Bybelleesrooster – Dag 180

₂₄Die Here die Almagtige het 'n eed afgelê:

Soos Ek My voorgeneem het, so sal dit wees,

wat Ek besluit het, sal gebeur.

₂₅Ek sal die Assiriërs verpletter in my land,

hulle op my berge vertrap.

Die juk wat op my volk gedruk het, sal weggevat word,

die las wat Assirië hulle laat dra het, sal verwyder word.

₂₆Dit is die besluit wat vir die hele aarde geneem is,

my hand is klaar uitgesteek teen al die nasies om hulle te oordeel.

₂₇Die Here die Almagtige het dit besluit; wie sal dit kan verydel?

Sy hand is uitgesteek; wie sal die oordeel kan afweer?

₂₉Julle Filistyne moenie almal so bly wees

dat die stok waarmee julle geslaan is, verbreek is nie,

want in die plek van die een slang kom 'n giftiger een,

en uit dié se eier kom daar 'n vlieënde draak.

₃₀Die armstes in Israel sal iets hê om te eet,

sý behoeftiges sal veilig woon,

maar julle Filistyne se nageslag laat Ek van honger sterf,

wat van julle oor is, word deur die honger verteer.

₃₁Huil, poorte! Skreeu, stede!

Smelt weg, Filistyneland!

Daar kom rookwolke uit die noorde,

die vyand se manskappe kom aan, almal in gelid!

₃₂Wat sal 'n mens die boodskappers van dié nasie antwoord?

Die Here het vir Sion tot stand laat kom,

sy geteisterde volk vind daar skuiling!

Ar-Moab is oornag verwoes, vernietig.

Kir-Moab is oornag verwoes, vernietig.

₂Die inwoners van Dibon gaan na die hoogtes toe om te huil,

die Moabiete treur oor Nebo en Medeba.

Die Moabiete se koppe is kaalgeskeer,

hulle baard is afgesny,

₃hulle dra rouklere op die strate,

hulle huil op die dakke en die pleine,

hulle vergaan van verdriet.

₄Die mense van Gesbon en Elale skreeu van angs,

dit word tot by Jahas gehoor.

Selfs Moab se soldate skreeu,

hulle moed begeef hulle.

₅My hart brand oor Moab.

Sy mense het gevlug tot by Soar,

tot by Eglat-Selisija.

Hulle klim die opdraand na Lugit toe huil-huil uit,

op pad na Goronajim toe skreeu hulle

oor die ramp wat hulle getref het.

₆Die water van Nimrim het opgedroog,

die gras het verdor,

die plante het verdwyn,

daar is geen groenigheid meer nie.

₇Die Moabiete vat wat hulle gespaar en opgegaar het,

en dra dit oor Wilgerspruit.

₈Hulle geroep weerklink deur die hele gebied van Moab,

hulle gehuil word gehoor tot by Eglajim en Beër-Elim.

₉Die water van Dibon is vol bloed,

maar Ek sal erger rampe oor hom bring, sê die Here.

Ek laat dié wat uit Moab ontkom het

en dié wat oor is in die land, deur leeus verskeur.

₁Stuur uit Sela in die woestyn na Sionsberg toe

lammers vir die regeerder van die land,

₂want soos voëltjies wat rondfladder nadat hulle uit die nes geskop is,

so drom die mense van Moab by die Arnon se driwwe saam.

₃Hulle sê vir Juda:

“Gee vir ons raad, maak 'n plan,

laat u skaduwee oor ons val,

maak dit donker oor ons op hierdie snikhete dag,

beskerm dié wat verjaag is,

moenie die vlugtelinge uitlewer nie!

₄Neem Moab se vlugtelinge in beskerming,

wees vir ons 'n skuilplek teen dié wat vir ons wil vernietig!”

Wanneer die nood verby is,

die verwoesting tot 'n einde kom

en dié wat die land vertrap, weg is,

₅sal die Here in sy trou 'n troon oprig,

en daarop sal 'n heerser sit uit die nageslag van Dawid.

Hy sal betroubaar wees: hy sal hom beywer vir wat reg is,

hy sal reg laat geskied.

₆Ons het gehoor van die hoogmoed van Moab,

van sy trots, sy vermetelheid, sy hoogmoed, sy hovaardigheid,

maar sy grootpratery het tot niks gelei nie!

₇Daarom huil Moab nou oor Moab,

hulle huil almal,

hulle kerm verslae oor die rosyntjiekoeke van Kir-Geres,

₈want die wingerde op die terrasse van Gesbon

en die wingerde van Sibma verwelk.

Hulle wyn het heersers van nasies dronk gemaak,

dié wingerde wat gestrek het tot by Jaser,

gerank het tot in die woestyn.

Hulle ranke het welig gegroei

en tot by die see gekom.

