

die Here het my gesalf

om 'n blye boodskap te bring aan die mense in nood,

Hy het my gestuur om dié wat moedeloos is, op te beur,

om vir die gevangenes vrylating aan te kondig,

vryheid vir dié wat opgesluit is,

₂om aan te kondig dat die tyd gekom het

waarop die Here genade betoon,

die dag waarop ons God sy vyande straf

maar almal wat treur, vertroos,

₃die dag waarop Hy vir dié in Sion wat treur,

eer gee in plaas van smart,

vreugde in plaas van droefheid,

blydskap in plaas van hartseer.

Hulle sal genoem word: Bome van Redding.

Die Here het hulle geplant om sy roem te vermeerder.

₄Hulle sal die eeue-oue puinhope opbou,

plekke herbou wat lankal verlate lê,

hulle sal verwoeste stede weer opbou,

plekke wat geslagte lank verlate lê.

₅Uitlanders sal in julle diens wees en julle kleinvee oppas,

vreemdes sal in julle lande en julle wingerde werk.

₆Julle sal genoem word: Priesters van die Here,

Dienaars van ons God.

Julle sal van die rykdom van die nasies geniet,

die trotse eienaars word van hulle besittings.

₇In plaas van vernedering sal julle twee keer soveel besittings hê as tevore,

in plaas van minagting sal julle lof ontvang

oor wat julle besit.

Julle sal in julle land twee keer soveel besit as tevore

en julle sal altyd vreugde hê.

₈Ek is die Here, Ek het die reg lief,

Ek haat roof en misdaad.

In my trou sal Ek my volk gee wat Ek beloof het,

Ek sal 'n ewige verbond met hulle sluit.

₉Hulle afstammelinge sal bekend wees onder die nasies,

hulle nakomelinge onder die volke.

Almal wat na my volk kyk, sal besef

dat hulle 'n volk is wat deur die Here geseën is.

₁₀Ek is baie bly oor die Here,

ek juig oor my God,

want Hy het my gered,

vir my oorwinnaarsklere aangetrek.

Ek is soos 'n bruidegom met 'n priesterkroon op,

soos 'n bruid met haar juwele aan.

₁₁Soos die grond plante laat uitspruit,

soos die plante in 'n tuin vrugte gee,

so gee die Here my God die oorwinning

en laat Hy al die nasies luister na die loflied tot sy eer.

₁Ter wille van Sion sal ek nie swyg nie,

ter wille van Jerusalem sal ek nie stilbly nie

totdat daar vir hom redding deurgebreek het soos 'n nuwe dag,

soos die lig van 'n brandende fakkel.

₂Die nasies sal sien dat jy gered is, Jerusalem,

al die konings sal sien dat jy mag het.

Jy sal 'n nuwe naam kry,

'n naam wat die Here self vir jou gekies het.

₃Die Here sal jou soos 'n sierlike kroon in sy hand hou,

jou God sal jou soos 'n koninklike tulband vashou.

₄Jy sal nie meer die verstote vrou genoem word nie,

en jou land nie meer die een wat verlate lê nie.

Jy sal genoem word: “Die een vir wie die Here liefhet,”

en jou land: “Die een wat aan die Here behoort.”

Die Here het jou lief,

en jou land behoort aan Hom.

₅Soos 'n jong man met 'n meisie trou,

so sal jou volk jou syne maak

en vir jou sorg.

Soos 'n bruidegom bly is oor sy bruid,

so sal jou God oor jou bly wees.

₆Ek het wagte op jou mure uitgesit, Jerusalem,

hulle sal dag en nag roep.

Julle wat die Here aan sy beloftes moet herinner,

julle moenie stilbly nie.

₇Julle moenie stilbly nie totdat Hy Jerusalem herstel het,

totdat Hy die hele wêreld die roem van Jerusalem laat sing het.

₈Die Here het 'n eed afgelê,

en deur sy groot mag sal Hy dit gestand doen:

Ek sal jou koring nie weer aan jou vyande gee om te eet nie,

uitlanders sal nie weer die wyn drink

waarvoor jy hard gewerk het nie.

₉Dié wat die koring oes, sal dit eet

en hulle sal My loof;

dié wat die druiwe oes,

sal die wyn drink in die voorhof van my heiligdom.

₁₀Gaan uit, gaan uit by die poorte,

maak die pad gereed vir die volk!

Vul die grootpad op, vul dit op!

Vat weg die klippe!

Steek 'n banier op dat die volke dit kan sien!

₁₁Die Here kondig dwarsoor die wêreld aan:

“Sê vir Sion: Hy wat jou red, kom!

Sy volk wat Hy Syne gemaak het, is by Hom,

dié wat aan Hom behoort, loop voor Hom uit.”

₁₂Hulle sal genoem word: “Gewyde volk,

volk wat deur die Here verlos is.”

En jy, Jerusalem, sal genoem word: “Gewilde stad,

stad wat nie verlate lê nie.”

₁Wie is dit wat daar aankom uit Edom,

wat daar uit Bosra kom met bloedrooi klere aan?

Wie is so indrukwekkend met daardie rooi klere aan,

so vol krag?

Dit is Ek, die Here,

Ek wat oorwinning aankondig,

wat magtig is om te red.

₂Waarom is u klere so rooi,

waarom lyk dit soos dié van iemand wat die wynpers trap?