₉Ek huil saam met Jaser oor die wingerde van Sibma,

my trane vloei oor julle, Gesbon en Elale,

want julle het nie meer 'n vrugteoes en 'n graanoes nie,

daar is nie meer oesvreugde nie;

₁₀vreugde en gejuig het verdwyn uit die vrugteboorde;

in die wingerde word daar nie meer gesing en gejubel nie,

in die parskuipe word daar nie meer wyn uitgetrap nie,

want Ek maak 'n einde aan die oesvreugde, sê die Here.

₁₁Dit kerm in My oor Moab,

dit kerm soos 'n lier,

my binneste kerm oor Kir-Geres.

₁₂Wanneer Moab na hulle hoogtes toe gaan

en hulle daar afsloof om offers te bring,

wanneer hulle na hulle heiligdomme toe gaan om te bid,

is dit tevergeefs.

Damaskus gaan ophou om 'n stad te wees,

hy word 'n puinhoop.

₂Die buitedorpe van Aroër sal verlate lê,

daar sal net kleinvee wees.

Hulle sal daar lê en niemand sal hulle opjaag nie.

₃Vestingstede sal verdwyn uit Efraim,

koninklike mag uit Damaskus.

Wat van die Arameërs oorbly,

sal so min mag hê soos die Israeliete,

sê die Here die Almagtige.

₄Daardie dag sal Jakob se mag onbeduidend word

en sy voorspoed sal verdwyn.

₅Dit sal wees soos wanneer iemand wat oes,

die graanhalms bymekaargevat en die are afgesny het.

Dit sal wees soos wanneer iemand ook die are wat geval het,

opgetel het in Spooklaagte.

₆As dan nog iets agterbly om te oes,

sal dit wees soos nadat olywe afgeslaan is:

twee of drie rypes aan die punt van 'n tak,

vier of vyf aan die takkies wat gedra het,

sê die Here die God van Israel.

₇Daardie dag sal die mens weer sy hoop op sy Maker vestig,

sy hulp van die Heilige van Israel verwag.

₈Hy sal nie meer sy hoop vestig op die altare,

die werk van sy eie hande nie.

Hy sal nie hulp verwag van die gewyde pale

en die wierookaltare wat hy self gemaak het nie.

₉Daardie dag sal Israel se vestingstede verlate lê,

so verlate soos die boswêreld

waaruit die inwoners destyds vir die Israeliete gevlug het.

Die stede sal sonder inwoner wees.

₁₀Jy, Israel, het die God wat jou altyd gehelp het, verlaat;

jy het gemaak of die Rots wat jou toevlug was,

nie meer daar is nie.

Lê maar pragtige tuine aan vir jou afgode,

plant maar allerlei uitheemse struike;

₁₁al kan jy hulle laat groei dieselfde dag as jy hulle plant,

hulle laat uitspruit die môre as jy hulle in die grond sit,

van die oes sal niks kom

wanneer siekte en smart jou tref nie.

₁₂Ellende wag vir die baie nasies

wat net so onstuimig as die see is,

die opstandige volke wat te kere gaan soos magtige waters,

₁₃die opstandige volke wat te kere gaan soos die groot waters.

Wanneer die Here hulle aanspreek, sal hulle ver weg vlug,

weggedryf oor die berge soos kaf voor die wind,

soos tolbosse voor 'n stormwind.

₁₄Die aand nog saai die nasies verskrikking

maar voor dit môre is, is hulle weg.

Dit is wat sal gebeur met dié wat nou ons land stroop,

dit is die bestemming van dié wat ons besittings plunder.

₁Ellende wag vir die land met die insekteplae,

die land aan die riviere van Kus!

₂Hy stuur gesante oorsee,

hy stuur hulle in papirusbote oor die water.

Gaan terug, gesante wat so haastig is,

gaan terug na julle lang mense toe, hulle met die blink velle,

julle volk wat wyd en syd gevrees word,

wat gewoond is om alles met mag plat te trap,

en wie se land deur riviere deursny word.

₃Julle almal wat in die wêreld woon,

julle bewoners van die aarde,

kyk wanneer die vaandel opgesteek word op die berge,

luister wanneer die ramshoring blaas!

₄So het die Here vir my gesê:

Ek sal rustig uit my woonplek ondertoe kyk,

ongestoord soos die hittegolwe op 'n warm dag,

soos 'n miswolk in die somerhitte.

₅Voor die tyd van die graanoes,

wanneer die bloeityd van die wingerd verby is,

en die blomme druiwe geword het wat besig is om ryp te word,

word die wingerdlote met snoeimesse afgesny

en die ranke afgebreek en weggegooi.

₆Die ranke word oorgelaat aan die roofvoëls uit die berge

en aan die wilde diere.

In die somer sit die roofvoëls op die ranke,

in die winter lê die wilde diere daarop.

₇In dié tyd sal daar geskenke aan die Here die Almagtige gebring word uit

die land wat deur riviere deursny word.

Dit sal kom van die lang mense met die blink velle,

die volk wat wyd en syd gevrees word,

die nasie wat gewoond is om alles met mag plat te trap.

Hulle sal die geskenke bring na Sionsberg toe,

na die plek toe waar die Here die Almagtige geroem word.