₃Ek alleen het die wynpers getrap,

niemand van die volke het My bygestaan nie.

Ek het op hulle getrap in my toorn,

Ek was woedend en Ek het hulle getrap.

Hulle bloed het op my klere gespat,

en Ek het my klere daarmee rooi gemaak.

₄Ek het besluit om nou my vyande te straf;

die tyd van verlossing vir my volk het aangebreek.

₅Ek het rondgekyk, maar daar was niemand om te help nie,

Ek was ontsteld toe niemand My bystaan nie.

Ek het self opgetree,

my woede het My bygestaan.

₆Ek het volke getrap in my toorn,

Ek het hulle laat steier deur my woede,

Ek het hulle bloed oor die grond laat vloei.

₇Ek sal die troue liefde van die Here verkondig,

die roemryke dade van die Here,

alles wat Hy vir ons gedoen het,

sy groot goedheid vir Israel,

alles wat Hy gedoen het in sy genade,

in sy groot liefde.

₈Hy het gesê: Hulle is my volk,

kinders wat nie ontrou sal word nie.

Daarom het Hy hulle gered

₉uit al hulle nood.

Hy was vir hulle nie 'n vyand nie,

Hy self was die engel wat hulle gered het.

Hy het hulle verlos deur sy liefde en ontferming;

Hy het hulle opgetel en hulle altyd gedra.

₁₀Maar hulle het in opstand gekom

en het sy Heilige Gees bedroef,

daarom het die Here vir hulle 'n vyand geword

en het Hy self teen hulle geveg.

₁₁Toe het sy volk gedink aan die ou dae,

aan die tyd van Moses, en gevra:

Waar is Hy wat sy kudde dwarsdeur die see gebring het

saam met hulle herder?

Waar is Hy wat sy Heilige Gees onder hulle gegee het?

₁₂Waar is Hy wat sy groot mag saam met Moses laat gaan het,

die waters voor sy volk oopgekloof het

en vir Hom 'n ewige Naam gemaak het?

₁₃Waar is Hy wat sy volk deur die diep waters gelei het

sonder dat iemand struikel,

hulle gelei het soos perde deur 'n woestyn gelei word?

₁₄Soos 'n trop beeste na 'n groen vallei toe afgaan,

so het die Gees van die Here

sy volk na 'n woonplek toe gebring,

so het U u volk gelei om die roem van u Naam te vermeerder.

₁₅Kyk uit die hemel uit af,

sien ons tog raak uit u heilige en verhewe woning.

Waar is u brandende liefde, u magtige dade?

Is U nie meer oor ons bewoë nie?

Ontferm U U nie meer oor ons nie?

₁₆U is tog ons vader.

Abraham weet niks van ons nie

en Israel is nie van ons bewus nie;

U, Here, is ons vader,

van ouds af is u Naam: Ons Verlosser.

₁₇Waarom het U ons laat afdwaal van u paaie af, Here?

Waarom het U ons hardkoppig gemaak

sodat ons U nie gedien het nie?

Wees tog weer soos vroeër ter wille van u dienaars,

ter wille van die volk wat aan U behoort.

₁₈'n Kort rukkie kon u gewyde volk u tempel gebruik,

maar ons vyande het dit verwoes.

₁₉Ons het geword soos dié

oor wie U nie van ouds af geregeer het nie,

oor wie u Naam nie uitgeroep is nie.

₁As U maar die hemel wou oopskeur en wou afkom

sodat die berge voor U skud!

₂Kom af soos 'n vuur wat fynhoutjies laat brand,

soos 'n vuur wat water laat kook.

Laat u Naam só aan u vyande bekend word,

laat die nasies só voor U bewe.

₃Toe U wonders gedoen het,

wonders wat ons nie verwag het nie,

toe U destyds afgekom het,

het die berge voor U geskud.

₄Van ouds af het niemand so iets gehoor nie,

het niemand so iets verneem nie,

het geen oog 'n god gesien

wat vir dié wat op hom vertrou,

doen wat U doen nie.

₅U kom dié te hulp wat met blydskap doen wat reg is,

dié wat onthou hoe U wil hê hulle moet lewe.

U was kwaad vir ons,

want ons het gesondig.

Ons het so lank daarmee aangehou,

hoe kan ons dan nog gered word?

₆Ons het almal geword soos mense wat onrein is,

ons beste dade is soos vuil klere;

ons is almal soos verdroogde blare,

ons word deur ons sondes weggewaai soos deur 'n wind.

₇Daar is niemand wat tot U om hulp roep nie,

niemand wat sy krag in U soek nie.

U het ons aan onsself oorgelaat,

U laat ons wegkwyn deur ons sondes.

₈U is ons vader, Here,

ons is klei en U het ons gevorm,

ons is almal die werk van u hande.

₉Moet tog nie aanhou kwaad wees vir ons nie, Here,

moenie ons sonde vir altyd teen ons hou nie,

onthou tog ons is almal u volk.

₁₀U heilige stad het 'n woestyn geword:

Sion het 'n woestyn geword,

Jerusalem is onbewoonbaar.

₁₁Ons heilige en pragtige tempel

waar ons voorouers U geloof het,

is deur vuur verwoes,

alles wat vir ons dierbaar was, lê in puin.

₁₂Raak hierdie dinge U dan nie, Here?

Gaan U nie ingryp nie?

Gaan U aanhou om ons te laat ly?